ΟΡΝΙΘΟΣΚΑΛΙΣΜΑΤΑ

Τη 10ετία του ’60 ήταν πολύ της μόδας τα "𝗗𝗼𝗼𝗱𝗹𝗲𝘀" (ένας όρος που πρωτοεμφανίστηκε τον 17ο αι. και πιστεύεται ότι προέρχεται από το σαξονικό dudeltopf που σημαίνει ανόητος, απλός, παιδαριώδης) και εμείς το ερμηνεύσαμε με τον δικό μας όρο... «Καλικατζούρα»       

★ Τέτοιες καλικαντζούρες (doodles) συνήθως τις "κατασκευάζουμε" αφηρημένοι, πχ όταν μιλάμε στο τηλέφωνο (οι τότε τηλεφωνικοί θάλαμοι έβριθαν από πρόχειρα ακατανόητα σκιτσάκια) ή βρισκόμαστε σε αμηχανία (γεμάτα τα πακέτα των 𝝟𝝖𝝦𝝚𝝠𝝞𝝖) ονειροπολούμε ή χάνουμε το ενδιαφέρον μας κατά τη διάρκεια μιας ομιλίας ή ενός μαθήματος (στα περιθώρια των σχολικών τετραδίων μας υπήρχαν πλήθος αφηρημένων σκιαγραφιών!)        

★ Έτσι λοιπόν που σήμερα η προσοχή μας διασπάται σε άσχετα πράγματα, ανούσια θέματα ή σε πρόσωπα που «ελαφρά τη καρδία»... ηρωποιούνται (δίχως 𝐬𝐢𝐧𝐞 𝐪𝐮𝐚 𝐧𝐨𝐧¹) έχουμε γεμίσει από καλικαντζούρες (χειρότερες και από ιατρική συνταγή 🤭) 

ᴥ︎︎︎ ᴥ︎︎︎ ᴥ︎︎︎ ᴥ︎︎︎ ᴥ︎︎︎ ᴥ︎︎︎ ᴥ︎︎︎ ᴥ︎︎︎ ᴥ︎︎︎ ᴥ︎︎︎

¹Ο λατινικός όρος "𝐬𝐢𝐧𝐞 𝐪𝐮𝐚 𝐧𝐨𝐧" (ελλ. «εκ των ων ουκ άνευ») δηλώνει κάτι που πρέπει οπωσδήποτε να υπάρχει, απολύτως απαραίτητο και επιβεβλημένο, συνιστώντας θεμελιώδη και αναγκαία προϋπόθεση για την επίτευξη ενός στόχου, ή την πραγμάτωση ενός σκοπού.

ΑΣ ΗΧΗΣΟΥΝ ΟΙ ΚΑΜΠΑΝΕΣ, ΝΑ ΑΝΟΙΞΟΥΝ ΣΑΜΠΑΝΙΕΣ... ΑΡΧΙΣΕ Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΚΑΜΠΑΝΙΑ

«Οι καμπάνες, ασχέτως τού πένθιμες/πάντοτε κάτι αποχωρίζουν/πολλώ μάλλον οι πένθιμες» γράφει η Κική Δημουλά στο ποίημα της «Μεγάλη Εβδομάδα»

➪ Η ελληνική 𝝟𝝖𝝡𝝥𝝖𝝢𝝖 προέρχεται από την ομόηχη λατινική 𝐜𝐚𝐦𝐩𝐚𝐧𝐚, που σημαίνει μεταλλικό αντικείμενο κατασκευασμένο στην επαρχία της νότιας Ιταλίας 𝐂𝐚𝐦𝐩𝐚𝐧𝐢𝐚 (Καμπανία) όπου υπήρχαν μεγάλα μεταλλεία χαλκού, απαραίτητος για την κατασκευή μπρούτζινων σήμαντρων.

➪ Ομόρριζη, έχοντας μάλιστα την ίδια σημασία, είναι και η αρχαιοελληνική "κώδων", όπως αναφέρεται στο λεξικό των Liddell & Scott. Γράφει στο «Επτά επί Θήβας» ο Αισχύλος: «... ὑπ' ἀσπίδος δὲ τῷ χαλκήλατοι κλάζουσι κώδωνες φόβον...» (κάτω απ' την ασπίδα χάλκινα κουδούνια προκαλούν τρομάρα)

🇮🇹  Η περιφέρεια της 𝐂𝐚𝐦𝐩𝐚𝐧𝐢𝐚, με πρωτεύουσα τη Νάπολη (η οποία ειρήσθω εν παρόδω πάει τραίνο φέτος με τον Luciano Spalletti απ' την εποχή του Diego Armando!) πήρε το όνομα της από το λατινικό 𝐜𝐚𝐦𝐩𝐮𝐬 που σημαίνει 𝝟𝝖𝝡𝝥𝝤𝝨, άμεσο δάνειο εκ του αρχαιοελληνικού ρήματος "κάμπτω" (λυγίζω, μεταβάλλω το σχήμα από ευθύ σε καμπύλο)

🇫🇷  Ίδια προέλευση έχει και η ονομασία της αλμυρής πεδιάδας της ιστορικής επαρχίας Καμπανία (𝐂𝐡𝐚𝐦𝐩𝐚𝐠𝐧𝐞-𝐀𝐫𝐝𝐞𝐧𝐧𝐞) στη Βορειοανατολική Γαλλία, όπου παράγεται η σαμπάνια (𝐜𝐡𝐚𝐦𝐩𝐚𝐠𝐧𝐞) ο περίφημος καμπανίτης (αφρώδης) οίνος.

🇬🇷  Και το δικό μας Ρουμλούκι (τουρκικό τοπωνύμιο εκ των Ρουμ>Ρωμιός και λούκι>ο τόπος, δηλ. Γραικοχώρι για την περιοχή της εύφορης πεδιάδας της Ημαθίας, στην Κεντρική Μακεδονία που την διασχίζει ο ποταμός Αλιάκμονας) ως Καμπανία αναφέρεται πλέον με τον "Καποδίστρια" 

➪ Συνώνυμη λέξη -που βρίσκεται ήδη εν πλήρει εξελίξει- είναι και η "καμπάνια" (𝐜𝐚𝐦𝐩𝐚𝐠𝐧𝐚 λατ. 𝐜𝐚𝐦𝐩𝐚𝐢𝐠𝐧 🇬🇧) που σημαίνει... την εκστρατεία ενημέρωσης, ευαισθητοποίησης, (ίσως και εξαπάτησης!) προβολής και προώθησης κάποιου υποψηφίου ή ζητήματος, όπως οι καμπάνες που ηχούν για να ξυπνούν και να καλούν τον κόσμο...

❗️ Ας κλείσουμε όπως αρχίσαμε μ’ ένα ποίημα, και την αναφορά που κάνει ο Νίκος Εγγονόπουλος στα σήμαντρα, αλλά και τις χρήσιμες οδηγίες που μας δίνει (από τη συλλογή «Στην Κοιλάδα με τους Ροδώνες» (1978)

𝝩𝝖 𝝘𝝟𝝮𝝠-𝝥𝝤𝝨𝝩

άκουγε τις καμπάνες που βαρούν

και τ' ορειχάλκου τις δονήσεις

όπου τρυπάν τον καθαρό,

του Κυριακάτικου πρωινού αγέρα

άραγες οι καμπάνες τί να μηνούν;

θα τις ακολουθήσουν μήπως

ύμνοι, τραγούδια, χαρές

ή πολυβόλα θ' αντηχήσουνε απαίσια

να σπείρουνε τον όλεθρο ολούθε;

ένα σας λέω:

όλοι να τρέξουμε αμέσως

στα γκωλ-πoστ παιδιά!

στα γκωλ-πoστ!

στα γκωλ-πoστ!

άγρυπνοι, ακοίμητοι φρουροί, πανέτοιμοι

το μάτι εδώ εκεί να γρηγορούμε

μην αρχίσουνε να πέφτουνε

τα τέρματα βροχή

και ηττηθούμε

ᴥ︎︎︎ ᴥ︎︎︎ ᴥ︎︎︎ ᴥ︎︎︎ ᴥ︎︎︎ ᴥ︎︎︎ ᴥ︎︎︎ ᴥ︎︎︎ ᴥ︎︎︎ ᴥ︎︎︎

𝝫𝝮𝝩𝝤: Η καμπάνα 𝐏𝐞𝐭𝐞𝐫𝐬𝐠𝐥𝐨𝐜𝐤𝐞 (την αποκαλούν χαϊδευτικά και 𝐃𝐞𝐜𝐤𝐞 𝐏𝐢𝐭𝐭𝐞𝐫... ο Χοντρός Πέτρος) του καθεδρικού ναού Αγίου Πέτρου της Κολωνίας, είναι η μεγαλύτερη σε λειτουργία καμπάνα παγκοσμίως. Κατασκευάστηκε το 1923 στα χυτήρια κωδώνων της πόλης 𝐀𝐩𝐨𝐥𝐝𝐚  (κεντρική Θουριγγία) και ζυγίζει 24 τόνους (μόνο το γλωσσίδιο της έχει βάρος 600 κιλά!)

ΕΡΥΘΗΜΑ... ΧΩΡΙΣ ΘΥΜΟ

Πριν από λίγες μέρες κάλεσα την γκουβερνάντα των παιδιών μου, τη δεσποινίδα Γιούλια Βασίλιεβνα (Юлия Васильевна) να έρθει στο γραφείο μου.

• Καθήστε Γιούλια Βασίλιεβνα, είπα. Ας τακτοποιήσουμε τους λογαριασμούς μας. Αν και πιθανότατα χρειάζεστε κάποια χρήματα, ντρέπεστε και δεν θα τα ζητήσετε ποτέ μόνη σας. ΟΚ λοιπόν, ας προχωρήσουμε… Έχουμε συμφωνήσει 30 ρούβλια το μήνα, έτσι δεν είναι;

• 40...

• Όχι, όχι 30! Το έχω σημειώσει. Πάντα πληρώνω τις γκουβερνάντες 30 ρούβλια. Είστε εδώ 2 μήνες, οπότε…

• Δυο μήνες και πέντε ημέρες, σιγοψιθύρισε η Γιούλια.

• Ακριβώς δύο μήνες. Το έχω σημειώσει επακριβώς. Άρα σύνολο 60 ρούβλια, αν και έπρεπε να αφαιρεθούν 9 Κυριακές, αφού δεν προσέχατε τον Κόλια (Коля, χαϊδευτικό του Νικολάι) τις Κυριακές, καθώς είχατε ρεπό. Επίσης μεσολάβησαν και 3 αργίες.

Τα μάγουλα της Γιούλια Βασίλιεβνα κοκκίνισαν, συμμάζεψε το φόρεμά της, αλλά δεν είπε ούτε μια λέξη.

• Λοιπόν για τις τρεις αργίες θα αφαιρεθούν 12 ρούβλια. Επίσης 4 ημέρες ο Κόλια ήταν άρρωστος και δε χρειάστηκε να τον διαβάσετε, ασχοληθήκατε μόνο με τον  Βάνια (Ваня, χαϊδευτικό του Ιβάν). Τρεις μέρες είχατε πονόδοντο και η γυναίκα μου σάς έδωσε την άδεια να μην δουλέψετε μετά το μεσημεριανό γεύμα. Γι’ όλα αυτά θα κρατηθούν μόνο 7 ρούβλια. Έτσι έχουμε και λέμε… 12+7=19, ο μισθός σας είναι 60, άρα θα σας δώσω 41 ρούβλια… Σωστά;

Η γκουβερνάντα βούρκωσε, το πηγούνι της άρχισε να τρέμει. Έβηξε νευρικά, φύσηξε τη μύτη της, αλλά ούτε λέξη.

• Την Πρωτοχρονιά, συνέχισα, έσπασες ένα φλιτζάνι τσαγιού και το πιατάκι του. Αφαιρούμε 2 ρούβλια αν και άξιζε πολύ περισσότερο αφού ήταν κειμήλιο, αλλά εντάξει! Μια μέρα που παραμελήσατε τον Κόλια, σκαρφάλωσε σ’ ένα δέντρο και έσκισε το σακάκι του. Θα αφαιρέσουμε άλλα 10. Επίσης δεν προσέξατε και η υπηρέτρια έκλεψε τα παπούτσια του Βάνια. Πρέπει να προσέχετε πάντα! Πληρώνεσαι γι’ αυτό έτσι θα κρατηθούν 5 ρούβλια επιπλέον. Τέλος στις 10 Ιανουαρίου σας έδωσα 10 ρούβλια…

• Όχι, όχι δεν το κάνατε ποτέ αυτό, ψιθύρισε με χαμηλωμένο το βλέμμα η Τζούλια Βασίλιεβνα.

• Δεν μπορεί! Το έχω σημειώσει!

• Εντάξει τότε, είπε πάλι δειλά.

• Όλα αυτά είναι συνολικά 27 ρούβλια, αν αφαιρεθούν από τα 41 σας οφείλω 14 ρούβλια.

Τα μάτια της Γιούλια Βασίλιεβνα γέμισαν δάκρυα. Εφίδρωση εμφανίστηκε στη λεπτή, όμορφη, μικρή μύτη της. Φτωχό κορίτσι!

• Μόνο μια φορά μου δώσατε κάποια χρήματα, είπε με τρεμάμενη φωνή… κι αυτά ήταν από τη γυναίκα σας. Τρία ρούβλια, τίποτα παραπάνω!

• Ωωω, μπράβο σας! Το βλέπετε! Αυτά δεν τα είχα σημειώσει!!! Άρα το υπόλοιπο είναι 11 και όχι 14. Ορίστε τα λεφτά σας αγαπητή μου. Τρία, τρία, τρία, ένα κι ένα. Εδώ είναι!

Η Γιούλια Βασίλιεβνα τα πήρε με δάχτυλα που έτρεμαν και τα έβαλε στην τσέπη της.

• Merci, ψιθύρισε (στην τσαρική Ρωσία του 19ου αι. στην "ανώτερη τάξη" ωμίλουν την γαλλικήν!) 

Πετάχτηκα από την καρέκλα μου και άρχισα να περπατάω νευρικά στο γραφείο. Με είχε κυριεύσει μέγας θυμός.

• Γιατί μου λέτε μερσί, την ρώτησα!

• Για τα λεφτά...

• Για όνομα του Θεού!!! Ξέρετε πως αυτή τη στιγμή σας εξαπάτησα; Πραγματικά σας έκλεψα!

• Σ’ άλλες δουλειές δεν μου έδιναν τίποτα, απάντησε δειλά.

• Δεν σας έδιναν τίποτα; Και δεν απορήσατε, δεν θυμώσατε, δεν διαμαρτυρηθήκατε; Γιατί μείνατε σιωπηλή, όπως τώρα; Εγώ έπαιξα ένα μικρό, άσχημο αστείο μαζί σας, προκειμένου να σας δώσω ένα μάθημα! Είναι δυνατόν να είστε τόσο ασπόνδυλη, σαν μέδουσα, χωρίς δόντια και νύχια. Ορίστε εδώ είναι ο φάκελος σας με 80 ρούβλια, καθώς εγώ και η γυναίκα μου είμαστε πολύ ευχαριστημένοι μαζί σας.

🔹 Στο πρόσωπο τής Γιούλια Βασίλιεβνα σχηματίστηκε ένα γλυκόπικρο χαμόγελο ένω στα μάτια της διάβασα την έκφραση: «Μα είναι δυνατόν!». Της ζήτησα συγγνώμη για την συμπεριφορά μου, η Γιούλια Βασίλιεβνα οπισθοχωρώντας προς την πόρτα μουρμούρισε πολλές φορές «μερσί, μερσί, μερσί». 

Σκέφτηκα: «Πόσο εύκολο είναι να συντρίψεις τους αδύναμους αυτού του κόσμου»

= = = = = = = = = = =

❗️ Γράφει στα 1883, στο μικρό διήγημα του "Размазня" (ραζμάνζια, με τη σημασία του κοκκινίζω, ερυθριώ, ενώ στη Δύση μεταφράστηκε ως "Scum" ελ. Κατακάθι ή "Muddle" δηλ. Συγχύζομαι) ο ιδιοφυής Ρώσος θεατρικός συγγραφέας Αντόν Πάβλοβιτς Τσέχωφ (1860 - 1904) ένας από τους μεγαλύτερους διηγηματογράφους της παγκόσμιας λογοτεχνίας (και γιατρός)

Το "Размазня" περιλαμβάνεται στη 30τομη συλλογή διηγημάτων του Τσέχωφ, που δημοσιεύτηκε 70 χρόνια μετά τον θάνατό του, ελεύθερα (χωρίς τη συγκατάθεση ή την άδεια κανενός) και άνευ καταβολής δικαιωμάτων σε κανέναν!!! 😶

ΜΕΛΛΟΝ...

ΥΠΕΝΘΥΜΙΣΗ: Το 99% όλων των ειδών που έχουν υπάρξει έως σήμερα... έχουν εξαφανιστεί 😶 😶 😶

MARCUS JUNIUS BRUTUS

𝗠𝗔𝗥𝗖𝗨𝗦 𝗝𝗨𝗡𝗜𝗨𝗦 𝗕𝗥𝗨𝗧𝗨𝗦: 𝐏𝐚𝐫𝐭 𝐈

«Et tu Brute» (Και σύ τέκνον Βρούτε)

Φθάνοντας οι "ειδοί του Μαρτίου" του 44 π.Χ. (δηλ. τα μέσα Μαρτίου) ο Γάιος Ιούλιος Καίσαρ προσέρχεται στη Σύγκλητο, προκειμένου να ανακηρυχτεί "αιώνιος άρχων" (δικτάτορας) της Ρώμης, παρά την προειδοποίηση του οιωνοσκόπου Σπούρινα, που τού 'χε πει: «Να φοβάσαι τις ειδούς του Μαρτίου»

Κατά την είσοδο του ο Καίσαρας, συναντάει τον μάντη και του λέει με υπεροψία:

➨ Έφθασαν οι ειδοί!!! υπονοώντας ότι τον συμβούλεψε λανθασμένα, αφού ήταν ήδη 15 Μαρτίου και δεν του συνέβη κανένα κακό.

➨ Ναι, άλλα δεν πέρασαν… του απάντησε ο Σπούρινας!

Αμέσως μετά ο Έλληνας σοφιστής Αρτεμίδωρος ο Κνίδιος -που είχε σχέσεις με το περιβάλλον του Βρούτου- θα βάλει στο χέρι του Καίσαρα ένα σημείωμα, που αποκάλυπτε την συνωμοσία, αλλά ο Μέγας Στρατηλάτης καθώς ήταν απασχολημένος με το πλήθος που τον επευφημούσε, δεν θα το ανοίξει για να το διαβάσει. 

Μετά από λίγο ο Καίσαρας θα έπεφτε νεκρός, με 23 μαχαιριές, αφού τον μαχαίρωσαν και οι 23 συνωμότες (ανάμεσα τους και ο "πιστός" του Βρούτος) για να πιστοποιήσουν την συμμετοχή τους στο φόνο...

Πλουτάρχου, Βίοι Παράλληλοι/Καίσαρ

"Et tu Brute", William Holmes Sullivan, 1888, Royal Shakespeare Theatre

𝗠𝗔𝗥𝗖𝗨𝗦 𝗝𝗨𝗡𝗜𝗨𝗦 𝗕𝗥𝗨𝗧𝗨𝗦: 𝐏𝐚𝐫𝐭 𝐈𝐈 

«Οψόμεθα εις Φιλίππους»

Μετά από δυόμισι χρόνια, τον Οκτώβριο του 42 π.Χ. και ενώ τα στρατεύματα του ήταν στρατοπεδευμένα στον Ελλήσποντο, ο Βρούτος βλέπει στον ύπνο του, τον Ιούλιο Καίσαρα να του λέει: «Οψόμεθα εις Φιλίππους» δηλ. θα λογαριαστούμε στους Φιλίππους (κομβικό σημείο πάνω στην Εγνατία Οδό)

Στις μάχες που ακολουθούν στους Φιλίππους, ανάμεσα στα δυο τμήματα των δημοκρατικών, το ένα με επικεφαλής τον Κάσσιο (ηγετικός υποκινητής της δολοφονίας του Ιούλιου Καίσαρα) που είχε απέναντι του τα στρατεύματα του Μάρκου Αντώνιου και το άλλο με αρχηγό τον Μάρκο Ιούνιο Βρούτο που πολέμησε το στρατό του Οκταβιανού, και οι δύο συνωμότες συντρίβονται. 

Έτσι ο Βρούτος για να μη συλληφθεί πέφτει με την κοιλιά πάνω στο σπαθί του και αυτοκτονεί, σε ηλικία 43 ετών (23/10/42 π.Χ.) 

Το ίδιο τέλος είχε και ο Γάιος Κάσσιος Λογγίνος.

Πλουτάρχου, Βίοι Παράλληλοι/Βρούτος

Η ΝΟΣΤΙΜΟΤΑΤΗ ΤΡΙΓΛΗ ΜΕ ΤΑ ΓΕΝΕΙΑ...

«Δεν υπάρχει τίποτα ομορφότερο από ένα ετοιμοθάνατο μπαρμπούνι» διατείνεται ο Σενέκας στο σύγγραμμα του "Naturales quaestiones" και συνεχίζει: «Στην ύστατη στιγμή που αγωνίζεται για την αναπνοή του εναλλάσσεται στις αποχρώσεις του ερυθρού από μια χλωμή διαβάθμιση έως το πιο ζωηρό κόκκινο του κιννάβαρι» (ο θειούχος υδράργυρος μια χρωστική ουσία, ερυθρού χρώματος). «Δείτε και το λαμπερό κυανό στο μέτωπο του» προκαλεί ο Ρωμαίος φιλόσοφος τους συνδαιτημόνες του «καθώς τεντώνεται, χλομιάζει και αποκτά μια ομοιόμορφη χρωματική χροιά»... 

Πρωτοφανής διατριβή επί θνήσκοντος ιχθύος!!!

✔ Το νοστιμότατο μπαρμπουνάκι είναι μέλος της οικογένειας των Μουλλιδών (Mullidae) και ανήκει στην τάξη των Περκόμορφων (Perciformes) των ψαριών που ζουν και τρέφονται στο βυθό.

► Η επιστημονική του ονομασία "Trigla barbatus" προέρχεται από την αρχαιοελληνική «Τρίγλη η γενειοφόρος» καθώς τρίγλη ή τρίγλα ήταν η ονομασία του μπαρμπουνιού. «Τρίγλη μιλτοπάρῃος» δηλ. μπαρμπούνι κοκκινομάγουλο, όπως το αναφέρει ο Αθηναίος στους «Δειπνοσοφιστές»

Το αποκαλούσε Τρίγλη από την πεποίθηση πως το μπαρμπούνι απέθετε τα αυγά του τρεις φορές το χρόνο, επικαλούμενος μάλιστα και το έργο «Τῶν περὶ τὰ ζῷα ἱστοριῶν» του Αριστοτέλη: «τρίγλη δὲ τρὶς (τίκτει τοῦ ἔτους), ὅθεν καὶ τοὔνομα κέκτηται, φῇσιν Ἀριστοτέλης» 

► Η μίλτος (η ερυθρά γη) ήταν μια ορυκτή βαφή συνήθως ερυθρή, αλλά όχι μόνον., γνωστή και στον Όμηρο. Η μίλτος της Κέας θεωρούνταν από το Θεόφραστο η καλύτερη.

► Η λέξη μπαρμπούνι στην νεοελληνική έχει προέλθει από την επιστημονική ονομασία barbatus (εξού και βαρβάτος > ο γενναίος, ο ανδρείος, ο επιβήτορας, ο αξύριστος) που κρατάει από την βενετσιάνικη "barbon" και την ιταλική "barba" που σημαίνει γενειάδα και αντικατοπτρίζει μια ιδιαιτερότητα της ανατομίας αυτού του ψαριού. Τα δυο νημάτια που έχει στο πηγούνι, απτικά όργανα, που ανασκάπτουν τον βυθό για την ανεύρεση τροφής.  

► Με τη συνδυαστική ονομασία (Mullus barbatus) αποκαλείται η ξαδέλφη του μπαρμπουνιού, η κουτσομούρα με μικρές διαφορές αλλά εξίσου νοστιμοτάτη!

Ετυμολογικά ωστόσο η λέξη «Τρίγλη» συνδέεται και με το ρήμα τρίζω, που σχετίζεται σημασιολογικά (όπως δηλώνουν και οι ψαράδες) με τον χαρακτηριστικό ήχο που κάνουν τα βράγχια του ψαριού καθώς ανασύρεται από τη θάλασσα, κάτι σαν επιθανάτιος ρόγχος, σύμφωνα και με τον Σενέκα.

CATE, Η ΜΕΓΑΛΗ

Τώρα που έφτασε ο καιρός για τα Oscar (12 Μαρτίου) ας θυμηθούμε την εξαιρετική 𝖢𝖺𝗍𝖾 𝗕𝗹𝗮𝗻𝗰𝗵𝗲𝘁𝘁 (ίσως η πληρέστερη ηθοποιός αυτή τη στιγμή!) -που είναι υποψήφια στην κατηγορία "Best Performance by an Actress in a Leading Role" (Βραβείο Α΄ Γυναικείου Ρόλου) για την ερμηνεία της στο φιλμ "𝗧𝗮́𝗿" του 𝖳𝗈𝖽𝖽 𝗙𝗜𝗘𝗟𝗗- στο πέρασμα της από την ασπρόμαυρη, σπονδυλωτή, black comedy ταινία "𝗖𝗼𝗳𝗳𝗲𝗲 𝗮𝗻𝗱 𝗖𝗶𝗴𝗮𝗿𝗲𝘁𝘁𝗲𝘀" (2003) του αντικομφορμιστή 𝖩𝗂𝗆 𝗝𝗮𝗿𝗺𝘂𝘀𝗰𝗵...

► Σε μια από τις 11 βινιέτες της ταινίας, που όλες έχουν θέμα τους δυο «Καππαδόκηδες» τον Καφέ και το Τσιγάρο, με τίτλο "𝗖𝗼𝘂𝘀𝗶𝗻𝘀" (Ξαδέρφες) η Blanchett παίζει -σ' ένα διπλό ρόλο- την Cate μια celebrity και την white trash (υποτιμητικός, ρατσιστικός και ταξικός όρος) ξαδέρφη της Shelly, που την φέρνει σε αμήχανη και απολογητική στάση με τη λούμπεν (but free) συμπεριφορά της. 
► Ααα! Το τσιγάρο επιτρέπεται εφόσον παρίσταται η διάσημη ξαδέρφη... 🤭

❓ Για να δούμε, η 𝗕𝗹𝗮𝗻𝗰𝗵𝗲𝘁𝘁 που δίνει ρεσιτάλ ερμηνείας ως μαέστρος στο "𝗧𝗮́𝗿" αν και θά'χει στις αποσκευές της... τή Βενετία, την Golden Globe και, το προχτεσινό BAFTA (συνολικά 64 υποψηφιότητες, 27 νίκες) θα κατακτήσει το 3⁰ της Oscar, σε 8 υποψηφιότητες, μετά το "The Aviator" του 2004 και το "Blue Jasmine" του 2013? (το 2016 αδικήθηκε στο "Carol"...)

ΠΡΟΑΙΩΝΙΑ ΑΠΟΡΙΑ

«Θα είμαστε μόνοι μας ή θα υπάρχουν νοήμονα όντα και στα άλλα μήλα;» 

Σκίτσο του μέγα Αργεντίνου Quino, ο μπαμπάς της Mafalda...

18 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 1883: ΓΕΝΝΗΣΗ ΚΑΖΑΝΤΖΑΚΗ

Ήλιε, μεγάλε ανατολίτη μου, χρουσό σκουφί του νου μου,

αρέσει μου στραβά να σε φορώ, πεθύμησα να παίξω,

όσο να ζεις, όσο να ζ ω κι εγώ, για να χαρεί η καρδιά μας.

Καλή ’ναι τούτη η γης, αρέσει μας, σαν το σγουρό σταφύλι

στον μπλάβο αγέρα, Θε μου, κρέμεται, στο δρόλαπα κουνιέται

και την τσιμπολογούν τα πνέματα και τα πουλιά του ανέμου·

ας την τσιμπολογήσουμε κι εμείς, να δροσερέψει ο νους μας!

Αναμεσός στα δυο μελίγγια μου, στο μέγα πατητήρι,

το τραγανό σταφύλι λαχπατώ κι ο γαύρος μούστος βράζει,

κι όλη γελάει κι αχνίζει η κεφαλή μες στην ολόρθη μέρα...

Έτσι ξεκινάει την «Οδύσεια» ο Νίκος Καζαντζάκης, ένας από τους σημαντικότερους σύγχρονους Έλληνες λογοτέχνες, ο περισσότερο μεταφρασμένος παγκοσμίως. 

Η «Οδύσεια» του, που αποτελείται από 33.333 17σύλλαβους στίχους και δίκαια έχει αποκληθεί «το μεγαλύτερο έπος της λευκής φυλής», αρχίζει εκεί που τελεύει η «Οδύσσεια» του Ομήρου.  

Στη νέα του (κατά Καζαντζάκη) «Οδύσεια» ο κοσμογυρισμένος, πολυμήχανος ήρωας μόλις τέλειωσε τη μνηστηροφονία, πλάνταζε μέσα στο μικρό του νησί. Δεν τον καλύπταν πια η γυναίκα του, ο γιος του, οι παλιοί του θεοί, η πατρίδα του, κι έτσι αποφάσισε να φύγει πάλι από την Ιθάκη και να επιχειρήσει το στερνό του... αγύριστο ταξίδι. Μαθεμένος ήταν!
Διάλεξε λοιπόν μερικούς δυνατούς, γενναίους, αλλά προπάντων λέφτερους συντρόφους, σκάρωσε ένα καινούριο καράβι κι αφού πάντρεψε τον γιο του Τηλέμαχο με τη Ναυσικά για να του κάμνουν εγγόνι, μη χαθεί η γενιά του κι ένα πρωί έκαμε πανιά κι ανοίχτηκε ξανά-μανά στο πέλαο.

✅ Ο συγγραφέας, δημοσιογράφος, πολιτικός, μουσικός, ποιητής και φιλόσοφος, με πλούσιο λογοτεχνικό, ποιητικό και μεταφραστικό έργο Νίκος Καζαντζάκης, γεννήθηκε σαν σήμερα πριν 140 χρόνια (18 Φεβρουαρίου 1883) στον Χάνδακα, το σημερινό Ηράκλειο της Κρήτης.

𝝨𝝜𝝡: Μη συγχέουμε αυτό το βιβλίο με τη μετάφραση των ομηρικών επών, που έκανε μαζί με τον Ιωάννη Κακριδή (Ιλιάδα, 1955 & Οδύσσεια, 1956)

ΑΙ: ΤΕΧΝΗΤΗ ΝΟΗΜΟΣΥΝΗ

(Older) Girl with a Pearl Earring

★Το «Κορίτσι με το Μαργαριταρένιο Σκουλαρίκι» που δημιούργησε ο Johannes Vernmeer στα 1665, γιορτάζει τα 100α γενέθλιά της και πάσχει από Αλτσχάιμερ! 

★Θα μπορούσε να είναι έργο της Maria Vernmeer (1654 - μετά το 1713) μεγαλύτερης κόρης του κορυφαίου Ολλανδού ζωγράφου, που προσπάθησε να ακολουθήσει το στυλ του πατέρα της, αλλά έχει γίνει με την πρόσφατη τεχνολογία (που θα μας τρελλάνει όλους) A.I (Artificial Intelligence)

★ Θρυλείται πως μοντέλο για το διάσημο Girl with a Pearl Earring, ήταν η Maria Vernmeer!

ΜΕΓΑΛΟ ΟΠΛΟ Η ΚΝΙΣΑ (τσίκνα νεοελληνιστί)

🔹 Δύο Αθηναίοι φίλοι, ο πονηρός Πεισθέταιρος και ο αγαθός Ευελπίδης, αφού σιχάθηκαν τη διαφθορά και βαρέθηκαν τη δικομανία των συμπολιτών τους (τι πιο τρανή απόδειξη της συνέχειας μας 🤭) αποφάσισαν να βρουν το πουλί τσαλαπετεινό, που άλλοτε ήταν άνθρωπος, ο βασιλιάς Τηρέας για να το ρωτήσουν σε ποια πόλη μπορεί κανείς να ζήσει ήσυχα, πλούσια και ειρηνικά. 

🔹 Αλλά όταν τον βρίσκουν, ο τσαλαπετεινός-Τηρέας τούς απογοητεύει, καθώς δεν έχει να τους προτείνει καμία πόλη που να τους αρέσει. Τότε ο αρχηγικός και δαιμόνιος Πεισθέταιρος προτείνει να χτίσουν την πόλη των πουλιών στους αιθέρες, στο μεσοδιάστημα μεταξύ του κόσμου των ανθρώπων και του κόσμου των θεών. 

🔹 Όμως πριν καλά-καλά ξεκινήσουν προέκυψε πρόβλημα ονοματοδοσίας της πόλης, κι ο κόρακας ρωτάει:

𝝟𝝤𝝦𝝖𝝟𝝖𝝨: «φέρ᾽ ἴδω, τί δ᾽ ἡμῖν τοὔνομ᾽ ἔσται τῇ πόλει;» (Λοιπόν πώς θα τη βγάλουμε την πόλη;)

𝝥𝝚𝝞𝝨𝝝𝝚𝝩𝝖𝝞𝝦𝝤𝝨: «βούλεσθε τὸ μέγα τοῦτο τοὐκ Λακεδαίμονος Σπάρτην ὄνομα καλῶμεν αὐτήν;» (Θέλετε να την πούμε Σπάρτη, που είναι ένα όνομα σπουδαίο, λακωνικό;)

𝝚𝝪𝝚𝝠𝝥𝝞𝝙𝝜𝝨: «Ἡράκλεις· σπάρτην γὰρ ἂν θείμην ἐγὼ τἠμῇ πόλει; οὐδ᾽ ἂν χαμεύνῃ πάνυ γε κειρίαν γ᾽ ἔχων» (Τί; Σπάρτη εγώ την πόλη μου να βγάλω; Σα να μου λες για στρώμα να έχω σπάρτα)

🔹 Τελικά ο Πεισθέταιρος δίνει τη λύση...

𝝥𝝚𝝞𝝨: «βούλει Νεφελοκοκκυγίαν;» (Νεφελοκοκκυγία! Θέλετε;)

𝝟𝝤𝝦: «ἰοῦ ἰοῦ· καλόν γ᾽ ἀτεχνῶς ‹σὺ› καὶ μέγ᾽ ηὗρες τοὔνομα» (Πω, πω! Όνομα μεγαλείο κι ωραίο, βρήκες ‹εσύ› αλήθεια)

🔹 Αφού έλυσαν το ονοματολογικό (από τότε μας βασανίζουν τα ονόματα περιοχών) φτιάχνουν την Νεφελοκοκκυγία (κατοικία των κούκων στα σύννεφα, την πόλη δηλαδή των πουλιών) και ζουν ευτυχισμένοι, προκύπτει ένα μεγάλο ζήτημα. Η «Πόλη των Πουλιών» εμποδίζει την τσίκνα από τα σφαχτά των θνητών να φτάνει στα θεϊκά ανάκτορα.

🔹 Κι ενώ η Ίριδα, η αγγελιαφόρος του Δία, δεν καταφέρνει τίποτα (την έδιωξε κακήν, κακώς ο Πεισθέταιρος) εμφανίζεται μυστικά -ο πάντα αντιεξουσιαστής- Προμηθέας για να συμβουλέψει τον Πεισθέταιρο πως θα εκβιάσει, με την τσίκνα, τους θεούς για να τους πάρει την εξουσία... 

𝝥𝝚𝝞𝝨: «ἔα, τουτὶ τί ἦν; τίς ὁ συγκαλυμμός;» (Ωχ! Τι 'ναι τούτο; Προς τι το κουκούλωμα;)

𝝥𝝦𝝤𝝡𝝜𝝝𝝚𝝪𝝨: «οἴμοι τάλας, ὁ Ζεὺς ὅπως μή μ᾽ ὄψεται» (Φευ ο δυστυχής! Μην τυχόν και με δει ο Δίας)

𝝥𝝚𝝞𝝨: «ὦ φίλε Προμηθεῦ» (Φίλτατε Προμηθέα!) 

𝝥𝝦𝝤: «παῦε παῦε, μὴ βόα» (Πάψε, πάψε, μη φωνάζεις)

𝝥𝝚𝝞𝝨: «τί γάρ ἐστι;» (Γιατί, παρακαλώ;)

𝝥𝝦𝝤: «σίγα, μὴ κάλει μου τοὔνομα· ἀπὸ γάρ μ᾽ ὀλεῖς, εἴ μ᾽ ἐνθάδ᾽ ὁ Ζεὺς ὄψεται. ἀλλ᾽ ἵνα φράσω σοι πάντα τἄνω πράγματα» (Σώπα. Μην αναφέρεις το όνομά μου, γιατί έτσι και με δει εδώ ο Δίας, χάθηκα. Για να σου αποκαλύψω όμως τα καθέκαστα για τα συμβαίνοντα εκεί πάνω)

𝝥𝝚𝝞𝝨: «ἰοὺ ἰού· εὖ γ᾽ ἐπενόησας αὐτὸ καὶ προμηθικῶς» (Πω, πω! Δαιμόνια ιδέα και προμηθικοτάτη)

𝝥𝝦𝝤: «ἀπόλωλεν ὁ Ζεύς» (Πάει ο Δίας!)

𝝥𝝚𝝞𝝨: «πηνίκ᾽ ἄττ᾽ ἀπώλετο;» (Από τι ώρα περίπου πάει;)

𝝥𝝦𝝤: «ἐξ οὗπερ ὑμεῖς ᾠκίσατε τὸν ἀέρα. θύει γὰρ οὐδεὶς οὐδὲν ἀνθρώπων ἔτι θεοῖσιν, οὐδὲ κνῖσα μηρίων ἄπο ἀνῆλθεν ὡς ἡμᾶς ἀπ᾽ ἐκείνου τοῦ χρόνου, ἀλλ᾽ ὡσπερεὶ Θεσμοφορίοις νηστεύομεν ἄνευ θυηλῶν» (Από τότε που εσείς κατοικίσατε τον αέρα. Γιατί κανένας άνθρωπος δεν προσφέρει πια θυσία στους θεούς και από εκείνη τη στιγμή δεν ανέβηκε σε εμάς τσίκνα από μεριά. Έτσι, χωρίς θυσίες, νηστεύουμε, λες και είναι Θεσμοφόρια [νηστεία])...

❗️ Τελικά το έργο έχει happy-end, αφού ο Πεισθέταιρος με όπλο την τσίκνα δέχεται να πάρει γυναίκα του την ουράνια θεά Βασιλεία (ο ποιητής υπονοεί την εξουσία) ενώ η τσίκνα από τα γαμήλια σφαχτά ανεβαίνει ανεμπόδιστα ξανά προς τον Όλυμπο...

✅ Αυτά έγραψε, στα 414 π.Χ, ο Αριστοφάνης στην ουτοπική κωμωδία του «𝝤𝝦𝝢𝝞𝝝𝝚𝝨» η οποία όταν την ανέβασε ο Κάρολος 𝝟𝝤𝝪𝝢, το 1959 με το «Θέατρο Τέχνης» (μουσική Μάνος 𝝬𝝖𝝩𝗭𝝞𝝙𝝖𝝟𝝞𝝨, σκηνικά-κοστούμια Γιάννης 𝝩𝝨𝝖𝝦𝝤𝝪𝝬𝝜𝝨, χορογραφίες Ραλλού 𝝡𝝖𝝢𝝤𝝪) στο Ηρώδειο, η παράσταση απαγορεύτηκε, με απόφαση του Υπουργου (τότε) Προεδρίας Κυβερνήσεως Κων/νου Τσάτσου (που την παρακολουθούσε) αφού το συντηρητικό κοινό της εποχής δεν ανέχτηκε την ελευθεριότητα του αριστοφανικού λόγου, με αποδοκιμασίες «Αίσχος», «Ντροπή», «Σταματήστε»

❗️ Πάντως ο μετέπειτα ΠτΔ έμεινε στην ιστορία ως "κότα" 🤭

ΗΜΕΡΑ ΡΑΔΙΟΦΩΝΟΥ

"It’s Not Quite True I Had Nothing On: The Radio Was On"

★ Έτσι απάντησε η Marilyn Monroe όταν την ρώτησαν εάν στην αφίσα του φιλμ "Niagara" του 1952 ποζάρισε με αδαμιαία (ΟΚ, ΟΚ... της Εύας) περιβολή 🤭

... ΚΑΙ ΚΑΤΙ ΔΙΦΡΑΓΚΑ (ακόμα!)

• Όταν τα λεωφορεία εκτός των οδηγών είχαν και εισπράκτορα, αφού τελείωναν τον αρχικό έλεγχο, σκουπίζοντας συνεχώς το κεφάλι τους μ' ένα μαντήλι, καθώς έτρεχε συνεχώς ιδρώτας από το πηλήκιο, που ήταν υποχρεωμένοι να φοράνε, αλλά και να προκαλούν τον σεβασμό, κατέληγαν στη θέση τους στο πίσω μέρος του λεωφορείου. 

• Από εκεί εξέδιδαν τα εισιτήρια σε νέους επιβάτες και διαχειρίζονταν το πλήθος (που παραδόξως τους θυμούνταν όλους!!!) μ’ ένα μικρόφωνο, αφού το αντίτιμο δεν ήταν ενιαίο!

• Κάποια στιγμή φώναζαν δυνατά με το μικρόφωνο: «Τέρμα τα ένα και είκοσι» και οι επιβάτες που είχαν πληρώσει 1,20 δρχ. έπρεπε να κατέβουν. 

• Μετά από κάποιες στάσεις ξανακούγονταν στεντόρεια η φωνή του εισπράκτορα! «Τέρμα τα δίφραγκα»

• Τώρα οι του δίφραγκου επιβάτες, έπρεπε να κατέβουν στην επόμενη στάση ή να πληρώσουν τα ρέστα, αφού η διαδρομή τους έληξε, αλλά έσφιγγαν το τάλιρο δυνατά στη τσέπη τους...

• Αυτοί οι τύποι, που ονειρεύονται να πραγματοποιούν διαδρομές τάλιρου μ' ένα δίφραγκο, θα ζουν πάντα με την αγωνία του εισπράκτορα, αλλά και του ελεγκτή που μπαίνει σε ανύποπτο χρόνο.

• Όταν δε πιάνονται επ' αυτοφώρω κάνουν τον ψόφιο κοριό, λένε χίλιες δυό δικαιολογίες, κατεβαίνουν μεν απ' το λεωφορείο, αλλά περιμένουν στη στάση να μπουν στο επόμενο μπας και πάνε παρακάτω.

• Σ' όλους αυτούς τους τζαμπατζήδες, ας τους φωνάξουμε δυνατά με φωνή εισπράκτορα!!!: «Τέρμα τα δίφραγκα»

ΚΑΘΕΝΑΣ ΕΧΕΙ ΑΠΟ ΜΙΑ

«Οι γνώμες των ανθρώπων έχουν σχεδιαστεί, κυρίως, για να τους κάνουν να αισθάνονται άνετα. Η αλήθεια, για τους περισσότερους είναι μια δευτερεύουσα θεώρηση»

Γράφει το 1968, ο Βρετανός φιλόσοφος, μαθηματικός, εκπαιδευτικός, πολυγραφότατος συγγραφέας και αρθρογράφος, ειρηνιστής, κάτοχος Νόμπελ Λογοτεχνίας 1950, Bertand RUSSELL (1872 - 1970) στο βιβλίο του The Art of Philosophizing ad other Essays 

Η φωτογραφία, είναι του φημισμένου Βρετανού φωτορεπόρτερ John CHILLINGWORTH (London, 1928) που αποτυπώνει στα 1954 πολίτες-μετόχους να περιμένουν έξω από την «National City Bank of New York» τα αποτελέσματα του ετήσιου ισολογισμού, προκειμένου να υπολογίσουν τα μερίσματα τους, προφανώς χωρίς να τους ενδιαφέρει τίποτα άλλο σ’ αυτόν τον κόσμο!

ΚΥΚΛΟΣ

 

𝝟𝝪𝝟𝝠𝝤𝝨: Το σύνολο των σημείων που ισαπέχουν από ένα άλλο δεδομένο σημείο!

ΒΑΖΩ ΠΛΩΡΗ ΤΟ ΚΑΤΑΡΤΙ (Ελύτης)

🔹Η μάγισσα Κίρκη, αποδεχόμενη την "Νέκυια" και καταπνίγοντας την ερωτική της επιθυμία για τον Οδυσσέα, του δίνει τελικά οδηγίες πως θα επιστρέψει (μαζί με τους συντρόφους του, αφού τους ξανάκανε ανθρώπους από γουρούνια!) στην πατρίδα του. 

🔹Τον προειδοποιεί όμως πως η ρότα τους περνάει από το «Νησί των Σειρήνων» και «ὅς τις ἀϊδρείῃ πελάσῃ καὶ φθόγγον ἀκούσῃ Σειρήνων» (μτφ. αν κάποιος πλησιάσει ανύποπτος κι ακούσει τη φωνή των Σειρήνων) δεν ξαναβλέπει τη γυναίκα του και τα παιδιά του, αφού «τε Σειρῆνες λιγυρῇ θέλγουσιν ἀοιδῇ» (μτφ. τον θέλγουν οι Σειρήνες με το οξύφωνο τραγούδι τους)

🔹Και συνεχίζει τις οδηγίες προς ναυτιλομένους, η μάγισσα: «Σε συμβουλεύω να τις προσπεράσεις, όσο για τους συντρόφους σου, γλυκό κερί σαν μέλι μάλαξε και βούλωσε μ' αυτό τ' αφτιά τους, ώστε κανείς από τους άλλους να μην το ακούσει το τραγούδι τους»

🔹Ενημερώνει πάντως τον πολυμήχανο πως «ἀτὰρ αὐτὸς ἀκουέμεν αἴ κ' ἐθέλῃσθα» (μτφ. μόνος εσύ μπορείς να τις ακούσεις, αν το θελήσεις) λαμβάνοντας όμως δραστικά μέτρα προστασίας «δησάντων σ' ἐν νηῒ θοῇ χεῖράς τε πόδας τε ὀρθὸν ἐν ἱστοπέδῃ, ἐκ δ' αὐτοῦ πείρατ' ἀνήφθω, ὄφρα κε τερπόμενος ὄπ' ἀκούῃς Σειρήνοιϊν» (μτφ. θα πρέπει ωστόσο, χέρια και πόδια να σε δέσουν, όρθιο πάνω στο 𝝟𝝖𝝩𝝖𝝦𝝩𝝞 με τα σχοινιά πλεγμένα γύρω του, κι έτσι να ακούσεις, να απολαύσεις των Σειρήνων τη φωνή)

🔹Τέλος του λέει να διατάξει τους συντρόφους του: «εἰ δέ κε λίσσηαι ἑτάρους λῦσαί τε κελεύῃς, οἱ δέ σ' ἐνὶ πλεόνεσσι τότε δεσμοῖσι διδέντων» (μτφ. κι αν τους συντρόφους σου παρακαλείς, αν τους φωνάζεις να σε λύσουν, εκείνοι ακόμη πιο σφιχτά, με περισσότερα σχοινιά θα πρέπει να σε δέσουν)

❗️ Θυμήθηκα αυτό το όμορφο ομηρικό παραμύθι, βλέποντας σε παράταξη τα 𝝟𝝖𝝩𝝖𝝦𝝩𝝞𝝖 των, σε χειμερία νάρκη, πολυτελών σκαφών, βολτάροντας στη Μαρίνα Αλίμου, ενόσω στην παρακείμενη πισίνα ο αγαπημένος μου ἔκγονος γράφει Km ή μάλλον ναυτικά μίλια…

𝝟𝝖𝝩𝝖𝝦𝝩𝝞𝝤𝝨 𝝞𝝨𝝩𝝤𝝨: Ο ιστός που ανυψώνεται στο μέσον του πλοίου, στηριζόμενος στην ιστοπέδη με δύο σχοινιά που καλούνται πρότονοι, και προσδένονται ο ένας στην πλώρη και ο άλλος στην πρύμνη.

𝝟𝝖𝝩𝝖𝝦𝝩𝝞 (το) > κατά + άρτιον (άρτιος = καλά προσαρμοσμένος) 

𝝞𝝨𝝩𝝤𝝨 (ο) > εκ του ρήματος ἵστημι = στέκομαι όρθιος, ιστώ = στήνω κάτι όρθιο

𝝖𝝠𝝡𝝥𝝤𝝪𝝦𝝤 (álburo) ή 𝝖𝝦𝝡𝝥𝝤𝝪𝝦𝝤 (árburo) > δάνειος βενετσιάνικος ναυτικός όρος (εκ του λατινικού arbor=δέντρο) με την ίδια σημασία!

ΕΠΙΧΕΙΡΕΙΝ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ του 2.0

(Ανέκδοτο παλιό, αλλά καλό και επίκαιρο!)

Συναντιούνται ύστερα από καιρό δυο φίλοι.

• Τι γίνεται ρε Νικόλα, πως πάει;

• Τι να πάει, ρε Θανάση, χάλια. Τό 'κλεισα το μαγαζί, δεν έβγαινε. Εσύ;

• Εεε… εγώ καλούτσικα τα πάω. Άνοιξα μια δουλίτσα τώρα τελευταία και δεν έχω παράπονο.

• Σώπα, ρε! Τέτοια εποχή κι άνοιξες δουλειά και πάει και καλά! Τι δουλειά είν’ αυτή;

• Κοίτα, μην το πεις όμως πουθενά! Μπουρδέλο είναι μωρέ. Έχω ρίξει τις τιμές, έρχεται κόσμος, έχω και τακτικούς πελάτες που έρχονται μια-δυο φορές τη βδομάδα. Κάτι γίνεται, δόξα τω θεώ! Μάλιστα τώρα προσπαθώ να βάλω λίγα φράγκα στην άκρη, να προσλάβω κάνα δυο γυναίκες… γιατί μέχρι τώρα τα κάνω όλα μόνος μου!

🔸Το σκίτσο είναι του μεγάλου σκιτσογράφου μας Βαγγέλη Παυλίδη (1944 - 2018)

Ο ΑΚΡΟΒΑΤΗΣ

Για ιδέστε όλοι

δέστε και μένα

άλλο δε ζητώ

που 'χω στους ώμους

φτερά σπασμένα

και ακροβατώ...

«Ο ακροβάτης», Χαΐνηδες, Με κόντρα τον καιρό, 1994

ΤΗΣ ΠΑΡΑΚΟΛΟΥΘΗΣΗΣ ΤΟ ΚΑΓΚΕΛΟ

«Φυσικά δεν υπήρχε κανένας τρόπος να διαπιστώσεις αν σε παρακολουθούσαν κάποια συγκεκριμένη στιγμή. Ούτε καν να μαντέψεις δεν μπορούσες σχετικά με το πόσο συχνά ή με ποιο σύστημα η Αστυνομία Σκέψης ενεργοποιούσε τη συσκευή παρακολούθησης ενός συγκεκριμένου ατόμου. Υποθετικά όλοι παρακολουθούνταν συνέχεια. Επειδή στην πραγματικότητα θα μπορούσαν να ενεργοποιήσουν τη συσκευή παρακολούθησης όποτε ήθελαν. Κι εσύ έπρεπε να ζεις -και όντως ζούσες, επειδή η συγκεκριμένη συνήθεια γινόταν ένστικτο- με την πεποίθηση ότι κάθε ήχος που έκανες ακουγόταν και, εκτός από τις στιγμές που ήσουν στο απόλυτο σκοτάδι, κάθε κίνησή σου καταγραφόταν» ~ George Orwell, 1984