Η ΝΟΣΤΙΜΟΤΑΤΗ ΤΡΙΓΛΗ ΜΕ ΤΑ ΓΕΝΕΙΑ...

«Δεν υπάρχει τίποτα ομορφότερο από ένα ετοιμοθάνατο μπαρμπούνι» διατείνεται ο Σενέκας στο σύγγραμμα του "Naturales quaestiones" και συνεχίζει: «Στην ύστατη στιγμή που αγωνίζεται για την αναπνοή του εναλλάσσεται στις αποχρώσεις του ερυθρού από μια χλωμή διαβάθμιση έως το πιο ζωηρό κόκκινο του κιννάβαρι» (ο θειούχος υδράργυρος μια χρωστική ουσία, ερυθρού χρώματος). «Δείτε και το λαμπερό κυανό στο μέτωπο του» προκαλεί ο Ρωμαίος φιλόσοφος τους συνδαιτημόνες του «καθώς τεντώνεται, χλομιάζει και αποκτά μια ομοιόμορφη χρωματική χροιά»... 

Πρωτοφανής διατριβή επί θνήσκοντος ιχθύος!!!

✔ Το νοστιμότατο μπαρμπουνάκι είναι μέλος της οικογένειας των Μουλλιδών (Mullidae) και ανήκει στην τάξη των Περκόμορφων (Perciformes) των ψαριών που ζουν και τρέφονται στο βυθό.

► Η επιστημονική του ονομασία "Trigla barbatus" προέρχεται από την αρχαιοελληνική «Τρίγλη η γενειοφόρος» καθώς τρίγλη ή τρίγλα ήταν η ονομασία του μπαρμπουνιού. «Τρίγλη μιλτοπάρῃος» δηλ. μπαρμπούνι κοκκινομάγουλο, όπως το αναφέρει ο Αθηναίος στους «Δειπνοσοφιστές»

Το αποκαλούσε Τρίγλη από την πεποίθηση πως το μπαρμπούνι απέθετε τα αυγά του τρεις φορές το χρόνο, επικαλούμενος μάλιστα και το έργο «Τῶν περὶ τὰ ζῷα ἱστοριῶν» του Αριστοτέλη: «τρίγλη δὲ τρὶς (τίκτει τοῦ ἔτους), ὅθεν καὶ τοὔνομα κέκτηται, φῇσιν Ἀριστοτέλης» 

► Η μίλτος (η ερυθρά γη) ήταν μια ορυκτή βαφή συνήθως ερυθρή, αλλά όχι μόνον., γνωστή και στον Όμηρο. Η μίλτος της Κέας θεωρούνταν από το Θεόφραστο η καλύτερη.

► Η λέξη μπαρμπούνι στην νεοελληνική έχει προέλθει από την επιστημονική ονομασία barbatus (εξού και βαρβάτος > ο γενναίος, ο ανδρείος, ο επιβήτορας, ο αξύριστος) που κρατάει από την βενετσιάνικη "barbon" και την ιταλική "barba" που σημαίνει γενειάδα και αντικατοπτρίζει μια ιδιαιτερότητα της ανατομίας αυτού του ψαριού. Τα δυο νημάτια που έχει στο πηγούνι, απτικά όργανα, που ανασκάπτουν τον βυθό για την ανεύρεση τροφής.  

► Με τη συνδυαστική ονομασία (Mullus barbatus) αποκαλείται η ξαδέλφη του μπαρμπουνιού, η κουτσομούρα με μικρές διαφορές αλλά εξίσου νοστιμοτάτη!

Ετυμολογικά ωστόσο η λέξη «Τρίγλη» συνδέεται και με το ρήμα τρίζω, που σχετίζεται σημασιολογικά (όπως δηλώνουν και οι ψαράδες) με τον χαρακτηριστικό ήχο που κάνουν τα βράγχια του ψαριού καθώς ανασύρεται από τη θάλασσα, κάτι σαν επιθανάτιος ρόγχος, σύμφωνα και με τον Σενέκα.