ΕΡΥΘΗΜΑ... ΧΩΡΙΣ ΘΥΜΟ

Πριν από λίγες μέρες κάλεσα την γκουβερνάντα των παιδιών μου, τη δεσποινίδα Γιούλια Βασίλιεβνα (Юлия Васильевна) να έρθει στο γραφείο μου.

• Καθήστε Γιούλια Βασίλιεβνα, είπα. Ας τακτοποιήσουμε τους λογαριασμούς μας. Αν και πιθανότατα χρειάζεστε κάποια χρήματα, ντρέπεστε και δεν θα τα ζητήσετε ποτέ μόνη σας. ΟΚ λοιπόν, ας προχωρήσουμε… Έχουμε συμφωνήσει 30 ρούβλια το μήνα, έτσι δεν είναι;

• 40...

• Όχι, όχι 30! Το έχω σημειώσει. Πάντα πληρώνω τις γκουβερνάντες 30 ρούβλια. Είστε εδώ 2 μήνες, οπότε…

• Δυο μήνες και πέντε ημέρες, σιγοψιθύρισε η Γιούλια.

• Ακριβώς δύο μήνες. Το έχω σημειώσει επακριβώς. Άρα σύνολο 60 ρούβλια, αν και έπρεπε να αφαιρεθούν 9 Κυριακές, αφού δεν προσέχατε τον Κόλια (Коля, χαϊδευτικό του Νικολάι) τις Κυριακές, καθώς είχατε ρεπό. Επίσης μεσολάβησαν και 3 αργίες.

Τα μάγουλα της Γιούλια Βασίλιεβνα κοκκίνισαν, συμμάζεψε το φόρεμά της, αλλά δεν είπε ούτε μια λέξη.

• Λοιπόν για τις τρεις αργίες θα αφαιρεθούν 12 ρούβλια. Επίσης 4 ημέρες ο Κόλια ήταν άρρωστος και δε χρειάστηκε να τον διαβάσετε, ασχοληθήκατε μόνο με τον  Βάνια (Ваня, χαϊδευτικό του Ιβάν). Τρεις μέρες είχατε πονόδοντο και η γυναίκα μου σάς έδωσε την άδεια να μην δουλέψετε μετά το μεσημεριανό γεύμα. Γι’ όλα αυτά θα κρατηθούν μόνο 7 ρούβλια. Έτσι έχουμε και λέμε… 12+7=19, ο μισθός σας είναι 60, άρα θα σας δώσω 41 ρούβλια… Σωστά;

Η γκουβερνάντα βούρκωσε, το πηγούνι της άρχισε να τρέμει. Έβηξε νευρικά, φύσηξε τη μύτη της, αλλά ούτε λέξη.

• Την Πρωτοχρονιά, συνέχισα, έσπασες ένα φλιτζάνι τσαγιού και το πιατάκι του. Αφαιρούμε 2 ρούβλια αν και άξιζε πολύ περισσότερο αφού ήταν κειμήλιο, αλλά εντάξει! Μια μέρα που παραμελήσατε τον Κόλια, σκαρφάλωσε σ’ ένα δέντρο και έσκισε το σακάκι του. Θα αφαιρέσουμε άλλα 10. Επίσης δεν προσέξατε και η υπηρέτρια έκλεψε τα παπούτσια του Βάνια. Πρέπει να προσέχετε πάντα! Πληρώνεσαι γι’ αυτό έτσι θα κρατηθούν 5 ρούβλια επιπλέον. Τέλος στις 10 Ιανουαρίου σας έδωσα 10 ρούβλια…

• Όχι, όχι δεν το κάνατε ποτέ αυτό, ψιθύρισε με χαμηλωμένο το βλέμμα η Τζούλια Βασίλιεβνα.

• Δεν μπορεί! Το έχω σημειώσει!

• Εντάξει τότε, είπε πάλι δειλά.

• Όλα αυτά είναι συνολικά 27 ρούβλια, αν αφαιρεθούν από τα 41 σας οφείλω 14 ρούβλια.

Τα μάτια της Γιούλια Βασίλιεβνα γέμισαν δάκρυα. Εφίδρωση εμφανίστηκε στη λεπτή, όμορφη, μικρή μύτη της. Φτωχό κορίτσι!

• Μόνο μια φορά μου δώσατε κάποια χρήματα, είπε με τρεμάμενη φωνή… κι αυτά ήταν από τη γυναίκα σας. Τρία ρούβλια, τίποτα παραπάνω!

• Ωωω, μπράβο σας! Το βλέπετε! Αυτά δεν τα είχα σημειώσει!!! Άρα το υπόλοιπο είναι 11 και όχι 14. Ορίστε τα λεφτά σας αγαπητή μου. Τρία, τρία, τρία, ένα κι ένα. Εδώ είναι!

Η Γιούλια Βασίλιεβνα τα πήρε με δάχτυλα που έτρεμαν και τα έβαλε στην τσέπη της.

• Merci, ψιθύρισε (στην τσαρική Ρωσία του 19ου αι. στην "ανώτερη τάξη" ωμίλουν την γαλλικήν!) 

Πετάχτηκα από την καρέκλα μου και άρχισα να περπατάω νευρικά στο γραφείο. Με είχε κυριεύσει μέγας θυμός.

• Γιατί μου λέτε μερσί, την ρώτησα!

• Για τα λεφτά...

• Για όνομα του Θεού!!! Ξέρετε πως αυτή τη στιγμή σας εξαπάτησα; Πραγματικά σας έκλεψα!

• Σ’ άλλες δουλειές δεν μου έδιναν τίποτα, απάντησε δειλά.

• Δεν σας έδιναν τίποτα; Και δεν απορήσατε, δεν θυμώσατε, δεν διαμαρτυρηθήκατε; Γιατί μείνατε σιωπηλή, όπως τώρα; Εγώ έπαιξα ένα μικρό, άσχημο αστείο μαζί σας, προκειμένου να σας δώσω ένα μάθημα! Είναι δυνατόν να είστε τόσο ασπόνδυλη, σαν μέδουσα, χωρίς δόντια και νύχια. Ορίστε εδώ είναι ο φάκελος σας με 80 ρούβλια, καθώς εγώ και η γυναίκα μου είμαστε πολύ ευχαριστημένοι μαζί σας.

🔹 Στο πρόσωπο τής Γιούλια Βασίλιεβνα σχηματίστηκε ένα γλυκόπικρο χαμόγελο ένω στα μάτια της διάβασα την έκφραση: «Μα είναι δυνατόν!». Της ζήτησα συγγνώμη για την συμπεριφορά μου, η Γιούλια Βασίλιεβνα οπισθοχωρώντας προς την πόρτα μουρμούρισε πολλές φορές «μερσί, μερσί, μερσί». 

Σκέφτηκα: «Πόσο εύκολο είναι να συντρίψεις τους αδύναμους αυτού του κόσμου»

= = = = = = = = = = =

❗️ Γράφει στα 1883, στο μικρό διήγημα του "Размазня" (ραζμάνζια, με τη σημασία του κοκκινίζω, ερυθριώ, ενώ στη Δύση μεταφράστηκε ως "Scum" ελ. Κατακάθι ή "Muddle" δηλ. Συγχύζομαι) ο ιδιοφυής Ρώσος θεατρικός συγγραφέας Αντόν Πάβλοβιτς Τσέχωφ (1860 - 1904) ένας από τους μεγαλύτερους διηγηματογράφους της παγκόσμιας λογοτεχνίας (και γιατρός)

Το "Размазня" περιλαμβάνεται στη 30τομη συλλογή διηγημάτων του Τσέχωφ, που δημοσιεύτηκε 70 χρόνια μετά τον θάνατό του, ελεύθερα (χωρίς τη συγκατάθεση ή την άδεια κανενός) και άνευ καταβολής δικαιωμάτων σε κανέναν!!! 😶