The Red Shoes

 

Όταν διασχίζουμε ένα δρόμο (οποιονδήποτε δρόμο) οφείλουμε να κοιτάξουμε προσεκτικά, πρώτα αριστερά και μετά δεξιά, όπως προβλέπει και ο Κώδικας Οδικής Κυκλοφορίας. Εκτός και αν φοράμε "Κόκκινα Παπούτσια" γιατί τότε δικαιούμαστε να γράψουμε τον κώδικα στα άλλα μας παπούτσια... τα παλιά. Και δω που τα λέμε του αξίζει του κώδικος μια τέτοια συμπεριφορά. 

Αλλά, γιατί κάποιος αποκτά πλεονέκτημα φορώντας "Κόκκινα Παπούτσια". Πρωτίστως -προς άρση κάθε παρεξήγησης- ας εξαιρέσουμε την συνήθεια να συνδέεται, το εν λόγω χρώμα, ιστορικά και συναισθηματικά με την αριστερή παράταξη εν γένει. 

Μια πρώτη απενοχοποίηση του κόκκινου χρώματος έκανε το 1943, προσεγγίζοντας το λυρικά, ο Ελύτης στη συλλογή του «Παραλλαγές πάνω σε μιαν αχτίδα», αλλά χωρίς μεγάλη απήχηση αφού ο τότε κόσμος συγκινιότανε με συνθήματα και αντιστασιακές μπροσούρες. 

Γράφει λοιπόν ο ποιητής για το χρώμα, χωρίς επαναστατικούς παιάνες, αλλά πάντα να εμπεριέχεται:  

I. KOKKINO

«Το στόμα που είναι δαίμονας μιλιά κρατήρας/ Φαΐ της παπαρούνας, αίμα του καημού»

Παρακάτω ο ποιητής αναφέροντας «Κίμινο της Άνοιξης», «Τετρακόσια Ρόδα» και «Σπλάχνο δροσάτο της Φωτιάς» επιχειρεί σαφώς να ερμηνεύσει το χρώμα έξω από κάθε μαρξιστική μεθοδολογία, αλλά και να το αποσυνδέσει απ' όλες τις αιτίες που το κατέστησαν παράνομο, ανυπόληπτο και διωκόμενο, από λογοκριτές που είχαν μια προτίμηση σ' άλλο χρώμα... Το ελαφρώς γαλάζιο του ουρανού!!!

Το πλεονέκτημα τού να φοράει κάποιος "Κόκκινα Παπούτσια" ήταν το θέμα του θεατρικού μπαλέτου "The Red Shoes" (βασισμένο στο ομώνυμο παραμύθι του Δανού Hans Christian Andersen) που παίζονταν στις αρχές του '40, χωρίς σταματημό, ούτε τη στιγμη που το Λονδίνο ισοπεδώνονταν από τα αεροπλάνα του εχθρού! Το 1948, με το ίδιο plot γυρίστηκε ένα κινηματογραφικό μιούζικαλ (κέρδισε 2 Oscar σε 5 υποψηφιότητες) που έτυχε να το δω αργότερα, νεαρότατος, στην ασπρόμαυρη (το φιλμ είναι χρωματιστό) "Loewe Opta" μας. Αν θυμάμαι καλά, στο έργο (αφού έξω απ' το έργο ήταν ένα απλό κορίτσι) η ηρωίδα όταν φορούσε τα "Κόκκινα Παπούτσια" της, χοροπηδούσε πιο ψηλά απ' όλους τους άλλους, οι άλλοι την κυνηγούσανε για να της τα πάρουν, αφού έβλεπαν ότι το κορίτσι μπορούσε να κάνει ότι περνούσε απ' το κεφάλι της (κοινώς ότι της εκατέβαινε). 

Δίχως ικανότητες, αλλά φορώντας "Κόκκινα Παπούτσια" κάποιοι αποκτούν εμφανές "πλεονέκτημα". Μόλις ανεβούν ανωμάλως (με τη βοήθεια πάντα των μαγικών υποδημάτων) σε θέσεις ισχυρές, παρακάμπτοντας τον Κ.Ο.Κ. αρχίζουν να κάνουν "ότι τους κατέβει". Εκδίδουν φιρμάνια, διορίζουν καιροσκόπους υποτακτικούς και σωματοφύλακες που ορκίζονται πίστη στον εσωτερικό κανονισμό της εταιρίας και στους ίδιους. Πάντως για τη θέση απαιτούνται ιδιαίτερα τεχνικά χαρακτηριστικά, όπως: η ολοκληρωτική απουσία θέσεων και απόψεων, η φανατική προσήλωση στην οριζόντια ραστώνη, αντίσταση καμία, βλέμμα κενό, παρουσία παθητική-χωρίς πάθος, δίχως έρωτα και δίχως καμία προοπτική αναστάσεως! 

Ξαφνικά απ' την πλήρη ραθυμία, έντονη κινητικότητα... Συναγερμός!!! 

• Δόθηκε διαταγή να ερευνηθεί πως άδειασε μονομιάς η Πολιτεία από τους πολίτες της, οι οποίοι άρχισαν να υπερίπτανται και να εξαφανίζονται στους ουρανούς, φορώντας εμφανώς "Κόκκινα Παπούτσια"!
• Ποιός τους τα μοίρασε; Και ποιός ο σκοπός του; Και πως εκτελέστηκε τόσο επιτυχώς η διανομή τόσων χιλιάδων παπουτσιών χωρίς να πάρουν μυρωδιά οι αρχές;
• Νυχθημερόν συνεργάζονται ξανά και ξανά χωρίς να αποτέλεσμα κανένα. 
• Η οργάνωση, οι στόχοι της και οι αρχηγοί θα παραμείνουν μυστικοί, όλοι οι πολίτες ανελήφθησαν εις τους ουρανούς, οι πόλεις έμειναν δίχως πληθυσμό και ο Κ.Ο.Κ. αχρηστεύτηκε... 
• Εξάλλου ποιους να κυνηγήσει και σε ποιους να εφαρμοστεί;

🎯 Ωστόσο κάποιοι βρέθηκαν να τριγυρνούν μονάχοι, μέσα στους άδειους δρόμους της Πολιτείας, σχεδόν γυμνοί, αφού δεν είχαν "Κόκκινα Παπούτσια" δίχως να ξέρουν που να πάνε 

🚩 Το GIFακι είναι σκηνή απ' το μιούζικαλ του 1948 😉