Στις 5 Ιουλίου 2015 το μαλινέζικο rock/punk συγκρότημα "Songhoy Blues", συμμετέχει στο Rock Φεστιβάλ "Les Eurockeennes" που έγινε στο Belfort της Βορειοδυτικής Γαλλίας (στα σύνορα με την Ελβετία).
Οι "Songhoy Blues" είναι η μια νέα, δυναμική, πολλά υποσχόμενη μπάντα, από τις πολλές που υπάρχουν στο Μάλι.
Ο ιδρυτής του συγκροτήματος Aliou Toure, μαζί με τον φίλο του κιθαρίστα Garba Toure (γιο του Oumar Toure, που έπαιζε κρουστά στη μπάντα του Ali Farka Toure), κατάγονται από την αρχαία πόλη Gao, που βρίσκεται στη Σαχάρια περιοχή του βόρειου Μάλι, κοντά στη πόλη Timbuktu, στην ανατολική όχθη του ποταμού Νίγηρα.
Η περιοχή τους ήταν μια από τις σπάνιες περιπτώσεις στη ταραχώδη Βορειοδυτική Αφρική, που υπήρχε μια σταθερή δημοκρατία και ήταν φημισμένη για τα φεστιβάλ μουσικής, τα πανύψηλα τζαμιά από λάσπη και τα καταστόλιστα αρχαία χειρόγραφα.
Τα παιδιά στο Gao μεγάλωσαν με παραδοσιακά ακούσματα, αλλά και με τα πιο σύγχρονα παιξίματα του εμβληματικού μουσικού του Mali του Ali Farka Toure.
Έτσι απόκτησαν μια εμμονή στο hip-hop, το R&B και σε κιθαρίστες όπως ο Jimi Hendrix και σε κλασικούς μπλουζίστες.
Στην εφηβεία τους οι Aliou και Garba Toure, αρχίζουν να δημιουργούν τις δικές τους μουσικές και τις συνεχίζουν, όσο αυτοί σπουδάζουν στο Πανεπιστήμιο του Bamako (πρωτεύουσα του Mali).
Όταν τελειώνουν τις σπουδές τους επιστρέφουν στο Timbuktu και αφού συνδέονται με τον μπασίστα Oumar Toure (καμία σχέση μεταξύ τους, το Toure στο Μάλι είναι κάτι σαν το Παπαδόπουλος στην Ελλάδα ή το Smith στην Αγγλία), παίζουν τις μουσικές τους σε γάμους και σε φιλικές εκδηλώσεις.
Ο ήχος τους "πατάει" στους παραδοσιακούς αφρικάνικους ρυθμούς του Mali, αλλά παιγμένος με ηλεκτρονική μορφή.
Το 2012 όταν οι φανατικοί ισλαμιστές τζιχαντιστές εισβάλλουν στη περιοχή τους και επιβάλλουν τη “σαρία”, αφού καίνε τη κεντρική βιβλιοθήκη του Timbuktu, απαγορεύουν να ακούγεται η δυτική μουσική από παντού (ούτε καν από τα ραδιόφωνα).
Κατόπιν αυτού οι 3 Toure προκειμένου να αποφύγουν τις διώξεις για τη μουσική τους (που έφταναν σε ξυλοδαρμούς, βασανιστήρια, ακόμα και σε αυτό τον θάνατο), αυτοεξορίζονται στο Bamako, όπως έκαναν μαζικά εκατοντάδες χιλιάδες συμπολίτες τους.
"Ήταν ζήτημα ζωής ή θανάτου, όχι μόνο για εμάς, αλλά κυρίως για το σύνολο του πληθυσμού", θυμάται ο Garba Toure.
Στη πρωτεύουσα Bamako γνωρίζονται με το νεαρό ντράμερ Nathanial "Nat" Dembele - όχι αυτόν δεν τον λένε Toure emoticon smile emoticon smile - και σχηματίζουν ένα μουσικό κουαρτέτο. Αυτός τους δίνει το όνομα "Songhoy Blues", για να τους θυμίζει τη διαδρομή τους, σαν εκτοπισμένα άτομα που ήταν.
Σιγά-σιγά το έργο τους γίνεται γνωστό στην εταιρία διατήρησης μουσικής παράδοσης "Africa Express", που λειτουργεί υπό την αιγίδα του γνωστού μαλινέζικου "τυφλού ντουέτου" τραγουδιστών τους Amadou & Mariam και τους ζητήθηκε να ηχογραφήσουν τις δημιουργίες τους.
Έτσι το 2013 ηχογραφούν το τραγούδι τους "Soubour" και ήταν το εναρκτήριο κομμάτι του άλμπουμ "Maison des Jeunes" που κυκλοφόρησε η "Africa Express".
Το συγκρότημα καλείται να συμμετάσχει σε πολλά Ευρωπαϊκά και Παγκόσμια φεστιβάλ μουσικής όπως το Womad, κ.α.
Τον Φεβρουάριο του 2015, ηχογραφούν το πρώτο τους άλμπουμ, με τίτλο "Music In Exile" (Μουσική στην εξορία).
Σ’ αυτό περιλαμβάνουν την ήδη επιτυχία τους "Soubour", καθώς και το single hit τους το "Αλ Hassidi Terei", που περιγράφει τη κουλτούρα τους και τη σύγκρουση στο Mali.
Αυτό το debut άλμπουμ τους, το παρουσιάζουν πρώτη φορά μπροστά σε κοινό, φέτος τον Μάρτιο, στο Φεστιβάλ μουσικής & κινηματογράφου "SXSW 2015" στο Austin του Texas.
Πριν την έναρξη της συναυλίας δείχνουν το trailer που το τιτλοφορούν "They Will Have to Kill Us First: Malian Music in Exile", προκειμένου να τους ευαισθητοποιήσουν, για τη κατάσταση που επικρατεί στη χώρα τους.
Οι "Songhoy Blues" δηλώνουν σε κάθε ευκαιρία, ότι επιθυμούν να γυρίσουν σύντομα στη πατρίδα τους, μόλις επιστρέψει η ηρεμία σε αυτή και να συνεχίσουν από εκεί την μουσική τους πορεία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου