 |
| Pier Paolo Pasolini (1922, Bologna - 1975 Ostia) |
Ποιητής (από την ηλικία των 7 ετών) συγγραφέας, θεατρικός συγγραφέας, ηθοποιός, εκδότης, δημοσιογράφος, σεναριογράφος και σκηνοθέτης είναι το σύνολο των ιδιοτήτων μιας σκανδαλώδους για την εποχή της, προσωπικότητας, που καθορίζονταν από τις δύο βασικές (παγιωμένα, ως αντίρροπες!) πλευρές της: το ότι ήταν μαρξιστής και δεδηλωμένος ομοφυλόφιλος.
Όσο πιο γνωστός γίνονταν στην Ιταλία, όπου βρισκόταν (μονίμως) στο στόχαστρο της συντηρητικότερης μερίδας του πληθυσμού, της εκάστοτε κυβέρνησης, αλλά και του ιταλικού κομμουνιστικού κόμματος (το 1947 διεγράφη από Γ.Γ. της πόλης του Casara και εκδιώχτηκε από το κόμμα) άλλο τόσο, γινόταν το μεγάλο είδωλο των απανταχού κινηματογραφόφιλων.
Στα έργα του -ιδίως στο εμβληματικό του "Mamma Roma"- ένιωθε μια ασυγκράτητη έλξη για τους μικροαπατεώνες, τις πόρνες, τους μικροκλέφτες και τους προαγωγούς οι οποίοι αποτελούσαν μια υπό-προλεταριακή τάξη, μια ξεχωριστή τάξη τοποθετημένη στο περιθώριο των εργατικής τάξης και του κινούσε πάντα το ενδιαφέρον. Την ανέλυε και τη μοιρολογούσε. Τον ενθουσίαζε και τον κατέθλιβε συγχρόνως.
ΦΙΛΜΟΓΡΑΦΙΑ
- Ακατόνε (Accattone, 1961)
- Μάμα Ρόμα (Mamma Roma, 1962)
- Η Ρικότα, επεισόδιο απ' τη συλλογή RoGoPaG, (La ricotta, 1963)
- La rabbia, 1963)
- Το Κατά Ματθαίον Ευαγγέλιο (Il vangelo secondo Matteo, 1964)
- Πουλιά παλιόπουλα (Uccellacci e uccellini, 1966)
- Οιδίπους (Edipo re, 1967)
- Οι Μάγισσες (Le streghe - La Terra vista dalla Luna, 1967)
- Θεώρημα (Teorema, 1968)
- Χοιροστάσιο (Porcile, 1969)
- Μήδεια (Medea, 1969)
- Το Δεκάμερο (Il Decameron, 1971)
- Οι Μύθοι του Καντέρμπουρι (I Racconti di Canterbury, 1972)
- Χίλιες και Μία Νύχτες (Il fiore delle Mille e una Notte, 1974)
- Σαλό ή 120 Μέρες στα Σόδομα (Salò o le 120 giornate di Sodoma, 1976)
✅ Το σκίτσο φυσικά (αναγνωρίσιμη η τεχνοτροπία του!) είναι του κορυφαίου Ιταλού καρτουνίστα, δημιουργού κόμικ και ζωγράφου Milo Manara, παγκόσμια φημισμένος για τον ερωτισμό των έργων του.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου