GIRLS NOT BRIDES

Σύμφωνα με στοιχεία του 𝐎𝐇𝐄, 12 εκατομμύρια, περίπου, κορίτσια σε ολόκληρο τον κόσμο παντρεύονται, αναγκαστικά, κάθε χρόνο πριν φτάσουν τα 18. Στα πλαίσια της αειφόρου ανάπτυξης του Οργανισμού, έχει μπει ως στόχος μέχρι το 2030 να έχουν τερματιστεί οι παιδικοί γάμοι. Η πρόοδος αυτών των προγραμμάτων είναι πλέον αργή, καθώς έχουν επηρεαστεί άσχημα από την πανδημία του κορωνοϊού, αφού τα κλειστά σχολεία και οι οικονομικές πιέσεις επηρεάζουν τις οικογένειες των κοριτσιών. Ωστόσο, ορισμένα κορίτσια και γυναίκες, σε συνεργασία με τη 𝐌𝐊𝐎 "𝐆𝐢𝐫𝐥𝐬 𝐍𝐨𝐭 𝐁𝐫𝐢𝐝𝐞𝐬" με έδρα το Λονδίνο, ένα διεθνές δίκτυο περισσότερων από 1.400 οργανώσεων της κοινωνίας των πολιτών που εργάζονται με κατεύθυνση τον τερματισμό του παιδικού γάμου, και να επιτρέπουν στα κορίτσια να αξιοποιήσουν τις δυνατότητές τους, παίρνουν τα πράγματα στα χέρια τους και κάνουν εκστρατεία για αλλαγή του τρόπου ζωής τους.

𝐑𝐔𝐁𝐘, 𝐍𝐄𝐏𝐀𝐋, 16 𝐲𝐨

Στο Νεπάλ, περίπου το 40% των κοριτσιών παντρεύονται πριν γίνουν 18 ετών και οι περισσότεροι γάμοι διοργανώνονται από μέλη της οικογένειας. Όταν η 𝐑𝐮𝐛𝐲 ήταν 15 ετών, ένας άντρας ζήτησε από τους γονείς της να παντρευτεί την κόρη τους. Η 𝐑𝐮𝐛𝐲 όμως γνώριζε ότι τα κορίτσια στο Νεπάλ δεν μπορούν να παντρευτούν νόμιμα προτού φτάσουν τα 20 τους χρόνια. Με την υποστήριξη της 𝐉𝐖𝐀𝐒 (𝐽𝑎𝑛𝑎𝑘𝑖 𝑊𝑜𝑚𝑒𝑛 𝐴𝑤𝑎𝑟𝑒𝑛𝑒𝑠𝑠 𝑆𝑜𝑐𝑖𝑒𝑡𝑦), μια κοινότητα που μαθαίνει στα κορίτσια τα δικαιώματα τους, η οποία ανήκει στη δικαιοδοσία της "𝐆𝐢𝐫𝐥𝐬 𝐍𝐨𝐭 𝐁𝐫𝐢𝐝𝐞𝐬" και εδρεύει στην πόλη 𝐃𝐡𝐚𝐧𝐮𝐬𝐡𝐚, 20 𝐤𝐦 νότια της πρωτεύουσας Κατμαντού, μπόρεσε να πείσει τους γονείς της να μην δεχτούν την πρόταση.

🠟  🠟  🠟  🠟  🠟  🠟  🠟  🠟  🠟  🠟  🠟  🠟  🠟  🠟  🠟  🠟  🠟 🠟

"Διατί ἡ μηλιὰ δὲν ἔγινε μηλέα"

ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΒΙΖΥΗΝΟΣ, Part II

«Μοναχή έγνοια η γλώσσα μου» γράφει ο Ελύτης στο "Άξιον Εστί" και συνεχίζει «Τη γλώσσα μου έδωσαν ελληνική» αλλά οποία ελληνική των «Χίων, Κρητῶν, Ἀλβανῶν, Βυζαντίων, Ἀνατολιτῶν, Ἑπτανησίων, λοιπῶν, ὡς ἐκ τῆς διαφθορᾶς, εἰς ἣν ὑπέπεσεν...» όπως έγραφε ο Δημήτριος Κ. Χ. Βυζάντιος στη θρυλική του "Βαβυλωνία"

Ο ιδιοφυής, πρωτοπόρος και ανήσυχος Γεώργιος Βιζυηνός αναπτύσσει την μυθοπλασία του επηρεασμένος φανερά από το αιώνιο "γλωσσικό ζήτημα" (άλλος ένας πολωτικός διχασμός των ιθαγενών) τη διγλωσσία που αναδύονταν, με ένταση, κατά καιρούς. Αν και δηλωμένος δημοτικιστής, θερμός υπέρμαχος της "μαλλιαρής" ουσιαστικά ήταν ένας επαμφοτερίζων λογοτέχνης γράφοντας στην καθαρεύουσα (έως αρχαΐζουσα). Κάτι που το έχουμε πάθει όλοι εμείς οι παλαιότεροι, που μαθαίναμε άλλη γλώσσα στα σχολεία απ' αυτή που μιλούσαμε στο σπίτι μας.

