🔹 Δύο Αθηναίοι φίλοι, ο πονηρός Πεισθέταιρος και ο αγαθός Ευελπίδης, αφού σιχάθηκαν τη διαφθορά και βαρέθηκαν τη δικομανία των συμπολιτών τους (τι πιο τρανή απόδειξη της συνέχειας μας 🤭) αποφάσισαν να βρουν το πουλί τσαλαπετεινό, που άλλοτε ήταν άνθρωπος, ο βασιλιάς Τηρέας για να το ρωτήσουν σε ποια πόλη μπορεί κανείς να ζήσει ήσυχα, πλούσια και ειρηνικά.
🔹 Αλλά όταν τον βρίσκουν, ο τσαλαπετεινός-Τηρέας τούς απογοητεύει, καθώς δεν έχει να τους προτείνει καμία πόλη που να τους αρέσει. Τότε ο αρχηγικός και δαιμόνιος Πεισθέταιρος προτείνει να χτίσουν την πόλη των πουλιών στους αιθέρες, στο μεσοδιάστημα μεταξύ του κόσμου των ανθρώπων και του κόσμου των θεών.
🔹 Όμως πριν καλά-καλά ξεκινήσουν προέκυψε πρόβλημα ονοματοδοσίας της πόλης, κι ο κόρακας ρωτάει:
𝝟𝝤𝝦𝝖𝝟𝝖𝝨: «φέρ᾽ ἴδω, τί δ᾽ ἡμῖν τοὔνομ᾽ ἔσται τῇ πόλει;» (Λοιπόν πώς θα τη βγάλουμε την πόλη;)
𝝥𝝚𝝞𝝨𝝝𝝚𝝩𝝖𝝞𝝦𝝤𝝨: «βούλεσθε τὸ μέγα τοῦτο τοὐκ Λακεδαίμονος Σπάρτην ὄνομα καλῶμεν αὐτήν;» (Θέλετε να την πούμε Σπάρτη, που είναι ένα όνομα σπουδαίο, λακωνικό;)
𝝚𝝪𝝚𝝠𝝥𝝞𝝙𝝜𝝨: «Ἡράκλεις· σπάρτην γὰρ ἂν θείμην ἐγὼ τἠμῇ πόλει; οὐδ᾽ ἂν χαμεύνῃ πάνυ γε κειρίαν γ᾽ ἔχων» (Τί; Σπάρτη εγώ την πόλη μου να βγάλω; Σα να μου λες για στρώμα να έχω σπάρτα)
🔹 Τελικά ο Πεισθέταιρος δίνει τη λύση...
𝝥𝝚𝝞𝝨: «βούλει Νεφελοκοκκυγίαν;» (Νεφελοκοκκυγία! Θέλετε;)
𝝟𝝤𝝦: «ἰοῦ ἰοῦ· καλόν γ᾽ ἀτεχνῶς ‹σὺ› καὶ μέγ᾽ ηὗρες τοὔνομα» (Πω, πω! Όνομα μεγαλείο κι ωραίο, βρήκες ‹εσύ› αλήθεια)
🔹 Αφού έλυσαν το ονοματολογικό (από τότε μας βασανίζουν τα ονόματα περιοχών) φτιάχνουν την Νεφελοκοκκυγία (κατοικία των κούκων στα σύννεφα, την πόλη δηλαδή των πουλιών) και ζουν ευτυχισμένοι, προκύπτει ένα μεγάλο ζήτημα. Η «Πόλη των Πουλιών» εμποδίζει την τσίκνα από τα σφαχτά των θνητών να φτάνει στα θεϊκά ανάκτορα.
🔹 Κι ενώ η Ίριδα, η αγγελιαφόρος του Δία, δεν καταφέρνει τίποτα (την έδιωξε κακήν, κακώς ο Πεισθέταιρος) εμφανίζεται μυστικά -ο πάντα αντιεξουσιαστής- Προμηθέας για να συμβουλέψει τον Πεισθέταιρο πως θα εκβιάσει, με την τσίκνα, τους θεούς για να τους πάρει την εξουσία...
𝝥𝝚𝝞𝝨: «ἔα, τουτὶ τί ἦν; τίς ὁ συγκαλυμμός;» (Ωχ! Τι 'ναι τούτο; Προς τι το κουκούλωμα;)
𝝥𝝦𝝤𝝡𝝜𝝝𝝚𝝪𝝨: «οἴμοι τάλας, ὁ Ζεὺς ὅπως μή μ᾽ ὄψεται» (Φευ ο δυστυχής! Μην τυχόν και με δει ο Δίας)
𝝥𝝚𝝞𝝨: «ὦ φίλε Προμηθεῦ» (Φίλτατε Προμηθέα!)
