«Πρότημῶμαι να πολῶμε τάς κουλούρεις... παρά νά ἥμεθα ἄχθος ἀρούροις» απαντάει «῎Ενα διστιχισμένο πεδί» όταν «῎Ενας κονψός κήριος του Ύπουργίου πού τά νομίζη ὅλα δι΄ἔφκολα, κέ μαλόνων τό πεδί» στην ανορθόγραφη (πάντα) στιχομυθία του 𝝡𝝥𝝤𝝨𝝩.
Με την σύντομη φράση «ἄχθος ἀρούρης» χαρακτηρίζεται ο τεμπέλης, ο άχρηστος, αυτός που δεν προφέρει κάτι ωφέλιμο στην κοινωνία και καταλήγει βάρος της γης.
• 𝝖𝝬𝝝𝝤𝝨 είναι το βάρος, φορτίο, εξού και «Σεισάχθεια» η κορυφαία νομοθετική ρύθμιση του Σόλωνα που απέσειε τα βάρη, τα χρέη των Αθηναίων πολιτών, ή αυτός που τα φέρει: ο αχθοφόρος!
• 𝝖𝝦𝝤𝝪𝝦𝝖 (εκ του ρημ. ἀρόω>οργώνω) είναι η καλλιεργήσιμη γη (αρόσιμη) ο αγρός, εξού αρουραίος>το ποντίκι των αγρών.
• 𝝖𝝬𝝝𝝤𝝨 είναι το βάρος, φορτίο, εξού και «Σεισάχθεια» η κορυφαία νομοθετική ρύθμιση του Σόλωνα που απέσειε τα βάρη, τα χρέη των Αθηναίων πολιτών, ή αυτός που τα φέρει: ο αχθοφόρος!
• 𝝖𝝦𝝤𝝪𝝦𝝖 (εκ του ρημ. ἀρόω>οργώνω) είναι η καλλιεργήσιμη γη (αρόσιμη) ο αγρός, εξού αρουραίος>το ποντίκι των αγρών.
➡️ Η έκφραση, αυτούσια, κρατάει απ' τον Όμηρο και αναφέρεται στον διάλογο που έχει η Θέτις με τον γιό της Αχιλλέα, τον απόλυτο ήρωα της τρωικής εκστρατείας, που θρηνεί το θάνατο του ακριβαγάπητου Πάτροκλου, ο οποίος έπεσε στη μάχη περιβαλλόμενος τη δική του πανοπλία, ενθαρρύνοντας τον να αφήσει το γινάτι του (οικεία βουλήσει, σε αντίποινα προς τον αλαζόνα Αγαμέμνονα, που του στέρησε την όμορφη Βρισηίδα) να φορέσει την ολοκαίνουργια του πανοπλία που σφυρηλάτησε ο Ήφαιστος και να σπεύσει να πάρει εκδίκηση για τον αγαπημένο του.
❗️ Λέει (Ιλιάδα, Σ, 104) μεταξύ άλλων, ο Αχιλλέας στη μητέρα του: «ἀλλ' ἧμαι παρὰ νηυσὶν ἐτώσιον ἄχθος ἀρούρης» δηλ. «μον' φόρτωμα της γης ανώφελο πλάι στα καράβια οκνεύω» όπως μεταφράζουν οι Κακριδής & Καζαντζάκης.
➡️ Πάντως μπορεί να μην ήταν και τόσο άσχετος εκείνος ο μαθητής που όταν του ζητήθηκε να σχολιάσει αυτή την σύντομη φράση του Ομήρου, απάντησε: «Δεν έχω διαβάσει ποιήματα του» εννοώντας όμως όχι τον "τυφλό ποιητή", αλλά τον μεταγενέστερο Νίκο Σαραντάκο (παππούς του σημερινού ένθερμου γλωσσαμύντορα της ελληνικής) ο οποίος εκτός του ταλέντου, διέθετε πολλή δόση αυτοσαρκασμού και λεπτής ειρωνείας και ευφυέστατα δανείστηκε για ψευδώνυμο τη φράση του Αχιλλέως, αφού στα νεοελληνικά, όντως, θυμίζει ανδρικό ονοματεπώνυμο 🤗
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου