Ο ΘΕΟΣ ΔΕΝ ΜΕΝΕΙ ΠΙΑ ΕΔΩ!

¡HOY! NO 

TRABAJAMOS

PORQUE VAMOS

A VER A

𝗣𝗘𝗟𝗘

Guadalajara, Mexico, 1970

ΚΑΜΙΑ ΦΟΡΑ ΚΑΙ ΤΩΝ ΜΑΓΩΝ ΤΑ ΜΑΓΙΚΑ ΔΕΝ ΠΕΤΥΧΑΙΝΟΥΝ

«Τοῦ δὲ Ἰησοῦ γεννηθέντος ἐν Βηθλεὲμ τῆς Ἰουδαίας ἐν ἡμέραις Ἡρώδου τοῦ βασιλέως, ἰδοὺ μάγοι ἀπό ἀνατολῶν παρεγένοντο εἰς Ἱεροσόλυμα» γράφεται στο Κατά Ματθαίον Ευαγγέλιον. 

▪︎ Ο Μελχιόρ, ο Γασπάρ και ο Βαλτασάρ είναι οι 3 Μάγοι που αναζητούν -μέσω λαμπρού αστέρος- το σπήλαιο της γέννησης του Θείου Βρέφους, κομίζοντας του δώρα. 

▪︎ Χρυσό, συμβολίζοντας τη βασιλική του ιδιότητα, Λιβάνι (αραβ. lubban, λατ. olibanum η αρωματική ρητίνη η οποία προέρχεται από τον κορμό του δένδρου Boswellia sacra, που φύεται στο Ομάν και στην Υεμένη) ως σύμβολο της θείας καταγωγής του και Σμύρνα (Μύρο ή Μύρρο αρωματικό έλαιο απ' το κόμμι του δέντρου Commiphora myrrha) προβλέποντας τον πρόωρο θάνατο του!

★ Ο Ματθαίος αναφέρει γενικά ότι έρχονται «από ανατολών», όμως άλλα ιερά κείμενα θέλουν τους 3 Μάγους ειδικά εκ της Περσίας ορμώμενους.

▪︎ Μάλιστα η λέξη 𝝡𝝖𝝘𝝤𝝞 (που είναι δάνειο στην ελληνική γλώσσα) προέρχεται από την ιρανική 𝗠𝗮𝗴𝘂𝘀 (πληθ. 𝗺𝗮𝗴𝗶) η οποία αφορά την ονομασία μιας μηδικής φυλής (πρώιμοι Πέρσες)

▪︎ Οι Μήδοι που ήταν ένας αρχαίος λαός και κατοικούσε στην Μηδία, μια περιοχή στη βόρεια του σημερινού Ιράν και Ιράκ, κάπου μεταξύ δυτικής Γεωργίας και Αρμενίας, από τον 7ο π.Χ. αιώνα έχουν υπό τον έλεγχο τους την Περσία και την Μικρά Ασία.

▪︎ Εξάλλου και στην ελληνική μυθολογία, στο Βασίλειο της Κολχίδας (στην ίδια περιοχή) γνώρισε ο Ιάσωνας την κατοπινή παιδοκτόνο Μήδεια, που Μάγισσα ήταν κι αυτή, και είχε μάθει την τέχνη της μαγείας από την θεία της, τήν Κίρκη.

▪︎ Όμως στα μέσα του 6ου π.Χ. ο ιδρυτής της Αυτοκρατορίας των Αχαιμενιδών Κύρος ο Μέγας, τους καθυποτάσει και ενσωματώνει τα εδάφη τους στην Περσική Αυτοκρατορία, αποδίδοντας τους όμως εξέχουσα θέση στις πολεμικές εκστρατείες και τις δημόσιες τελετές.

★ Ο Ηρόδοτος στις «Ιστορίαι» του αναφέρει τους Μάγους μεταξύ των μηδικών φύλων: «ἔστι δὲ Μήδων τοσάδε γένεα: Βοῦσαι, Παρητακηνοὶ, Στρούχατες, Ἀριζαντοὶ, Βούδιοι, Μάγοι...» 

▪︎ Ανάμεσα σε όλους αυτούς οι Μάγοι αποτελούν διακεκριμένη φυλή, τα μέλη της οποίας χαρακτηρίζονται από τη βαθιά γνώση της θρησκείας, τις μαντικές και αστρολογικές τους πρακτικές και εν γένει τις επιστημονικές τους έρευνες. 

▪︎ Ειδικότερα Μάγος είναι ο ιερέας του προφήτη Ζωροάστρη (Ζαρατούστρα) ή ο σοφός που ασχολείται με την αστρολογία την ονειροκρισία και τις απόκρυφες και μυστικές τέχνες.

★ Φυσικά η σκηνή είναι από το Life of Brian (1979) το θρυλικό φιλμ των 𝗠𝗼𝗻𝘁𝘆 𝗣𝘆𝘁𝗵𝗼𝗻'𝘀 όπου οι Τρεις εξ Ανατολών Μάγοι μπερδεύτηκαν, αφού ο 𝗕𝗿𝗶𝗮𝗻 είχε την ατυχία να γεννηθεί στον ίδιο χωροχρόνο -με διαφορά μιάς φάτνης- με τον Μεσσία (τον κανονικό ε;) 🤭

ΚΑΛΑΝΤΑ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΑΤΙΚΑ

Κάποιο καλοκαίρι άκουσα αυτό το τραγούδι και μου άρεσε πολύ... κι έτσι το άκουγα συνέχεια! 

«Ρε συ αυτό είναι χριστουγεννιάτικα κάλαντα!» μου λέει ένας φίλος ισπανόφωνος. «Δεν πειράζει» του απάντησα «ότι κι αν είναι, εμένα μ' αρέσει»

Να λοιπόν, τώρα που το θυμήθηκα και το ξανακούω είναι επίκαιρο ρε φίλε!

Το κομμάτι 𝗟𝗼𝘀 𝗣𝗲𝗰𝗲𝘀 𝗲𝗻 𝗲𝗹 𝗥𝗶́𝗼 (Το ψάρι στο ποτάμι) γνωστό και ως 𝗣𝗲𝗿𝗼 𝗠𝗶𝗿𝗮 𝗖𝗼́𝗺𝗼 𝗕𝗲𝗯𝗲𝗻 (Αλλά κοίτα πως πίνουν) που τραγουδιέται (όπως το Silent Night) τα Χριστούγεννα, σύμφωνα με ορισμένους ιστορικούς «προέκυψε» -άγνωστος ο συνθέτης και ο στιχουργός- στην Λατινική Αμερική γύρω στον 13ο αιώνα και έφτασε στην Ισπανία (Βαλένθια, Ανδαλουσία) τέλη 15ου με 16ο αιώνα! Αλλά άργησε να διαδοθεί. 

• Στη Λατινική Αμερική στα τέλη του 18ο αιώνα, ενώ στην Ισπανία έγινε δημοφιλές πολύ αργότερα... στο δεύτερο μισό του 20ου!
• Ο Ανδαλουσιάνος Manolo Escobar το έκανε hit στα 1970 (https://www.youtube.com/watch?v=7QJtZviAuFg) και ακολούθησαν πολλές εκτελέσεις από διάφορους τραγουδιστές. 
• Όπως αυτή των Pandora ένα group τριών Μεξικανών τραγουδιστριών (https://www.youtube.com/watch?v=9w8HNsAtHAY)

➜ Οι στίχοι μιλάνε για την Μαρία και τη φροντίδα που δίνει στον νεογέννητο γιο της, αλλά το πιο σημαντικό μέρος των στίχων μιλάει συμβολικά για τα ψάρια (οι μαθητές ήταν ψαράδες, πέντε ψωμιά και δύο ψάρια...)

• 𝐏𝐞𝐫𝐨 𝐦𝐢𝐫𝐚 𝐜𝐨́𝐦𝐨 𝐛𝐞𝐛𝐞𝐧 𝐥𝐨𝐬 𝐩𝐞𝐬𝐞𝐬 𝐞𝐧 𝐞𝐥 𝐫𝐢̀𝐨  (Αλλά κοίτα πως πίνουν τα ψάρια στο ποτάμι)

• 𝐏𝐞𝐫𝐨 𝐦𝐢𝐫𝐚 𝐜𝐨́𝐦𝐨 𝐛𝐞𝐛𝐞𝐧 𝐩𝐨𝐫 𝐯𝐞𝐫 𝐚𝐥 𝐃𝐢𝐨𝐬 𝐧𝐚𝐜𝐢𝐝𝐨 (Αλλά κοίτα πως πίνουν για να δουν τον Θεό να γεννιέται)

Πάντως η εκτέλεση που άκουγα "Το καλοκαίρι εκείνο" και κόλλησα, ήταν η "mariachi edition" της μοναδικής Αμερικανό-Καναδής (μεγάλωσε στο Μεξικό) τραγουδίστριας και τραγουδοποιού Lhasa de Sela (aka Lhasa, από πατέρα Μεξικάνο και μάνα Αμερικανίδα) που δυστυχώς πέθανε το 2010, σε ηλικία 37 ετών, από καρκίνο του μαστού. 

Εδώ Lhasa, τον Μάρτη του 1998, ερμηνευει «Τα ψάρια» στο "Nulle Part Ailleurs" (𝗡𝗣𝗔) ένα από τα καλύτερα (before) prime-time show όλων των εποχών στη Γαλλία (1987-2001)

ΓΙΝΕ ΚΑΛΟΣ ΠΑΙΚΤΗΣ...

«Σκηνὴ πᾶς ὁ βίος καὶ παίγνιον· ἢ μάθε παίζειν τὴν σπουδὴν μεταθεὶς, ἢ φέρε τὰς ὀδύνας» γράφει στην "Παλατινή ανθολογία", ο καυστικός κι ενίοτε αθυρόστομος στιχοπλόκος Παλλαδάς ο Αλεξανδρεύς (τέλη 4ου - αρχές 5ου αι. μ.Χ.) 

Δηλ. «Θέατρο είναι όλη η ζωή, μα και παιχνίδι. Ή μάθε να παίζεις κάνοντας στην άκρη τη σοβαρότητα, ή υπέμεινε τα βάσανα»

ΟΔΟΣ ΟΝΕΙΡΩΝ!

«Αυτή η γειτονιά είναι για όλους μας ένα κλουβί.

Κανείς δε ζει αληθινά αυτό που θα 'θελε να ζει,

γιατί το όνειρο είναι μια στιγμή

κι όλες οι άλλες οι στιγμές απελπισία»

Το πάρτυ, Οδός Ονείρων, Μάνος Χατζιδάκις, Δημήτρης Χορν, 1962

ΤΥΧΑΙΕΣ ΟΜΟΙΟΤΗΤΕΣ!

[...] και στου Βελγίου τις στοές

πόσα παιδιά σκληρά δουλεύουν

και κλαίνε οι μάνες μοναχές.

❗ Τραγούδαγε στα 1961, ο Στέλιος Καζαντίδης στο σπαρακτικό 🤭 κομμάτι (στίχοι Βίρβος, μουσική Δερβενιώτης) "Στις φάμπρικες της Γερμανίας" ενώ συνέχιζε προφητικά:

«Κακούργα μετανάστευση, κακούργα ξενιτιά

μας πήρες απ’ τον τόπο μας τα πιο καλά παιδιά» 

❗ Οποιαδήποτε ομοιότητα με όμορφα πρόσωπα, που στη γειτονιά έλεγαν όλοι τα καλύτερα, είναι ασυμπτωματική 🤗

❗ Στη φωτό λιγνιτωρύχοι στα 1920 "αναδύονται" μετά το πέρας του digging στα βάθη του Βελγίου...

ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ ή ΑΔΙΚΙΑ

«Δικαιοσύνη είναι η δίκαιη κατανομή της αδικίας»

Σκηνή απο το επικό A Clockwork Orange που γύρισε το 1971, ο μεγάλος Stanley Kubrick, βασισμένο στην ομώνυμη νουβέλα του Anthony Burgess 1962 με πρωταγωνιστές τους Malcolm McDowell, Patrick Magee, Michael Bates

«Ὡς πρόβατον ἐπὶ σφαγήν»

«Και φωνή προβάτου δεν ακούστηκε παρεχτός επάνω στο μαχαίρι» γράφει ο Ελύτης στο Πέμπτο Ανάγνωσμα του "Άξιον Εστί" η "Αυλή των Προβάτων" που με την παροιμιακή εκφορά «ὡς πρόβατον ἐπὶ σφαγήν» μας θυμίζει την εκατόμβη που γίνεται κάθε Πάσχα, μνημονεύοντας τη θυσία του "αμνού του θεού", όπως αναφέρει τον Μεσσία ( εβρ. μασιάχ: χρισμένος ->χριστός) ο Ιωάννης, ο Βαπτιστής.

ΠΟΛΥ ΚΑΚΟ ΓΙΑ ΤΟ ΤΙΠΟΤΑ (about formal speech)

"Great Expectations" Thomas Nast, 1872

«Ὤδινεν ὄρος καὶ ἔτεκε μῦν» λέμε και σήμερα με μια παροιμία που φθάνει ως τις μέρες μας από την αρχαιότητα. Την χρησιμοποιούμε σε καταστάσεις που κυοφορούνται υψηλές προσδοκίες, αλλά το αποτέλεσμα τους, τίς διαψεύδει!!!

Kαι πως αλλιώς δηλαδή; Aφού κοιλοπονούσε το βουνό και γέννησε ποντίκι, τη στιγμή που αναμενόμενο θα ήταν τουλάχιστον δεινόσαυρος!!!

ΑΣΤΡΑΨΕΝ Η ΑΝΑΤΟΛΗ ΚΙ ΕΡΟΔΙΣΕΝ Η ΔΥΣΗ

"Anástasis. A Journey Through Old Greek Music", 2021

Η Κατερίνα Παπαδοπούλου, μετά το υπέροχο «Νότιο Τόξο» της (2019) μας πρόσφερε (Μάρτιος '21) ένα εξίσου υπέροχο project με τον τίτλο "Anástasis. a Journey Through Old Greek Music" με την συνοδεία του γκρουπ "Anastatica"

Τα 12 κομμάτια του άλμπουμ -ένα πραγματικά αναστάσιμο ταξίδι μέσα στην παραδοσιακή μουσική- παίζονται σχεδόν με μεσαιωνικό ύφος, από τους δεξιοτέχνες μουσικούς που σχηματίζουν τους “Anastatica": Στέφανο Δορμπαράκη (κανονάκι, φωνητικά) Γιώργο Κοντογιάννη (κρητική και αιγαιοπελαγίτικη λύρα) Κυριάκο Ταπάκη (ούτι, ισπανικό λαούτο) Χαρίτωνα Χαριτωνίδη (γκάιντα, τσαμπούνα, φλογέρα) Θοδωρή Κουέλη (μπάσο) και Μανούσο Κλαπάκη (κρουστά) και τα ερμηνεύει μοναδικά η Κατερίνα Παπαδοπούλου.

ΚΑΡΑΒΕΛΛΑ

«Κι εγώ που περίμενα να έρθουν οι δικοί μας για να μας σώσουν. Οι δικοί μας όμως είμαστε εμείς...» είναι τελευταία ατάκα του Χριστόφορου Κολόμβου, στο θεατρικό του Dario Fo "Isabella, tre caravelle e un cacciaballe"

𝝨την εξαιρετική commedia teatrale, που έγραψε στα 1963 ο μεγάλος Ιταλός δραματουργός (Nobel Prize, 1997) αφηγείται με τον δικό του ανατρεπτικό τρόπο, πως ο Γενοβέζος Cristóbal Colón προσπαθεί με ίντριγκες και απάτες να πείσει τη βασίλισσα της Καστίλης, Ισαβέλλα Α΄ να χρηματοδοτήσει την αποστολή του προκειμένου να ανακαλύψει ένα συντομότερο δρομολόγιο για τις Ινδίες!

"Take Me To The River"

Η southern rock jam μπάντα των "Gov't Mule" (Government Mule είναι το πλήρες όνομα της και δεν ενέχει καμία σπόντα δια την κυβέρνησις 🤭) που ίδρυσαν το 1994 τα πρώην μέλη της θρυλικής μπάντας των "Allman Brothers Band" ο κιθαρίστας Warren Haynes και ο μπασίστας Allen Woody (ουδεμία σχέση με τον αντίστροφο... τον αγαπημένο σκηνοθέτη 😉) διασκευάζουν σε μια rock version το γνωστό soul hit "Take Me To The River" που έγραψαν, το 1974, ο Al Green και ο κιθαρίστας Mabon "Teenie" Hodges.

Μαζί τους στη σκηνή του ιστορικού συναυλιακού χώρου "The Ogden Theatre" που χτίστηκε το 1919 στο Denver του Colorado, με χωρητικότητα 1.600 θεατές και είναι στον επίσημο κατάλογο "National Register of Historic Places" (Εθνικό Μητρώο Ιστορικών Τόπων) των ΗΠΑ, βρέθηκαν ο τραγουδιστής Ty Taylor και ο Nalle Colt, ο Σουηδός κιθαρίστας της R&B μπάντας των "Vintage Trouble"

BOAK, ΕΝΑ ΑΚΟΜΑ ΓΕΦΥΡΙ ΤΗΣ ΑΡΤΑΣ

ΒΟΑΚ

Το προηγούμενο καλοκαίρι εκεί που συγύριζα το κατώι στο χωριό, βλέπω κάτω από ένα χαρτοκιβώτιο ένα φύλλο της τοπικής εφημερίδας ΡΕΘΕΜΝΙΩΤΙΚΑ ΝΕΑ.

Το κιτρινισμένο φύλλο ήταν 16 χρόνων (Οκτώβριος του 2005) και καθώς το ξεφύλλιζα -και μεταφέρθηκα στο χρόνο- αντιλήφθηκα ότι ο περιβόητος BOAK (Βόρειος Οδικός Άξονας Κρήτης) από τότε που τον πρωτοπάτησα (40 χρόνια πριν) και εξαγγέλλεται χρόνια τώρα, απ' όλες τις κυβερνήσεις, παραμένει ακόμα στα χαρτιά και ας έχει "ανακηρυχτεί" ως ένας από τους πιο επικίνδυνους δρόμους της Ευρώπης (όποιος τον έχει διασχίσει, γνωρίζει...) με πολλά θύματα κάθε χρόνο! 

QUIZ: Ποιο έργο, λέτε, ότι θα τελειώσει πιο γρήγορα; 

Το μετρό Θεσσαλονίκης

Ο Β.Ο.Α.Κ.

Το Ελληνικό (βζιιιννν)

Η Πύργου-Πατρών

Ο μεγάλος περίπατος

Το γήπεδο του ☘️

Τίποτα από τα παραπάνω!!!

Εδώ μία ακόμα εξαγγελία (σημερινή αυτή τη φορά) από τα πιό "υπεύθυνα" χείλη του τόπου, ότι οσονούπω φτιάχνεται ξανά-μανά 🤭

ΤΙ ΘΑ ΓΙΝΕΙΣ ΟΤΑΝ ΜΕΓΑΛΩΣΕΙΣ!

Μπράβο ρε Φελίπε... έχουμε καιρό ακόμα 🤭

Joaquín Salvador Lavado Tejón (Quino)

Οι ιστορίες της Mafalda χαρακτηρίζονται από την ενήλικη αντίληψη της μαζί με μια παιδική αφέλεια και περιέργεια!

Time is just a state of mind

Ο χρόνος δεν υπάρχει... is just a state of mind 😉

ΣΚΙΑΜΑΧΙΕΣ

«Περί ὄνου σκιᾶς» λέμε σχολιάζοντας μια αντιδικία για κάτι ασήμαντο, μια φιλονικία για ένα ζήτημα ανάξιου λόγου. 

THE PUNK POET LAUREATE

Στις 02.02.2022 ("The Day of Power" όπως της είχε πει ο καλός φίλος της, Michael Stipe των R.E.M.) η ❤️ "ιέρεια του punk" Patti Smith έκανε ένα livestreaming από το "Electric Lady Studio" στο Greenwich Village, NY (εκεί όπου ηχογράφησε το 1976 το εμβληματικό debut alboum της "Horses") διαβάζοντας ποίηση, διανθίζοντας το με κάποια τραγούδια της. 

Την συνόδεψαν, ο Lenny Kay, ο κορυφαίος κιθαρίστας, συνθέτης, στιχουργός, παραγωγός και αρχικό (απ' το 1974) μέλος του "Patti Smith Group", καθώς και ο (επί μία 20ετία) μπασίστας του γκρουπ Tony Shanaham (bass, piano, composer)

Les Misérables

✔ Η ανάγκη ένταξης των ανθρώπων σε ομάδες είναι αρχέγονη, αλλά τίποτα και κανείς δεν εγγυάται ότι ταιριάζουν όλοι σε όλα σε μια ομάδα, όταν μπουν άλλες παράμετροι.

✔ Μπορεί κάποιος να αποτελεί σύνολο με εκατομμύρια άλλους ταιριάζοντας στην εθνικότητα ή στην ποδοσφαιρική ομάδα, αλλά να διαφωνεί για την πολιτική, ή να παρευρίσκεται σε θρησκευτικές τελετές με πολλούς, αλλά να έχουν χαώδεις διαφορές στα οικονομικά.

✔ Έτσι και τώρα οι περισσότεροι ομαδοποιήθηκαν (πολώθηκαν καλύτερα) σε υποστηρικτές του Ρώσου ή του Ουκρανού μονοκράτορα, που και οι δυο έχουν πολλά κοινά χαρακτηριστικά. 

✅ Οι φωτογραφίες είναι πρόσφατες, από τη Ρωσική Ομοσπονδία, οι οποίες αποτυπώνουν τις συνθήκες που διαβιεί μεγάλο μέρος του απλού ρώσικου λαού, που φυσικά δεν έκανε αυτός την εισβολή στη γειτονική ομόδοξη χώρα. 

Και για να μην σπεύσει κάποιος να τοποθετηθεί θέση λέγοντας... «να, βλέπετε ο κακός Ρώσος» ή «να, βλέπετε το κακό σύστημα» (συγχέοντας τον σημερινό Βλαδίμηρο, με τον άλλον τον original 😉) τέτοιες εικόνες τις βρίσκουμε εύκολα σε ολόκληρο τον κόσμο... 

ΟΤΑΝ Ο "ΕΙΣΒΟΛΕΑΣ" ΕΙΣΒΑΛΕΙ ΣΤΟ ΧΩΡΟ ΣΟΥ

Μετά το χτύπημα των Γιαπωνέζων στο Περλ Χάρμπορ, τα ραδιόφωνα στις ΗΠΑ υπέβαλλαν καθημερινά (It's True!!!) με τις εκπομπές τους, τούς πολίτες να προσέχουν τις ακτές μην τυχόν και τους ξαναπιάσουν νύχτα οι "κίτρινοι" και χτυπήσουν την main land... also. 

Η παρέα του κοκκινομάλλη Joe "υπακούοντας" τα κελεύσματα των ραδιοφωνατζίδων παρακολουθούν τις ακτές, αλλά ο "εχθρός" βρίσκεται ήδη ante portas και... παραδίνονται (στη λαγνεία)
Τι γίνεται όμως αν ο "εχθρός" -που τον έχεις δει όπως τον έκανε η μάνα του- εμφανίζεται intus portas και δεν μπορείς να τον αποφύγεις 🤔 Απλά τον απολαμβάνεις!!!

✅ Απ' το αυτοβιογραφικό φιλμ "Radio Days" του Woody Allen, 1987 (Mia Farrow, Danny Aiello, Diane Keaton, Jeff Daniels, Dianne Wiest & Woody Allen/Narrator)

Εἰς ὦτα μή ἀκουόντων...

 

Claude Serre 1938–1998

ΕΝΑ ΥΠΕΡΟΧΟ ΜΟΥΣΙΚΟ ΒΡΑΔΥ

Υπέροχο το χτεσινό βράδυ στο "Άλικο" με την Ειρήνη Δερέμπεη (τραγούδι, θιαμπόλι, καβάλ, λαούτο) τον Κάρολο Κουκλάκη (τραγούδι, μπουλγαρί) και τον Ανδρέα Αρβανίτη (λύρα, λαούτο, ασκομπαντούρα)

Απ' τον "Σταφιδιανό σκοπό" του Στέλιου Φουσταλιέρη που «παλιώνει μα δε λιώνει» και τον "Βαφιανό Συρτό" μπιστεμένο «ως είν' σπίθα λαμπερή, στη χόβολη χωσμένη» μέχρι τα παράλια της Μικράς Ασίας με κρητικές πινελιές 😊

MISER (ia)

H επίκαιρη (του συρμού!) λατινική λέξη: miser, -a, -um (μίζερος, -η, -ο) με τη σημασία της κακομοιριάς, της δυστυχίας, της αθλιότητας, της φτώχειας.

Το λατινικό λήμμα, έχουν πάρει (δάνεια λέξη) αυτούσιο όλες οι γλώσσες: misère (FR) miseria (ES) misery (GB) μιζέρια (GR) die Misere (DE) miséria (PT)

Οι σημερινοί Ιταλοί, συχνάκις, λένε "porca miseria" ενώ οι Έλληνες οικτίρουν κάποιον λέγοντας: «Ααα, ρε κατακαημένη φτώχεια»

❗️ H ρωμαϊκή νωπογραφία του 20 με 25 μ.Χ. από τοίχο στην "Casa di Jasone" («Το σπίτι του Ιάσωνα» όπως το ονόμασαν οι αρχαιολόγοι) στην Πομπηία, δείχνει καθισμένη Μήδεια καθισμένη με το σπαθί στα αριστερά της, να κοιτάζει με αγωνία τα παιδιά της που παίζουν αγνοώντας τη μοίρα που τα περιμένει, τόσο μάλιστα αμέριμνα που το ένα παιδί που νίκησε τρέχει προς το μέρος της, κουνώντας ένα κλαδί νίκης. Ο παιδαγωγός τους παρακολουθεί, διακριτικά, από τον πάνω όροφο.

Το fresco βρίσκεται στο Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο της Νάπολης.

Η ΑΚΡΟΠΟΛΗ ΤΗΣ ΕΡΜΠΙΛ

Citadel of Erbil

Η επίπεδη επιφάνεια είναι η "Citadel of Erbil" δηλ. η Ακρόπολη της Ερμπίλ που βρίσκεται στο κέντρο της ιστορικής πόλης Hawler, πρωτεύουσας του ιρακινού Κουρδιστάν.

La ciudad de La Plata

 

La ciudad de La Plata

ΑΦΡΟΔΙΤΗ Η ΘΕΑ ΤΟΥ ΑΠΡΙΛΗ

Joachim Wtewael, Mars and Venus Surprised by Vulcan (1604-1605)

Λίγες λεπτομερείς λεπτομέρειες για τη θεά του μήνα 😉 

MAKE IT ONE MORE FOR THE ROAD

Woody Allen, Bullets Over Broadway, 1994

🎥 Σκηνή από την μαύρη κωμωδία "Bullets Over Broadway" που γύρισε ο Woody Allen στα 1994, ένα από τα καλύτερα έργα του!

ΜΙΛΤΟΣ ΣΑΧΤΟΥΡΗΣ (1919-2005)

Νὰ κριθεῖ κάθε Ἄνοιξη ἀπὸ τὴ χαρά της

ἀπὸ τὸ χρῶμα του τὸ κάθε λουλούδι

ἀπὸ τὸ χάδι του τὸ κάθε χέρι

ἀπ' τ' ἀνατρίχιασμά του τὸ κάθε φιλὶ

Απόσπασμα από το ποίημα «Ἀστεροσκοπεῖο» του Μίλτου Σαχτούρη (συλλογή «Παραλογαίς», 1948). Ο ποιητής του "πάθους και της οργής" γεννήθηκε 29 Ιουλίου του 1919 στην Αθήνα και πέθανε -σαν σήμερα- στις 29 Μαρτίου 2005, εδώ στην Αθήνα!

BLOW-UP IN THE PAST

ΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ

«Ἡ Ἑλλάς περιστιχίζων ὑπό ὀπλαρχιγῶν», Μποστ, 1959

«Από την ώρα που η Ελλάς μας βοηθάει να γίνουμε άνθρωποι με μια παγκοσμιότητα, πολύ καλώς. Από την ώρα που μας δίνει μια φουστανέλα και μας εμποδίζει να υπάρχουμε με τους άλλους συνανθρώπους είναι αντιδραστικό. Το ίδιο υλικό! Αν αυτό που λέμε ελληνικό είναι εμπόδιο στο να ενωθούμε με έναν μαύρο είναι καταδικαστέο. Αν αντιθέτως αυτό είναι βοηθητικό για να ενωθούμε, με τους άλλους, είναι υπέροχο. Λοιπόν η έννοια του ελληνικού για πολλούς ανθρώπους έχει διαφορετική όψη. Εγώ πιστεύω σε κείνη την ελληνικότητα που εξαφανίζει τις διαφορές. Φυσικά από κάπου ξεκινάμε και οι πρώτες λέξεις που ψελλίζουμε είναι της μάνας μας. Αλλά δε μένουμε με τις 4 λέξεις που μάθαμε απ' τη μάνα μας... πηγαίνουμε και μαθαίνουμε και μιλάμε και σκεπτόμαστε και ξαναμαθαίνουμε να μιλάμε και απορρίπτουμε σκέψεις και προχωράμε»

► Μάνος Χατζιδάκις, «Τα σχόλια στο Τρίτο» Μάρτιος 1979

THE POWER OF HOPE

Ένας μπάρμπας μου (μαρξιστής, καταδικασμένος δις εις θάνατον) μού 'χε πει κάποτε: «Ο καπιταλισμός ανηψιέ δεν αφήνει ποτέ τα εργατικά χέρια να εξαφανιστούν. Μόλις κοντεύουν να εξαντληθούν απ' τις δυσκολίες, τούς πετάει ένα ψίχουλο και ξαναζωντανεύουν. Και δυστυχώς συνήθισαν!» 