𝝥𝝦𝝤: «παῦε παῦε, μὴ βόα» (Πάψε, πάψε, μη φωνάζεις)
𝝥𝝚𝝞𝝨: «τί γάρ ἐστι;» (Γιατί, παρακαλώ;)
𝝥𝝦𝝤: «σίγα, μὴ κάλει μου τοὔνομα· ἀπὸ γάρ μ᾽ ὀλεῖς, εἴ μ᾽ ἐνθάδ᾽ ὁ Ζεὺς ὄψεται. ἀλλ᾽ ἵνα φράσω σοι πάντα τἄνω πράγματα» (Σώπα. Μην αναφέρεις το όνομά μου, γιατί έτσι και με δει εδώ ο Δίας, χάθηκα. Για να σου αποκαλύψω όμως τα καθέκαστα για τα συμβαίνοντα εκεί πάνω)
𝝥𝝚𝝞𝝨: «ἰοὺ ἰού· εὖ γ᾽ ἐπενόησας αὐτὸ καὶ προμηθικῶς» (Πω, πω! Δαιμόνια ιδέα και προμηθικοτάτη)
𝝥𝝦𝝤: «ἀπόλωλεν ὁ Ζεύς» (Πάει ο Δίας!)
𝝥𝝚𝝞𝝨: «πηνίκ᾽ ἄττ᾽ ἀπώλετο;» (Από τι ώρα περίπου πάει;)
𝝥𝝦𝝤: «ἐξ οὗπερ ὑμεῖς ᾠκίσατε τὸν ἀέρα. θύει γὰρ οὐδεὶς οὐδὲν ἀνθρώπων ἔτι θεοῖσιν, οὐδὲ κνῖσα μηρίων ἄπο ἀνῆλθεν ὡς ἡμᾶς ἀπ᾽ ἐκείνου τοῦ χρόνου, ἀλλ᾽ ὡσπερεὶ Θεσμοφορίοις νηστεύομεν ἄνευ θυηλῶν» (Από τότε που εσείς κατοικίσατε τον αέρα. Γιατί κανένας άνθρωπος δεν προσφέρει πια θυσία στους θεούς και από εκείνη τη στιγμή δεν ανέβηκε σε εμάς τσίκνα από μεριά. Έτσι, χωρίς θυσίες, νηστεύουμε, λες και είναι Θεσμοφόρια [νηστεία])...
❗️ Τελικά το έργο έχει happy-end, αφού ο Πεισθέταιρος με όπλο την τσίκνα δέχεται να πάρει γυναίκα του την ουράνια θεά Βασιλεία (ο ποιητής υπονοεί την εξουσία) ενώ η τσίκνα από τα γαμήλια σφαχτά ανεβαίνει ανεμπόδιστα ξανά προς τον Όλυμπο...
✅ Αυτά έγραψε, στα 414 π.Χ, ο Αριστοφάνης στην ουτοπική κωμωδία του «𝝤𝝦𝝢𝝞𝝝𝝚𝝨» η οποία όταν την ανέβασε ο Κάρολος 𝝟𝝤𝝪𝝢, το 1959 με το «Θέατρο Τέχνης» (μουσική Μάνος 𝝬𝝖𝝩𝗭𝝞𝝙𝝖𝝟𝝞𝝨, σκηνικά-κοστούμια Γιάννης 𝝩𝝨𝝖𝝦𝝤𝝪𝝬𝝜𝝨, χορογραφίες Ραλλού 𝝡𝝖𝝢𝝤𝝪) στο Ηρώδειο, η παράσταση απαγορεύτηκε, με απόφαση του Υπουργου (τότε) Προεδρίας Κυβερνήσεως Κων/νου Τσάτσου (που την παρακολουθούσε) αφού το συντηρητικό κοινό της εποχής δεν ανέχτηκε την ελευθεριότητα του αριστοφανικού λόγου, με αποδοκιμασίες «Αίσχος», «Ντροπή», «Σταματήστε»
❗️ Πάντως ο μετέπειτα ΠτΔ έμεινε στην ιστορία ως "κότα" 🤭
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου