ΝΑΟΜ ΤΣΟΜΣΚΙ: 10 ΤΕΧΝΙΚΕΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΕΛΕΓΧΟ ΤΟΥ ΜΥΑΛΟΥ

Ο κορυφαίος διανοητής ακαδημαϊκός και στοχαστής, o Αμερικανός Νόαμ Τσόμσκι, αναλύει τις δέκα τεχνικές για τη χειραγώγηση της κοινής γνώμης, κάνοντας διεισδυτικές παρατηρήσεις για τους θεσμούς που διαμορφώνουν τη σκέψη του κοινού και οι οποίοι βρίσκονται στην υπηρεσία της ισχύος και του κέρδους.

ΟΙ ΑΡΙΘΜΟΙ ΤΟΥ ΑΜΑΖΟΝΙΟΥ

ΟΙ ΑΡΙΘΜΟΙ ΤΟΥ ΑΜΑΖΟΝΙΟΥ

"Αφυπνισμένος" απο την ανάγνωση του βιβλίου του David Klass "Αμαζόνιος Ώρα Μηδέν", έψαξα και βρήκα κάποια περισσότερα στοιχεία και φωτογραφίες για αυτό το τεράστιο οικοσύστημα, ένα αιώνιο θαύμα της φύσης που τώρα βρίσκεται σε κίνδυνο και τα αναφέρω σαν νούμερα.

Οι "αριθμοί του Αμαζονίου" είναι ατελείωτοι. 

Όσο τους ψάχνεις, τόσο εντυπωσιάζουν και να εδώ μερικοί:

1541: Ο Ισπανός κατακτητής Francisco de Orellana, διέπλευσε τον ποταμό για πρώτη φορά το 1541 και τον ονόμασε Αμαζόνιο, γιατί στη πορεία του συνάντησε γυναικείες πολεμικές φυλές (Rio de las Amazonas).

Οι Ιθαγενείς πάντως τον αναφέρουν ως "El Jefe Negro", ονομασία που παραπέμπει σε έναν αρχαίο θεό της γονιμότητας.

"Welcome To The Canteen"

WELCOME TO THE CANTEEN

Σε κάποια επίσκεψη στα μέσα δεκαετίας '70 στα δισκάδικα της εποχής, που έφερναν τη μουσική που μας άρεσε, "ανακαλύπτω" τον LP δίσκο "Welcome to the Canteen" από την αγγλική rock band τους "Traffic".

Η ΣΚΕΨΗ ΤΟΥ ΚΑΡΛΟΣ ΦΟΥΕΝΤΕΣ

Σε συνέντευξή του στο ΒΗΜΑagazino o Μεξικανός λογοτέχνης Κάρλος Φουέντες, με τη βαθιά πολιτική σκέψη έχει μιλήσει για την κατεύθυνση της αριστεράς, τη λογοτεχνία και την διαρκή μάχη για τη δημοκρατία.

Ο "ΑΓΝΩΣΤΟΣ" PETER NORMAN

Τη διάσημη αυτή φωτογραφία όλοι - σχεδόν - την έχουμε δει κάποια στιγμή.

Είναι η απονομή μεταλλίων των νικητών της θρυλικής πλέον κούρσας των 200 m των Ολυμπιακών Αγώνων του 1968 στη Πόλη του Μεξικού. 

(Το συμβάν αυτό έχει ψηφιστεί σαν το 6ο πιο αξέχαστο, μη πολεμικό επεισόδιο του 20ου αιώνα)

SONGHOY BLUES AUX EUROCKEENNES 2015

Στις 5 Ιουλίου 2015 το μαλινέζικο rock/punk συγκρότημα "Songhoy Blues", συμμετέχει στο Rock Φεστιβάλ "Les Eurockeennes" που έγινε στο Belfort της Βορειοδυτικής Γαλλίας (στα σύνορα με την Ελβετία).

Οι "Songhoy Blues" είναι η μια νέα, δυναμική, πολλά υποσχόμενη μπάντα, από τις πολλές που υπάρχουν στο Μάλι.

Ο ΠΟΛΥΤΙΜΟΣ ΧΡΟΝΟΣ ΤΩΝ ΩΡΙΜΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ

Ένα απόσπασμα από έργο του Βραζιλιάνου ποιητή, συγγραφέα, δοκιμιογράφου, φωτογράφου και μουσικολόγου, του Mario de Andrade (1893 – 1945)

"Μέτρησα τα χρόνια μου και συνειδητοποίησα, ότι μου υπολείπεται λιγότερος χρόνος ζωής απ’ ότι έχω ζήσει έως τώρα.

Αισθάνομαι όπως αυτό το παιδάκι που κέρδισε μια σακούλα καραμέλες, τις πρώτες τις καταβρόχθισε με λαιμαργία αλλά όταν παρατήρησε ότι του απέμεναν λίγες, άρχισε να τις γεύεται με βαθιά απόλαυση.

ΠΛΑΝΗΤΗΣ ΓΗ 2015

Το 1993 ο μεγάλος στοχαστής του 20ου αιώνα Κορνήλιος Καστοριάδης (1922-1997) είχε αναφερθεί "προφητικά" για το θέμα της "μετακίνησης" πληθυσμών, με τον έναν (ως πρόσφυγες) ή τον άλλο (ως μετανάστες) τρόπο, όταν το θέμα αυτό δεν απασχολούσε κανέναν απο εμάς!!!

ΤΟ ΠΟΝΕΜΕΝΟ ΣΤΗΘΟΣ ΜΟΥ

Στις 18 Μαρτίου 2011 στο Auckland της Νέας Ζηλανδίας, παρουσιάστηκε στο "Auckland Arts Festival" το συμφωνικό έργο του John Psathas, με γενικό τίτλο "The New Zeibekiko", για σολίστ λαϊκών οργάνων & Ορχήστρα, με ερέθισμα τους ήχους της πατρίδας των γονιών του.
Από αυτή τη παράσταση είναι και η ορχηστρική εκτέλεση (σε σόλο κλαρίνο του Μάνου Αχαλινωτόπουλου) του γνωστού παραδοσιακού τραγουδιού "Το πονεμένο στήθος μου" απο τη περιοχή του Ανατολικού Αιγαίου, που έγινε γνωστό απο τον περίφημο σαντουριέρη της εποχής (τέλη '40, αρχές '50) Σταμάτη Χατζηδάκη.

ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ

7 λόγοι που η Αθήνα είναι καλύτερη τον Αύγουστο

"ΚΑΜΜΕΝΑ ΒΟΥΡΛΑ"

Από το άλμπουμ "Καμμένα Βούρλα" με κόμικς του Θανάση Πετρόπουλου που πρωταγωνιστούν δυο υπέργηροι φίλοι, ο ψηλός-πραγματιστής ο Αρίστος και ο κοντός Διαμαντής που πάσχει απο παλιμπαιδισμό.

Χαρακτηριστικός ένας διάλογος τους:

ΔΙΑΜ: "Δεν ξέρω τι έφαγες εσύ, μπορεί να τρως γρήγορα. Εγώ έχω όλη τη ζωή μπροστά μου!"

ΑΡΙΣ: "Για να έχεις εσύ όλη τη ζωή μπροστά σου, πρέπει να κάνεις μεταβολή!"

ΚΟΡΝΗΛΙΟΣ ΚΑΣΤΟΡΙΑΔΗΣ: Η ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΗ ΔΥΝΑΜΗ ΤΗΣ ΟΙΚΟΛΟΓΙΑΣ

Η ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΗ ΔΥΝΑΜΗ ΤΗΣ ΟΙΚΟΛΟΓΙΑΣ

Μια συνέντευξη με τον Κορνήλιο Καστοριάδη

Η συνέντευξη αυτή δόθηκε το 1993 στο γαλλικό περιοδικό "Πράσινος Πλανήτης". Μεταφράστηκε από τα αγγλικά από το "Terminal 119: για την κοινωνική και ατομική αυτονομία" στα τέλη Μαρτίου του 2006 (www.terminal119.gr).

Η πρώτη εμφάνιση της συνέντευξης στα ελληνικά, με τίτλο "Η παγκόσμια ανισορροπία και η επαναστατική δύναμη της οικολογίας", έγινε το 1993 από τον Κ. Σπαντιδάκη για το περιοδικό "Κοινωνία και Φύση" (Σεπτέμβριος-Δεκέμβριος)

ΚΟΡΝΗΛΙΟΣ ΚΑΣΤΟΡΙΑΔΗΣ: Η ΑΝΟΔΟΣ ΤΗΣ ΑΣΗΜΑΝΤΟΤΗΤΑΣ

Τον 5ο με 4ο αιώνα π.χ εμφανίζεται στην αρχαία Ελλάδα για πρώτη φορά ένα είδος κοινωνίας το οποίο θεσπίζει  τους νόμους της και νομιμοποιεί τη λειτουργία της γενικά, αποκλειστικά μέσα από αποφάσεις που έπαιρναν τα ίδια τα μέλη της (υπό όρους) κοινωνίας. 

Άρα οι νόμοι δεν είναι θεόσταλτοι, ούτε οφείλονται σε μια μακραίωνη παράδοση. 

Αυτό έχει σαν άμεση συνέπεια ότι μπορούν οι νόμοι να αμφισβητηθούν, μπορούμε να συζητήσουμε για αυτούς και να διαφωνήσουμε γι’ αυτούς. 

Αλλά όχι μόνο.

Διότι όπως συνηθίζουμε να συζητάμε για το τι θα κάνουμε για το ένα ή το άλλο θέμα, αρχίζουμε να ρωτάμε και να ψάχνουμε για απαντήσεις αντίστοιχα για το καλό ή το κακό, τη φύση του κόσμου κ.λπ. 

Σε κοινωνίες όπου οι "σημασίες είναι κλειστές", ο νόμος των Προγόνων έχει την απάντηση για όλα, η Τορά* έχει απάντηση για όλα, το Κοράνι και η Βίβλος επίσης. 

Σε κοινωνίες όπου μπορούμε να μιλάμε και να στοχαζόμαστε χωρίς περιορισμούς, οι σημασίες "ανοίγουν" και υπόκεινται σε διαρκής κρίση και διερεύνηση. 

Μιλάμε πια για τις απαρχές της Δημοκρατίας και της Φιλοσοφίας.

Την επόμενη φορά που θα εμφανιστούν τέτοιου είδους κοινωνίες ξανά, θα είναι τον 11ο και 12ο αιώνα στις αστικές δημοκρατίες των πόλεων στην Ιταλία. 

ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΚΟ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟ: ΜΙΑ ΜΕΓΑΛΗ ΚΡΕΑΤΟΜΗΧΑΝΗ

Του Νίκου Γεωργόπουλου

Μεταξύ των νόμων της "ελεύθερης αγοράς", υπάρχει ένας που λέει ότι, αν υπάρχει ζήτηση για ένα προϊόν, τότε οι επιχειρήσεις που το παράγουν θα αυξήσουν την παραγωγή τους για να αυξήσουν τα κέρδη τους από τις πωλήσεις. Αυτό ακριβώς συμβαίνει και με το επαγγελματικό ποδόσφαιρο.

Τα τελευταία χρόνια, οι επιχειρηματίες- ιδιοκτήτες των ποδοσφαιρικών "Ανώνυμων Εταιρειών", για να μεγιστοποιήσουν τα κέρδη τους, έχουν ζητήσει από τις διεθνείς ποδοσφαιρικές ομοσπονδίες (και έχουν πετύχει) τη διεύρυνση της ετήσιας ποδοσφαιρικής σεζόν. 

Η εξίσωση είναι απλή: Περισσότερα παιχνίδια - περισσότερα έσοδα - περισσότερα κέρδη!

ΠΕΡΙ ΥΠΟΚΡΙΣΙΑΣ

Διάλεξα αυτό το απόσπασμα από τη θρυλική και βραβευμένη ταινία "Zorba the Greek" του Μιχάλη Κακογιάννη του 1964, που βασίζεται στο πρώτο μυθιστόρημα του Καζαντζάκη (ίσως και το καλύτερο του) με τίτλο "Βίος και Πολιτεία του Αλέξη Ζορμπά" και δημοσιεύτηκε το 1946 (η συγγραφή του ξεκίνησε το 1941), γιατί ο Κακογιάννης, μεταφέρει αριστουργηματικά, τα δρώμενα που περιγράφει με απόλυτο τρόπο ο συγγραφέας, θέλοντας να αναδείξει την υποκρισία που επικρατούσε στις "κλειστές" τότε κοινωνίες, η οποία δυστυχώς σήμερα έχει γιγαντωθεί και επεκταθεί σε όλες τις εκφάνσεις της ζωής μας.
Εδώ λοιπόν συμμετέχουν και τα τρία κεντρικά πρόσωπα του έργου, ο Ζορμπάς (Anthony Quinn), ο Αγγλοέλληνας συγγραφέας (Alan Bates) και η Μαντάμ Ορτάνς (Lila Kedrova).

ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ ΤΟΥ ΑΠΟΣΠΑΣΜΑΤΟΣ

Ο Ζορμπάς επιστρέφει - γεμάτος ενοχές - στο χωριό μετά από τη κραιπάλη που έζησε στη πόλη (δράστις η Λόλα) και η Μαντάμ Ορτάνς τον ικετεύει να την παντρευτεί, όπως της είχε υποσχεθεί, γιατί την κοροϊδεύει όλο το χωριό.

Ο "ατίθασος" Ζορμπάς πείθεται και με κουμπάρο τον "καλαμαρά" Βασίλη, έρχεται εις γάμου κοινωνία με την απόμαχη ντιζέζ.

Μετά από λίγο όμως η μαντάμ Ορτάνς αρρωσταίνει, το νέο διαδίδεται στο χωριό και όλοι οι κάτοικοι τρέχουν στο "ξενοδοχείο" της να πάρουν τα υπάρχοντα της, για να μην τα πάρει το κράτος, όπως λένε.

Μαυροντυμένες γριές με το ζόρι μπαίνουν στο δωμάτιο που η μαντάμ ζει τις τελευταίες της στιγμές, δήθεν για να την παρηγορήσουν, αν και το μοναδικό μέλημα τους είναι ποιο κομμάτι θα "βουτήξουν" σε λίγο από το σπίτι.

Η Μαντάμ Ορτάνς ξεψυχάει στην αγκαλιά του Ζορμπά και ακολουθεί ένα γενικευμένο "πλιάτσικο" και ένα μεγάλο πανηγύρι!!!

ZORBA THE GREEK

ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ: Μιχάλης Κακογιάννης

ΣΕΝΑΡΙΟ: Μιχάλης Κακογιάννης, (βασισμένο στο βιβλίο "Βίος και Πολιτεία του Αλέξη Ζορμπά" του Νίκου Καζαντζάκη)

ΠΑΡΑΓΩΓΗ: Anthony Quinn, Μιχάλης Κακογιάννης & Φίνος Φίλμ

ΜΟΥΣΙΚΗ: Μίκης Θεοδωράκης

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ: Walter Lassaly (Oscar)

ΣΚΗΝΙΚΑ: Βασίλης Φωτόπουλος (Oscar)

ΔΙΑΝΟΜΗ: 20th Century-Fox

ΕΤΟΣ: 1964

ΔΙΑΡΚΕΙΑ: 142'

ΠΡΩΤΑΓΩΝΙΣΤΕΣ

Anthony Quinn: Αλέξης Ζορμπάς 

Alan Bates: Βασίλης 

Lila Kedrova: Madame Hortense (Oscar)

Επίσης συμπρωταγωνιστούν οι:

Ειρήνη Παππά: Χήρα

Ελένη Ανουσάκη: Λόλα η "πεταλουδίτσα" 

Γιώργος Φούντας: Μαυραντώνης και ο

Σωτήρης Μουστάκας: Μίμιθος - Ο "κουζουλός" του χωριού

ΟΙ ΤΡΕΙΣ ΒΑΣΙΚΟΙ ΧΑΡΑΚΤΗΡΕΣ ΤΟΥ ΕΡΓΟΥ

Και οι τρεις πρωταγωνιστές του βιβλίου (φυσικά και της ταινίας) ήταν υπαρκτά πρόσωπα, για τους οποίους ο Καζαντζάκης -αν και τους μυθοποίησε για τις ανάγκες της νουβέλας του, τους μετονόμασε και τους έβαλε να δρουν στη Κρήτη- κράτησε τα βασικά χαρακτηριστικά των χαρακτήρων τους.

ΑΛΕΞΗΣ ΖΟΡΜΠΑΣ (ANTHONY QUINN)

Ο κεντρικός ήρωας, ο Ζορμπάς, ήταν πραγματικό πρόσωπο. Το αληθινό του όνομα ήταν Γιώργης Ζορμπάς και ήταν ένας Μακεδόνας μιναδόρος (μεταλλωρύχος) που ο Καζαντζάκης είχε συνεργαστεί μαζί του, σε μια επιχείρηση μεταλλείων στη Μάνη, ο οποίος ποτέ του δεν είχε επισκεφτεί τη Κρήτη. Ο Καζαντζάκης στο βιβλίο του τον παρουσιάζει σαν ένα γέρο, ορθόκορμο, κοκαλιάρη, γεμάτο ζωική ορμή, κινούμενο από το ένστικτο και το συναίσθημά του, απόλυτα ελεύθερο και έτοιμο για κάθε παράτολμη πράξη, χαρακτηριστικά αντίθετα προς το δικό του χαρακτήρα, που θα επιθυμούσε όμως να τα είχε. Για τον Ζορμπά ο Καζαντζάκης είχε πει: "Πολλές φορές πεθύμησα να γράψω τον βίο και την πολιτεία του Ζορμπά, ενός γέρου εργάτη που πολύ αγάπησα, που μου έμαθε να αγαπώ τη ζωή και να μη φοβούμαι το θάνατο". Η ταραγμένη ζωή του Γιώργη Ζορμπά, θα σταματήσει το 1941 στα Σκόπια (όπου είχε εγκατασταθεί ασχολούμενος πάλι με την εξορυκτική του δραστηριότητα), αφού δεν μπόρεσε να αντέξει τη κατάσχεση των ορυχείων του από τους Γερμανούς κατακτητές. Ο τάφος του βρίσκεται στο νεκροταφείο Μπούτελ των Σκοπίων.

Ο ΑΓΓΛΟΕΛΛΗΝΑΣ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ (ALAN BATES)

Την θέση του Καζαντζάκη στο έργο παίρνει ένας Αγγλοέλληνας συγγραφέας, που επιστρέφει στο γενέθλιο νησί του για να εκμεταλλευτεί ένα πατρικό λιγνιτωρυχείο. Ο διανοούμενος (που είναι και ο αφηγητής του έργου) συναντάει τον Ζορμπά στο Πειραιά, πριν επιβιβαστούν στο καράβι για τη Κρήτη και εντυπωσιασμένος από το πάθος και τον αντισυμβατικό χαρακτήρα του, τον προσλαμβάνει σαν επιστάτη στις μελλοντικές "επιχειρήσεις" τους. Και οι δυό τους δεν ξέρουν και πολλά πράγματα από τέτοιες δουλειές, αλλά ούτε που τους ενδιαφέρει αν αποτύχουν. Ο συγγραφέας, άνθρωπος των βιβλίων και του στοχασμού, διανοούμενος και "καλαμαράς", αναζητάει σε αυτή τη περιπέτεια μια εμπειρία χρήσιμη για τη σκέψη του.

MADAME HORTENSE (LILA KEDROVA)

Όταν οι δύο "επιχειρηματίες" φθάνουν στο χωριό που βρίσκεται το λιγνιτωρυχείο του συγγραφέα, θα εγκατασταθούν στο ξενοδοχείο μιας ξεπεσμένης σαντέζας, η οποία δεν αργεί να γίνει ερωμένη του Ζορμπά. Ο Καζαντζάκης περιγράφοντας την ηρωίδα του, στο πίσω μέρος του μυαλού του είχε την Adeline Guitar, γνωστότερη ως Madame Hortense, μία Γαλλίδα ιερόδουλη/χορεύτρια KAN-KAN/τραγουδίστρια, η οποία έγινε γνωστή στην Ελλάδα στις αρχές του 20ου αιώνα, όταν εγκαταστάθηκε στην Κρήτη. Τις τελευταίες δεκαετίες της ζωής της έζησε στην Ιεράπετρα και έχει δοθεί το όνομά της σε ένα δρόμο της πόλης.

ΠΑΡΑΛΕΙΠΟΜΕΝΑ 

● Αρχικά για το ρόλο της Madame Hortense προτάθηκε η Simone Signoret, αλλά αρνήθηκε όταν της είπαν ότι έπρεπε να μακιγιαριστεί τόσο πολύ, ώστε να δείχνει ηλικιωμένη. Τελικά η αντικαταστάτρια της η Lila Kedrova με την ερμηνεία της κέρδισε το Oscar Β γυναικείου ρόλου

● Το 1965 η ταινία προτάθηκε συνολικά για 7 Όσκαρ: 
1. Καλύτερης ταινίας
2. Σκηνοθεσίας (Μιχάλης Κακογιάννης)
3. Α' ανδρικού ρόλου (Anthony Quinn)
4. Β' γυναικείου ρόλου (Lila Kedrova)
5. Διασκευασμένου σεναρίου (Μιχάλης Κακογιάννης)
6. Ασπρόμαυρης φωτογραφίας (Walter Lassaly) και 
7. Καλλιτεχνικής διεύθυνσης & σκηνικών (Βασίλης Φωτόπουλος)
Και κέρδισε τρία: 
1. Β' γυναικείου ρόλου (Lila Kedrova)
2. Ασπρόμαυρης φωτογραφίας (Walter Lassaly) και 
3. Καλλιτεχνικής διεύθυνσης - σκηνικών (Βασίλης Φωτόπουλος)

● Φυσικά είναι σε όλους γνωστό ότι τη μουσική σήμα κατατεθέν της ταινίας την έγραψε ο Μίκης Θεοδωράκης
● Ο Μιχάλης Κακογιάννης είπε ότι: "Η αποκάλυψη της ταινίας ήταν οι Κρητικοί κομπάρσοι", ενώ την ταινία την χαρακτήρισε σαν μια "αναρχική κωμωδία"
● Οι περισσότερες σκηνές της ταινίας γυρίστηκαν στα Χανιά, στον Αποκόρωνα και στο Ακρωτήρι. Η δε χαρακτηριστική σκηνή του χορού του Ζορμπά, γυρίστηκε στο χωριό Σταυρός, ένα παραθαλάσσιο χωριό που βρίσκεται 17km βορειοανατολικά των Χανίων στο Ακρωτήρι
● Την χορογραφία της σκηνής που μαθαίνει να χορό ο Anthony Quinn στον Alan Bates, την έκανε ο Γιώργος Προβιάς, ο οποίος σε αντίθεση με τον χορό του που έγινε παγκόσμια γνωστός σαν "Greek Syrtaki", αυτός έμεινε στην αφάνεια και δεν αναφέρεται ούτε καν στους συντελεστές της ταινίας
● Ο Σωτήρης Μουστάκας που έπαιξε το ρόλο του "κουζουλού" του χωριού, ήταν η πρώτη του κινηματογραφική εμφάνιση
● Ο Κώστας Βάρναλης για τον ήρωα του μυθιστορήματος είπε ότι: "Ο Ζορμπάς είναι το alter ego του Καζαντζάκη"
● Δισέγγονος του Γιώργη Ζορμπά, ήταν ο τραγουδιστής Παύλος Σιδηρόπουλος
●Ο Καζαντζάκης δημιουργώντας τους δυο αυτούς αντίθετους χαρακτήρες, συνθέτει ολόκληρο το φάσμα της ζωής δηλ. τη σκέψη & τη δράση
● Ο διανοούμενος-συγγραφέας-Καζαντζάκης, αναφέρεται το βιβλίο σαν Βασίλης, αν και στη διάρκεια της ταινίας δεν ακούγεται το όνομα του, πράγμα που δείχνει ότι ο Ζορμπάς δεν δίνει μεγάλη σημασία σε αυτό.

HAROLD LLOYD: SAFETY LAST!

Safety Last!

ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑ: 1 Απριλίου 1923

ΕΙΔΟΣ: Comedy, Romance, Thriller

ΔΙΑΡΚΕΙΑ: 73'

ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ: Fred C. Newmeyer & Sam Taylor

ΠΡΩΤΑΓΩΝΙΣΤΟΥΝ:

Harold Lloyd: "The Boy" (Harold Lloyd)

Mildred Davis: "The Girl" (Mildred)

Bill Strother: "The Pal" ("Limpy" Bill)

Noah Young: "The Law"

Westcott Clarke: Mr. Stubbs

Earl Mohan: "The Drunk"

ΑΙΣΩΠΟΥ ΜΥΘΟΙ: Ο δειλός κυνηγός και ο ξυλοκόπος

Δειλός κυνηγός καί δρυτόμος

Λέοντός τις κυνηγὸς ἴχνη ἐπεζήτει· δρυτόμον δὲ ἐρωτήσας εἰ εἶδεν ἴχνη λέοντος καὶ ποῦ κοιτάζει, ἐφη· "Καὶ αὐτὸν τὸν λέοντά σοι ἤδη δείξω". 

Ὁ δὲ ὠχριάσας ἐκ τοῦ φόβου καὶ τοὺς ὀδόντας συγκρούων εἶπεν· " Ἴχνη μόνα ζητῶ, οὐχὶ αὐτὸν τὸν λέοντα". 

Ὅτι τοὺς θρασεῖς καὶ δειλοὺς ὁ μῦθος ἐλέγχει, τοὺς τολμηροὺς ἐν τοῖς λόγοις καὶ οὐκ ἐν τοῖς ἔργοις.

Ο δειλός κυνηγός και ο ξυλοκόπος

Ένας κυνηγός έψαχνε για ίχνη λιονταριού, ρωτάει ένα ξυλοκόπο αν είδε κάπου τα χνάρια του λιονταριού και που πρέπει να κοιτάξει.

Ο ξυλοκόπος του λέει: "Όχι μόνο τα χνάρια του, αλλά και το λιοντάρι το ίδιο, μπορώ να σου δείξω".

Τότε ο "κυνηγός" χλόμιασε, άρχισαν να χτυπούν τα δόντια του απο το φόβο του και είπε: "Εγώ δεν ζητάω το λιοντάρι, μόνο τα χνάρια του ψάχνω".

Αποδεικνύεται ότι αυτοί που είναι "τολμηροί" στα λόγια, είναι δειλοί στην πράξη.

Το σκίτσο είναι έργο του Arthur Rackham (1912) εμπνευσμένο από τον μύθο του Αισώπου 

ΧΙΡΟΣΙΜΑ 70η ΕΠΕΤΕΙΟΣ

ΜΙΑ ΟΜΟΡΦΗ ΙΣΤΟΡΙΑ: ΠΩΣ ΕΝΑ ΜΠΟΝΣΑΙ 390 ΧΡΟΝΩΝ "ΕΠΕΖΗΣΕ" ΑΠΟ ΤΗ ΒΟΜΒΑ

ΠΗΓΗ: www.telegraph

ΚΟΥΒΑ: ΕΝΑ ΥΠΑΙΘΡΙΟ ΜΟΥΣΕΙΟ ΑΜΑΞΙΩΝ ΑΝΤΙΚΑ

Η Κούβα εκτός απο τα φημισμένα πούρα της, έχει ακόμα ένα αποκλειστικό "προϊόν" παγκόσμιας εμβέλειας.

Αυτό δεν ειναι άλλο απο τη μεγάλη "συλλογή" πολυτελών αυτοκινήτων της δεκαετίας του 1950, που κινούνται ακόμα κυρίως στους δρόμους της Αβάνας, αλλά και στην υπόλοιπη χώρα.

Τα αυτοκίνητα του '50, είχαν κατακλύσει το νησί απο την εποχή του δικτάτορα Μπατίστα, όταν οι πλούσιοι αμερικάνοι, είχαν κάνει τη Κούβα τόπο διασκέδασης και διακοπών.

Μετά την επανάσταση του Κάστρο το 1959 οι USA, ως γνωστόν, επέβαλαν στο καθεστώς της Κούβας συνολικό εμπάργκο. 

Όλα αυτά τα χρόνια οι Κουβανοί προσπάθησαν να κρατήσουν στη "ζωή" τα αμάξια και δημιούργησαν μια ολόκληρη "κουλτούρα" γύρω απο αυτά τα αυτοκίνητα, σχεδόν μια σχέση λατρείας.

ΑΝΘΡΩΠΙΝΕΣ ΦΥΛΕΣ

ΧΡΩΜΑΤΑ

Nepal

Ζωηρά χρώματα καλύπτουν το πρόσωπο ενός άνδρα της θρησκευτικής αίρεσης "Aghori" του Νεπάλ. 

Οι "Aghori" είναι μια αίρεση του Ινδουισμού, τη τρίτη μεγαλύτερη θρησκεία στον κόσμο. 

Οι περισσότεροι Ινδουιστές ζουν στην Ινδία και τις γειτονικές χώρες.

Ο ΕΡΜΗΣ ΤΟΥ ΠΡΑΞΙΤΕΛΗ

Στις 26 Απριλίου 1877 Γερμανοί αρχαιολόγοι με τη καθοδήγηση του Ernst Curtius, βρίσκουν τυχαία στην Ολυμπία το περίφημο άγαλμα τον "Ερμή του Πραξιτέλη".
Το γλυπτό είναι το μοναδικό αυθεντικό έργο του Πραξιτέλη, που έχει διασωθεί και βρέθηκε αρκετά μέτρα κάτω από την επιφάνεια της γης. 

Το άγαλμα κατασκευασμένο από λευκό Παριανό μάρμαρο, χρονολογείται γύρω στο 340-330 π.Χ. (πιθανόν το 343 π.Χ.) κατά την ύστερη κλασική και πρώιμη ελληνιστική περίοδο. 
Ήταν αφιερωμένο από τους Ηλείους και Αρκάδες, για να γιορτάσουν μια συνθήκη ειρήνης και αρχικά είχε τοποθετηθεί στο ιερό της Άλτεως. 

Αργότερα μεταφέρθηκε στο ναό της Ήρας, όπου και βρέθηκε σχεδόν απείραχτο στο βάθρο του και έχει ύψος 2,13 m.

Το έργο "Το Διαμάντι της Ολυμπίας" (όπως επικράτησε να λέγεται) παριστάνει τον Ερμή - τον αγγελιοφόρο των Θεών - με τον μικρό Διόνυσο να προσπαθεί να πάρει κάτι από το χέρι του.

ΝΙΚΗΤΕΣ ΒΕΤΕΡΑΝΟΙ ΤΗΣ ΣΤΕΠΑΣ

Φέτος συμπληρώνονται 70 χρόνια από τη λήξη του Β' Παγκοσμίου Πολέμου και τη νίκη των συμμαχικών δυνάμεων εναντίον της ναζιστικής Γερμανίας.

Ο Grigory Dukor φωτογράφος του Reuters, στις αρχές του μήνα, προκειμένου να δημιουργήσει ένα φωτογραφικό αρχείο με πορτρέτα άγνωστων (τότε σοβιετικών) βετεράνων πολεμιστών, περιηγήθηκε και τις 15 περιοχές (Αζερμπαϊτζάν, Αρμενία, Γεωργία, Καζακστάν, Κιργιζία, Εσθονία, Λιθουανία, Λετονία, Λευκορωσία, Μολδαβία, Ουζμπεκιστάν, Ουκρανία, Ρωσία, Τατζικιστάν & Τουρκμενιστάν), που συγκροτούσαν την τότε Σοβιετική Ένωση, για να τους "ανακαλύψει".

ORIENT EXPRESS: ΕΝΑ ΤΡΑΙΝΟ, ΜΙΑ ΙΣΤΟΡΙΑ

ORIENT EXPRESS: Ο ΧΡΥΣΟΣ ΑΙΩΝΑΣ ΤΟΥ ΤΡΑΙΝΟΥ

PAWEL KUCZYNSKI: ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΚΡΙΤΙΚΗ ΜΕ ΚΑΡΤΟΥΝΙΣΤΙΚΗ ΑΠΟΤΥΠΩΣΗ

Ο Pawel Kuczynski γεννήθηκε το 1976 στο Szczecin (ελλ. Στετίνο) της Πολωνίας. Σπούδασε ζωγραφική, σχέδιο, γραφική & σκίτσο στο τμήμα γραφικών τεχνών της Ακαδημίας Καλών Τεχνών του Poznan (Πόζναν), με εξειδίκευση στο τομέα των γραφικών. 

Αποφοίτησε το 2002 και είναι μέλος του συνδέσμου των Πολωνών καλλιτεχνών. 

Το 2004 ξεκίνησε την επαγγελματική του καριέρα, έχει δημιουργήσει εκατοντάδες πίνακες ζωγραφικής και έχει κερδίσει περισσότερα από 100 βραβεία παγκοσμίως. 

Για τη δημιουργία των σκωπτικών έργων του χρησιμοποιεί παραδοσιακές τεχνικές ζωγραφικής δηλ. μολύβια, ακουαρέλες, βερνίκια & λάδια. 

Η τεχνική των έργων του είναι ιδιότροπη, το ύφος τους σατιρικό (πολλές φορές σουρεαλιστικό), τα οποία επικρίνουν το σύγχρονο κοινωνικό σύστημα, αποτυπωμένα με μια καρτουνίστικη διάθεση. 

Θέματα του είναι η παγκοσμιοποίηση, η πολιτική, η οικονομία, η ρύπανση, τα ανθρώπινα δικαιώματα, ο διεφθαρμένος τύπος και άλλες πτυχές της κοινωνίας. 

Η ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΗ ΣΥΛΛΟΓΗ ΑΤΜΑΜΑΞΩΝ ΣΤΟ ΚΟΣΜΟ

Η Κίνα έχει πλέον το μεγαλύτερο σιδηροδρομικό δίκτυο υψηλών ταχυτήτων στον κόσμο, το οποίο μάλιστα υπολογίζεται ότι θα διπλασιαστεί την επόμενη δεκαετία. 

Την ίδια στιγμή όμως είναι μια από τις λίγες χώρες που εξακολουθούν να κινούνται με ατμομηχανές, μεγάλος αριθμός αμαξοστοιχιών. 

Το 1985 κυκλοφορούσαν 10.000 ατμήλατες αμαξοστοιχίες καθημερινά. Σήμερα έχουν μείνει μόνο μερικές εκατοντάδες.

Ο περισσότερες αμαξοστοιχίες που κινούνται με ατμό, κυκλοφορούν στη περιοχή της επαρχίας Gansu στη βόρεια Κίνα, όπου υπάρχουν πολλά ορυχεία άνθρακα και δίκαια η περιοχή έχει χαρακτηριστεί σαν η τελευταία πατρίδα των "steam-powered trains".

Αυτό το τραίνο στη πόλη Baiyin της επαρχίας Gansu, είναι μια από τις τελευταίες τακτικές αμαξοστοιχίες στο κόσμο που κινούνται με ατμό.

11 ΘΕΑΜΑΤΙΚΑ ΣΙΔΗΡΟΔΡΟΜΙΚΑ ΤΑΞΙΔΙΑ

Όλοι έχουν φανταστεί ταξίδια με τα κλασικά θρυλικά τραίνα, όπως το "Orient Express" και το "Trans-Siberian", αλλά υπάρχουν μερικές εκατοντάδες θεαματικών σιδηροδρομικών διαδρόμων - λιγότερο γνωστών – οι οποίες είναι πιο προσιτές στο ευρύτερο κοινό και πρόκειται για πραγματικά εντυπωσιακές διαδρομές μέσα σε απίστευτα τοπία.

Otavalo - Ibarra & Salinas", Ecuador

Η σιδηροδρομική γραμμή "Tren de la Libertad" ενώνει τη πόλη Otavalo με την Ibarra & Salinas, που βρίσκονται στο βόρειο τμήμα του Ισημερινού. 

Η γραμμή έχει ανακαινιστεί πρόσφατα, περνά από την κοιλάδα Chota, ανάμεσα σε στενές ορεινές προεξοχές, ανατριχιαστικές γέφυρες, μεγάλες σήραγγες και προσφέρει μια όμορφη βόλτα μέσα από στο μοναδικό φυσικό περιβάλλον. 

Είναι χαρακτηρισμένη σαν ένα κομμάτι της πολιτιστικής κληρονομιάς του Ισημερινού και η σύνθεση της αμαξοστοιχίας αποτελείται από κόκκινα ξύλινα βαγόνια που τα έλκει μια ασημένια ντηζελάμαξα με ζωγραφισμένα κατά μήκος των πλευρών της, τα χρώματα του Ισημερινού.

ΑΝΤΙΟ ΚΥΡΙΕ ΠΡΟΕΔΡΕ

9 Δεκεμβρίου 2004, 6.50 μ.μ.

O φρουρός του Προεδρικού Μεγάρου κοιτάζει καχύποπτα πέντε άτομα με τζιν και αθλητικά. 

"Τι θέλετε;" 
"Έχουμε ραντεβού με τον Πρόεδρο". 
Ένας άντρας της ασφαλείας μας οδηγεί στην αίθουσα αναμονής. 

Πριν τέσσερα χρόνια είχαμε ξαναβρεθεί εδώ - με πολύ τρακ τότε - για μια συνέντευξη που, καθώς ο Πρόεδρος δεν δίνει συνεντεύξεις, είχε χαρακτηριστεί "αποκαλυπτική", "εξομολογητική" κλπ. Η αλήθεια είναι ότι ήταν απλώς χαριτωμένη: 

• "Κάνατε κοπάνες στο σχολείο;" ("Ποτέ!")
• "Έχετε σπάσει κανένα βάζο στο Προεδρικό Μέγαρο;" ("Όχι και ενοχλούμαι πολύ όταν κάνουν οι άλλοι ζημιές. Διότι δεν είναι δικό μας, είναι του κράτους")
• "Δεν βαριέστε ποτέ στις κοινωνικές εκδηλώσεις;» ("Καμιά φορά, ναι, βαριέμαι. Αλλά -τι να κάνω; - κάθομαι!")

Η πιο ουσιαστική κουβέντα που είχαμε κάνει τότε ήταν αυτή για τον Οδυσσέα Τσενάι, τον Αλβανό σημαιοφόρο: "Eτούτο το παιδί μας πείραξε μόνο και μόνο επειδή είναι Αλβανός. Εάν στη θέση του ήταν ο γιος του Αμερικανού πρέσβη, θα ενοχλείτο άραγε ο κόσμος; Δεν νομίζω!"

Το ρολόι του τοίχου χτυπάει 7. 
Η γραμματέας ζητά να την ακολουθήσουμε. 

"Κύριε Πρόεδρε ήρθαν οι Schooligans". 
"Χαίρω πολύ που σας ξαναβλέπω", λέει εκείνος και μας σφίγγει θερμά το χέρι. 

Πιάνουμε την κουβέντα -πάγος δεν υπάρχει για να σπάσει. Υπάρχει μόνο αγωνία να προλάβουμε (15 λεπτά καιρό μας έδωσε η γραμματέας) και να δεχτεί ο Πρόεδρος να μιλήσει χύμα για όλα.

KIPCHOGE (KIP) KEINO

ΑΝ ΘΕΣ ΝΑ ΒΓΕΙΣ ΠΡΩΤΟΣ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΤΡΕΞΕΙΣ ΑΠΟ ΤΟ ΟΛΥΜΠΙΑΚΟ ΧΩΡΙΟ ΜΕΧΡΙ ΤΟ ΣΤΑΔΙΟ

Ο Kipchoge (Kip) Keino όταν έφτασε το 1968 στη Πόλη του Μεξικού για να συμμετάσχει, για δεύτερη φορά σε Ολυμπιακούς Αγώνες σε ηλικία 28 ετών, ήταν ένα απλό αουτσάιντερ στη κούρσα των 1.500 μέτρων.

Φαβορί για τη νίκη στη κούρσα, ήταν ο κάτοχος του παγκόσμιου ρεκόρ εκείνη την εποχή (3:33:1) στην απόσταση και μεγάλο όνομα των αγώνων ο Αμερικάνος Jim Ryun. 

Επίσης σύμφωνα με τις επιδόσεις ακολουθούσαν οι Δυτικογερμανοί Bodo Tummler και Harald Norpoth.

Ο Kip Keino επίσης είχε δηλωθεί από την ομοσπονδία στίβου της χώρας του, για να λάβει μέρος και στις κούρσες των 10 & 5 χιλιομέτρων.

Όπως προέβλεπε το πρόγραμμα των αγώνων, ο Keino πρώτα θα ριχνόταν στους αγώνες στις 13 Οκτωβρίου στη τελική κούρσα των 10 χιλιομέτρων. 

Κατόπιν στις 15/10 στη προκριματική σειρά των 5.000 μέτρων, στο τελικό (εάν προκρινόταν) της ίδιας κούρσας στις 17/10 και τέλος στον αγώνα των 1.500 μέτρων (στις 18/10 οι προκριματικές σειρές και στις 20/10 ο μεγάλος τελικός) !!!

ΥΠΕΡΠΛΗΘΥΣΜΟΣ, ΥΠΕΡΑΝΑΠΤΥΞΗ, ΥΠΕΡΚΑΤΑΝΑΛΩΣΗ

Mexico City - ΜΕΞΙΚΟ

ΚΥΜΑΤΑ ΑΝΘΡΩΠΟΤΗΤΑΣ

Η πόλη του Μεξικού εκτείνεται στον ορίζοντα, εκτοπίζοντας κάθε "προσπάθεια" ανασύστασης του οικοσυστήματος.

ΣΩΚΡΑΤΗΣ ΣΙΝΟΠΟΥΛΟΣ: "NIHAVENT SEMAI"

Στις 28 Σεπτεμβρίου 2012 στα πλαίσια των παραστάσεων του "Les salons de musique/ARTE Concert" διοργανώθηκε ένα κοντσέρτο στην προτεσταντική εκκλησία "Eglise de Bon Secours" στο Παρίσι, με οικοδεσπότη τον Γάλλο τσελίστα Jean-Guihen Queyras και καλεσμένους τον Έλληνα Σωκράτη Σινόπουλο και τους Ιρανούς αδελφούς Bijan & Keyvan Chemirani.

Από αυτό το κοντσέρτο είναι και η σύνθεση του Σωκράτη Σινόπουλου το "Nihavent Semai" για λύρα.
"Semai" είναι οργανικές μελωδικές φόρμες της ανατολίκης κλασσικής μουσικής με ιστορία τουλάχιστον 4.000 χρόνων και βασίζονται πάνω σε αυτοσχέδιους μουσικούς δρόμους ή μακάμια (maqam ή maqamat), όπως ονομάζονται. 

Το δε "niahavent" είναι ένα μακάμ σε ρυθμό μινόρε. Τα μακάμια είναι ο παραδοσιακός μουσικός τρόπος -κυρίως- του Αραβικού κόσμου, αλλά και της ευρύτερης περιοχής (Τουρκία, Βαλκάνια, καθώς και των Ιρακινών πόλεων Baghdad, Mosul και Kerkuk). Η μουσική τεχνοτροπία των μακαμιών δεν στηρίζεται σε νότες όπως η Δυτική μουσική και επιτρέπει στον οργανοπαίκτη να φτάσει στον αυτοσχεδιασμό δηλ. στο ταξίμι (taqsim) δίνοντας του την ευκαιρία να δείξει τις ικανότητες του. 
Τα μακάμια "πέρασαν" στην άλλη πλευρά του Αιγαίου με τους Έλληνες της Μικράς Ασίας και μεγάλοι οργανοπαίκτες μπουζουκιού όπως,ο Μάρκος Βαμβακάρης, ο Γιάννης Παπαϊωάννου, ο Απόστολος Χατζηχρήστος, ο Βασίλης Τσιτσάνης, ο Μανώλης Χιώτης, ο Γιώργος Ζαμπέτας και τόσοι άλλοι, βασίστηκαν στους ίδιους μουσικούς δρόμους και εξέλιξαν τη ρεμπέτικη και τη λαϊκή μουσική. 

Επίσης οι ήχοι της Βυζαντινής μουσικής επηρεάστηκαν από τη τεχνοτροπία των μακαμιών.

Πάντως εκτός από το "Niahavent Semai" είναι εκπληκτική ολόκληρη η παράσταση "Les Salons De Musique (Opus 7) presentent: Jean-Guihen Queyras invite les freres Chemirani et Sokratis Sinopoulos" σε μία μυσταγωγική ατμόσφαιρα.

Στο κοντσέρτο ο Γάλλος Jean-Guihen Queyras, που ήταν και ο "οικοδεσπότης" έπαιξε τσέλο, ο Σωκράτης Σινόπουλος πολίτικη λύρα και τα αδέλφια Chemirani ο Bijan & ο Keyvan, συνόδεψαν παίζοντας ταμπούρο και zarb το Ιρανικό παραδοσιακό κρουστό όργανο.

Ο ΚΟΣΜΟΣ 30/03/2015 - 05/04/2015

GUATEMALA CITY, ΓΟΥΑΤΕΜΑΛΑ

Ένα νεαρό ζευγάρι αγκαλιάζεται, στα στασίδια του καθεδρικού ναού στη Πόλη της Γουατεμάλας.

Αρχείο: REUTERS

Photographer: Jorge Lopez

ο ΙΣΟΒΙΤΗΣ του Άρκά

Όλα τριγύρω αλλάζουνε

κι όλα τα ίδια μένουν

(Μεταλλάξεις: ΙΚΑ - ΕΣΥ - ΕΟΠΥΥ - ΠΕΔΥ ...)

Ο ΜΙΚΗΣ "ΤΑΞΙΔΕΥΕΙ" ΣΤΟ ΚΟΣΜΟ

Ο ΜΙΚΗΣ "ΤΑΞΙΔΕΥΕΙ" ΣΤΟ ΚΟΣΜΟ

Θεωρώ ότι είμαστε τυχεροί όσοι έχουμε ζήσει μια εποχή - όχι και πολύ μακρινή - όταν η ελληνική τέχνη (τραγούδι, σινεμά, θέατρο, λογοτεχνία και ζωγραφική) γνώριζε διεθνή απήχηση.

Καλλιτέχνες με ταλέντο όπως οι Σεφέρης, Ελύτης, Κακογιάννης, Πλέσσας, Φωτόπουλος, Κουν, Ειρήνη Παπά, Μερκούρη κ.ά, δίνοντας το καλλίτερο τους εαυτό, κατάφεραν τα έργα τους να αναγνωριστούν διεθνώς, φέρνοντας πολλά βραβεία και δίνοντας κύρος στη χώρα.

Φυσικά ο Μάνος Χατζιδάκις και ο Μίκης Θεοδωράκης, οι οποίοι με τη μουσική τους, έκαναν αναγνωρίσιμο τον ήχο της Ελλάδας παγκοσμίως.

ΕΔΩ μια μικρή συλλογή από 4 τραγούδια του Μίκη, που έπαιξαν αυτό το ρόλο, καθώς κάποια σημαντικά διεθνή ονόματα, "ανακάλυψαν" τα κομμάτια, που αποτελούν το θησαυρό της ελληνικής μουσικής και τα ερμήνευσαν με το δικό τους ξεχωριστό τρόπο: 

1963: EDITH PIAF - LES AMANTS DE TERUEL (ΟΜΟΡΦΗ ΠΟΛΗ)

1963: THE BEATLES - THE HONEYMOON SONG (ΑΝ ΘΥΜΗΘΕΙΣ Τ' ΟΝΕΙΡΟ ΜΟΥ)

1970: SHIRLEY BASSEY - LIFE GOES ON (ΤΟ ΓΕΛΑΣΤΟ ΠΑΙΔΙ)

2000: THE WALKABOUTS - THE TRAIN LEAVES AT 8 (ΤΟ ΤΡΑΙΝΟ ΦΕΥΓΕΙ ΣΤΙΣ ΟΚΤΩ).

Επίσης και 3 μουσικές (soundtrack) που έγραψε ο Θεοδωράκης για μεγάλα κινηματογραφικά έργα με διεθνή επιτυχία:

1964: ZORBA THE GREEK (Main Theme)

1969: "Ζ" - Ο ΑΝΤΩΝΗΣ (Theme)

1973: SERPICO (Theme)