Τον θυμήθηκα διαβάζοντας το πείραμα που έκανε στα 1950, ο Αμερικάνος με γερμανικές ρίζες (σιγά μην δεν είχε) βιολόγος, ψυχοβιολόγος και γενετιστής Dr Curt Richter (1894-1988) Καθηγητής και Ερευνητής στο "Johns Hopkins University" (JHU) της Βαλτιμόρης.

ΕΑΡΙΝΗ ΙΣΗΜΕΡΙΑ

Σε mood εαρινής ισημερίας 🤭

ΕΥΡΙΣΚΟΜΕΝΟΙ ΠΕΡΑΝ ΤΟΥ ΠΡΟΣΗΚΟΝΤΟΣ ΧΡΟΝΟΥ!

Staatliche Museen Preußischer Kulturbesitz, Berlin

«Και πότε πάρωρας στ' ακρόγιαλο, γελάει με τις γιαλούρες.

Όλο το μέγα σώμα ξάχνισε του κοσμοπαρωρίτη,

κι αργά, χιονοκαράβι, βλάμηδες και πωρικά και μνήμη,

σαν καταχνιά στο πέλαο σάλεψαν κι ως δροσουλίτες σβήσαν.

Μα ξάφνου ο βασιλιάς τα μάτια του τα χνουδοπλαντεμένα, 

σηκώνει αγαλινά και ξέκρινε τον υπνοπαρωρίτη»

MY LAI MASSACRE

Το πρωί της 16ης Μαρτίου 1968, Αμερικανοί στρατιώτες του 3ου λόχου, που άνηκε στην Μεραρχία "Americal" μπήκαν στο χωριό του Νότιου Βιετνάμ Mỹ Lai και προχώρησαν σε μαζική δολοφονία 500 περίπου αμάχων (γυναίκες, παιδιά, βρέφη και ηλικιωμένοι) ισχυριζόμενοι ότι ήταν "οχυρό Βιετκόνγκ". Το συμβάν, που θεωρήθηκε έγκλημα πολέμου, ξεσήκωσε παγκόσμια αντίδραση, καθώς τα περισσότερα θύματα βρέθηκαν ακρωτηριασμένα και οι γυναίκες βιασμένες. Ο επικεφαλής του λόχου, ανθυπολοχαγός William Calley, ήταν ο μόνος που καταδικάστηκε σε ισόβια κάθειρξη, αλλά εξέτισε μόνο τα τρεισήμισι χρόνια... σε κατ' οίκον περιορισμό!!!

«Όταν συνέβη η σφαγή του Μι Λάϊ, η "οικογένεια Μάνσον" και η πρόγνωση του καιρού, ήταν όλες οι ειδήσεις» γράφει, για το έγκλημα, σ' ένα βιβλίο του ο σκεπτόμενος Αμερικάνος δοκιμιογράφος Scott McLemee, αναλύοντας τον σημαντικό ρόλο των ΜΜΕ στην υπονόμευση των θεσμών και την χαλιναγώγηση του θυμικού των μαζών.

LA DOLCE VITA

La Dolce Vita

Director: Federico Fellini

Writers: Federico Fellini, Ennio Flaiano, Tullio Pinelli

Music: Nino Rota

Stars: Marcello Mastroianni, Anita Ekberg, Anouk Aimée, Yvonne Furneaux

Release dates: 5 February 1960 (Italy) 11 May 1960 (France)

Running time: 174 minutes (Italy) 180 minutes (United States)

Ο Φελίνι μας ξεναγεί στη Ρώμη των ψεύτικων ειδώλων. Το τιμημένο με Χρυσό Φοίνικα και Όσκαρ Κουστουμιών αριστούργημα του μοντέρνου ιταλικού σινεμά!!! 

PABLO PICASSO: GUITARRA

 

«Κι ο Θεός δεν είναι τίποτε άλλο παρά ένας καλλιτέχνης. Επινόησε την καμηλοπάρδαλη, τον ελέφαντα και τη γάτα. Και για να ακριβολογούμε, δεν έχει σταθερή τεχνοτροπία. Δοκιμάζει συνεχώς καινούργια πράγματα»

Αιτιολογούσε στα 1926 το έργο του "Guitarra" ο μέγας Pablo Diego José Francisco de Paula Juan Nepomuceno Crispín Crispiniano María Remedios de la Santísima Trinidad Ruiz Picasso (aka Pablo Picasso 😊) κατατάσσοντας τον, αναφανδόν, στο κίνημα του σουρεαλισμού!!!

ΔΟΓΜΑ ΤΡΟΥΜΑΝ

Μπαίνοντας στον Κριό... "όλα τριγύρω αλλάζουνε κι όλα τα ίδια μένουν"

Ο,ΤΙ ΒΡΕΞΕΙ ΑΣ ΚΑΤΕΒΑΣΕΙ (του παρόντος)

Σκίτσο Βαγγ. Παυλίδη

Πριν 64 χρόνια, μια μέρα σαν και σήμερα (11 Μαρτίου 1958) απογειώνεται απ' την αεροπορική βάση Hunter στη Georgia, US ένα Boeing B-47E-LM, με προορισμό αρχικά το Ην. Βασίλειο και κατάληξη μια SAC (Στρατηγική Αεροπορική Διοίκηση διηπειρωτικών βαλλιστικών πυραύλων) στην Βόρεια Αφρική. 

NEDERLANDS DANS THEATER

"How to cope with a sunset when the horizon has been dismantled" («Πώς αντιμετωπίζουμε ένα ηλιοβασίλεμα όταν ο ορίζοντας έχει καταρρεύσει») τιτλοφορείται το ένα έργο του ορχηστικού τρίπτυχου που θα παρουσιάσει απόψε το "Nederlands Dans Theater" (NDT.1) «ένα από τα επτά θαύματα του κόσμου της χορευτικής τέχνης» όπως αποκαλείται, που επιστρέφει στο Μέγαρο!

❗️ Ευτυχωωως που δεν είχαμε κλείσει στα Большо́й теа́тр... άγιο είχαμε 🤭

ΔΕΞΙΟΤΕΡΑ ΚΟΥΡΟΠΑΤΚΙΝ

Алексе́й Никола́евич Куропа́ткин (1848 - 1925) 

Έγραφε ο Νίκος Δήμου, στα 2012: «"Δεξιότερα Κουροπάτκιν", αναφωνώ κάθε φορά που βλέπω οκτάστηλους τίτλους στις εφημερίδες μας. Ο Κουροπάτκιν (για όσους δεν γνωρίζουν) ήταν στρατηγός του Τσάρου, που πολέμησε στο Ρωσοϊαπωνικό πόλεμο (1904-1905) και ηττήθηκε στο Μούκδεν. Ίσως όμως να μην είχε ηττηθεί αν διάβαζε (κάπως δύσκολο βέβαια, εκεί, στα ενδότερα της Σιβηρίας) τον ελληνικό Τύπο. Οκτάστηλο είχε κυκλοφορήσει κύριο άρθρο της εποχής, και ο τίτλος -πέρα ως πέρα στη σελίδα- ορμήνευε: "ΔΕΞΙΟΤΕΡΑ ΚΟΥΡΟΠΑΤΚΙΝ!". Ο Κουροπάτκιν δεν άκουσε τη φωνή του Έλληνα αρθρογράφου. Δεν έστριψε δεξιά. Ενδεχομένως μάλιστα (ολέθριον!) να τοποθέτησε το στρατό του αριστερότερα, σε λάθος διάταξη μάχης. Και ηττήθηκε. Και καθαιρέθηκε. Και ταπεινώθηκε. Κάθε φορά που θυμάμαι το "ΔΕΞΙΟΤΕΡΑ ΚΟΥΡΟΠΑΤΚΙΝ" το συνδέω αυτόματα με το "ΠΙΣΩ ΣΟΥ ΡΕ! ΠΡΟΣΕΧΕ!" που φωνάζαμε από την πλατεία του “Ροζικλαίρ” στον κάθε ήρωα της οθόνης. Που, αλίμονο, δεν κοίταγε ποτέ πίσω του, όπου ερχόταν ο Κακός! Και την πάθαινε, σαν τον Κουροπάτκιν! Θα μου πείτε: όσο μπορεί να σε ακούσει η προβολή του Τζών Γουαίην στο πανί, άλλο τόσο μπορούσε να ακούσει τον ελληνικό Τύπο ο Κουροπάτκιν. Κι όμως φωνάζουν ακόμη! Και ενώ η φωνή τους δεν μπορεί να επηρεάσει ούτε την πορεία ενός νομοσχεδίου, αφού δεν τους ακούει ούτε γενικός γραμματέας υπουργείου, τα "λένε" στον πρόεδρο της Κίνας ή της Γερμανίας. Αθάνατο ελληνικό καφενείο! Από κει ξεκινάνε όλα. Ανάμεσα σε δυο καφέδες γίνεσαι πρωθυπουργός της Ελλάδας, λύνεις όλα τα προβλήματα της και μετά ερμηνεύεις και ρυθμίζεις τα διεθνή ζητήματα: "Το Αφγανιστάν; Να σου πω εγώ πως λύνεται σε δυο μέρες!»

PIER PAOLO PASOLINI

Pier Paolo Pasolini (1922, Bologna - 1975 Ostia)

Ο Pier Paolo Pasolini, γεννήθηκε σαν σήμερα στην Μπολόνια της Ιταλίας στις 5 Μαρτίου του 1922, χρονιά που ανεβαίνει στην εξουσία ο Μουσολίνι.

ΕΙΡΗΝΗ FOREVER

ΜΑΣΚΕΣ ΠΑΝΤΟΥ

«Έβγαλα τη μάσκα και στον καθρέφτη κοιτάχτηκα.

Είδα το παιδί που ήμουν εδώ και πολύ καιρό.

Αυτό είναι το πλεονέκτημα το να ξέρεις τη μάσκα να βγάζεις.

Είμαστε πάντα παιδιά, το παρελθόν που ήταν το παιδί αυτό.

Είναι καλύτερα έτσι, έτσι χωρίς μάσκα.

Γυρίζω πίσω στην προσωπικότητά μου, όπως στης γραμμής το τέλος»

√ Αυτά γράφει ο Φερνάντο Πεσσόα, δίνοντας λυρικά, αλλά με σαφήνεια τον ορισμό της μάσκας.

Η μάσκα του Απόλλωνος (5ου π.Χ. αι.) 

The Red Shoes

 

Όταν διασχίζουμε ένα δρόμο (οποιονδήποτε δρόμο) οφείλουμε να κοιτάξουμε προσεκτικά, πρώτα αριστερά και μετά δεξιά, όπως προβλέπει και ο Κώδικας Οδικής Κυκλοφορίας. Εκτός και αν φοράμε "Κόκκινα Παπούτσια" γιατί τότε δικαιούμαστε να γράψουμε τον κώδικα στα άλλα μας παπούτσια... τα παλιά. Και δω που τα λέμε του αξίζει του κώδικος μια τέτοια συμπεριφορά. 

Ελπίδα!

«Ελπίδα είναι να περιμένεις κάποιον άλλον να κάνει κάτι» ©

Η σκηνή είναι από το δυστοπικό φιλμ "Fight Club" (1999) του David Fincher με τους Edward Norton, Brad Pitt, Helena Bonham Carter και... Meat Loaf!

Φίλε θες!

One Flew Over the Cuckoo's Nest

Τα «Ανίερα-Ιερα»

Τύμπανα, κρόταλα και κύμβαλα αλαλάζοντα ας "σιγοντάρουν" μόνο τη Διονυσιακή μανία!

«Και Διονύσου αρχαιότερα» τιτλοφορείται το κείμενο του ομότιμου Καθηγητή Κλασικής Φιλολογίας του ΕΚΠΑ, Μιχάλη Ζ. Κοπιδάκη, που συνοδεύει την περίφημη έκδοση των αθυρόστομων ("όχι πορνό" έλεγε η Δόμνα!) αποκριάτικων τραγουδιών, που επιμελήθηκε το 1994 η τεράστια Δόμνα Σαμίου. 

Commedia dell'Arte

18 Φέβρουαρίου: Μια σπουδαία μέρα

Σαν σήμερα γεννήθηκαν δυο μεγάλοι πολίτες αυτού του τόπου!

ΝΙΚΟΣ ΚΑΖΑΝΤΖΑΚΗΣ, 18 Φεβρουαρίου 1883

• Γιατί δε γράφεις η αφεντιά σου, Ζορμπά, να μας ξηγήσεις όλα τα μυστήρια του κόσμου;
• Γιατί; Γιατί, μαθές, εγώ τα ζω όλα τα μυστήρια που λες, και δεν έχω καιρό!

("Βίος και Πολιτεία του Αλέξη Ζορμπά", 1946)

ΔΙΔΩ ΣΩΤΗΡΙΟΥ, 18 Φεβρουαρίου 1909

«40 χρόνια συμπληρώθηκαν ἀπὸ τότε πού ὁ μικρασιατικός ἑλληνισμός ξεριζώθηκε ἀπό τίς προγονικές ἐστίες του. Καὶ εἶναι τοῦτος ὁ ξεριζωμός ἕνα ἀπὸ τά πιό συγκλονιστικά κεφάλαια τῆς νεότερης ἱστορίας μας. Κεῖνοι πού ἔζησαν μέσα στή θύελλα φεύγουν ἕνας ἕνας κι ἡ ζωντανή μαρτυρία τους χάνεται. Χάνονται οἱ λαϊκοί θησαυροί ἤ μπαλσαμώνονται στά ἱστορικά ἀρχεῖα. «Ἀπ' τοῦ πεθαμένου τό μάτι, μήν περιμένεις δάκρυ» λέει μιά μικρασιατική παροιμία. Στίς μνῆμες τῶν ζωντανῶν ἔσκυψα. Άκούμπησα μ' ἀγάπη καὶ πόνο τ' ἀφτί στίς καρδιές τους, ἐκεῖ πού κρατοῦν τίς θύμησες, ὅπως στό κονοστάσι τά βάγια καὶ τά στέφανα. Κάτω ἀπ' τό Μανώλη Αξιώτη, τόν κεντρικό ἀφηγητή τοῦ βιβλίου, ὑπάρχει ὁ μικρασιάτης ἀγρότης, πού ἔζησε τ' Άμελέ Ταμπούρια τοῦ 14-18, πού φόρεσε ἀργότερα τή στολή τοῦ Ἕλληνα φαντάρου, πού εἶδε τήν καταστροφή, ἔζησε τήν αἰχμαλωσία καὶ πού πρόσφυγας ἔφαγε πικρό ψωμί, σαράντα χρόνια λιμενεργάτης συνδικαλιστής, μαχητής τῆς Ἐθνικῆς μας Ἀντίστασης. Ήρθε καὶ μέ βρῆκε καὶ μοῦ ἔδωσε ἕνα τεφτέρι μέ τίς ἀναμνήσεις του. Συνταξιοῦχος, κάθισε μέ ὑπομονή καί κόπιασε νά γράψει μέ τά λίγα γραμματάκια του, τά ὅσα εἶδαν τά μάτια του ἐξήντα τόσα χρόνια. Ἀπό τέτοιους αὐτόπτες μάρτυρες πῆρα τό ύλικό πού χρειαζόμουνα, γιά νά γράψω τοῦτο τό μυθιστόρημα, μέ μοναδική ἔγνοια νά συμβάλλω στήν ἀνάπλαση ἑνὸς κόσμου πού χάθηκε γιά πάντα· νά μήν ξεχνοῦν οἱ παλιοί· νά βγάλουν σωστή κρίση οἱ νέοι»

(Ο πρόλογος από την πρώτη έκδοση του βιβλίου "Ματωμένα Χώματα",  1962)

«... χαλκός ηχών ή κύμβαλον αλαλάζον»

«Ζούμε σε έναν κόσμο όπου η κηδεία είναι πιο σημαντική από τους νεκρούς, ο γάμος περισσότερο από την αγάπη και το σώμα περισσότερο από τη διάνοια. Ζούμε την κουλτούρα του δοχείου που περιφρονεί το περιεχόμενο» 

Eduardo Hughes Galeano (Montevideo, Uruguay, 1940-2015)

West Of The Pecos

Το 1882, ο Roy Bean (1825-1903) ένας τυχοδιώκτης, αλλά πανέξυπνος τύπος -μετά από μεγάλες περιπέτειες- φθάνει στο Texas και στη περιοχή της δυτικής όχθης του Rio Pecos, παραπόταμου του Rio Grande, όπου είχαν στήσει τις σκηνές τους 8.000 εργάτες απ' όλο τον κόσμο, που δούλευαν για την επέκταση του σιδηροδρομικού δικτύου. Ο Roy Bean αντιλαμβάνεται ότι όλοι αυτοί οι άνδρες μετά τη δουλειά κάπου θα θέλουν να ξεδώσουν. Με τα λεφτά (900 $) που είχε πάρει στο San Antonio, όταν πούλησε όλα του τα υπάρχοντα, φτιάχνει ένα μικρό ξύλινο saloon που το ονομάζει "Vinegaroon". Οι δουλειές πάνε καλά, ο Roy Bean φέρνει και κορίτσια, οι εργάτες πλημυρίζουν το saloon, πίνουν, μεθάνε και στο τέλος (φυσιολογικά!) ξεσπάνε φασαρίες.