Στο μικρό, χαριτωμένο αφήγημα του με τίτλο "Διατί ἡ μηλιὰ δὲν ἔγινε μηλέα" ο Βιζυηνός περιγράφει εύθυμα την ιστορία του Γιώργη κι ενός νέου διδασκάλου που εμφανίζεται «... φραγκοφορεμένος ἐκεῖνος κύριος εἰς τὸ χωρίον μας...» ο οποίος «... ἤρχισε νὰ μᾶς διορθώνῃ τὰ ὀνόματά μας»

• Πῶς σὲ λέγουν ἐσένa;
• Θεόδωρο Μπεράτογλου
• Ὄχι, βρὲ χαϊβάνι! Θουκυδίδη σὲ λέγουν. Θουκυδίδη Μπεράτογλου. Ἐσένα, πῶς σὲ λέν;
• Δημήτρη Ντεμιρτζόγλου
• Ὄχι, βρὲ χαϊβάνι! Δημοσθένη Ντεμιρτζόγλου

Καὶ οὕτω καθ' ἑξῆς ἐν μιᾷ ἡμέρᾳ μετέβαλεν, ὁ ἀθεόφοβος, ὅλα τὰ βαπτιστικά μας ὀνόματα, ἀρσενικὰ καὶ θηλυκά...»

[...] Μια μέρα λοιπόν που ξεβοτάνιζαν «τὸν κῆπο τῆς μητροπόλεως» ο Γιωργής, που ο διδάσκαλος «ἔπεισε τὸν κόσμον ὅτι ἐγὼ δὲν εἶμαι τοῦ Γεωργῆ τοῦ χωρίου μου, ἀλλὰ ὁ Γοργίας...» τον ρωτάει: 

• Τί πρᾶγμα ἔν' αὐτὸ τὸ δένδρον, δάσκαλε, τὸν ἠρώτησα, δείξας πρὸς αὐτὸν διὰ τοῦ δακτύλου.
• Μηλέα, ἀπεκρίθη ἐκεῖνος.
• Ὄχι! ἀπήντησα ἐγώ, δὲν τὸ ξέρεις! Αὐτό 'ν' μηλιά!
• Ἦτο ἡ κακὴ ὥρα ποὺ τὸ εἶπα, διότι ἀπὸ τότε ἤρχισαν τὰ βάσανά μου μὲ αὐτὸν τὸν διδάσκαλον...

ΚΡΙΣΗ ΣΤΙΣ ΚΡΙΣΕΙΣ ΜΑΣ

Ο σημαντικός Έλληνας λογοτέχνης Γεώργιος Σύρμας, που όλοι τον μάθαμε ως Γεώργιο Βιζυηνό (από την Βιζύη της Ανατολικής Θράκης, 1849-1896) θέλοντας να αποδείξει ότι δεν είναι καθόλου εύκολο (για όλους μας) να εκφράζουμε απόψεις, χωρίς να γνωρίζουμε ακριβώς το πρόβλημα, κλείνει το αριστούργημα της νεοελληνικής λογοτεχνίας, το διήγημα του "Το αμάρτημα της Μητρός μου" που έγραψε στα 1883:

{...} «Οὕτω λοιπόν ώδήγησα μετ' ὀλίγον τήν μητέρα μου είς τό Πατριαρχείον διά νά ἐξομολογηθεί είς τήν Παναγιότητά του.

Ἡ ἐξομολόγησις διήρκησε πολλήν ὥραν καί ἐκ τῶν νευμάτων και ἐκ τῶν ρημάτων τοῦ Πατριάρχου ἐννόησα, ὅτι ἐχρειάσθη νά διαθέση ὅλην του τήν δύναμιν τῆς ἀπλής και εύλήπτου ρητορικής του, ὅπως ἐπιφέρει τό ποθητόν ἀποτέλεσμα.

Ἡ χαρά μου ἧτον ἀπερίγραπτος. Ἡ μήτηρ μου ἀπεχαιρέτησε τόν γεραρόν Ποιμενάρχην μετ' εἰλικρινούς εὐγνωμοσύνης καί ἐξῆλθε τῶν Πατριαρχείων τόσον εὐχαριστημένη, τόσον ἐλαφρά, ὡς ἐάν ἤρθη ἀπό τῆς καρδίας αὐτῆς μία μεγάλη μυλόπετρα.

Ὅταν ἐφθάσαμεν είς τό κατάλυμά της, ἐξήγαγεν ἐκ τοῦ κόλπου της ἕνα σταυρόν, δώρο τῆς Παναγιότητός του, τόν ἐφίλησε και ἦρχησε νά τόν περιεργάζεται, βυθισμένη ὀλίγον κατ΄ ὀλίγον είς σκέψεις:

- Καλός ἄνθρωπος, τή εἶπον, αὐτός ὁ Πατριάρχης. Ὁρίστε; Τώρα πιά πιστεύω, ὅτι ἦλθεν ἡ καρδιά σου στόν τόπον της.

Ἡ μήτηρ μου δεν άπεκρίθη.

- Δέν λέγεις τίποτε, μητέρα; τήν ρώτησα μετά τινος δισταγμού.

- Τί νά σέ 'πῶ, παιδί μου! Ὁ Πατριάρχης εἶναι σοφός καί ἅγιος ἄνθρωπος. Γνωρίζει ὅλαις ταῖς βουλαῖς καί τά θελήματα τοῦ Θεοῦ, καί συγχωρνᾶ ταῖς ἀμαρτίαις ὅλου τοῦ κόσμου. Μά, τί νά σέ 'πῶ! Εἶναι καλόγερος. Δέν ἔκαμε παιδιά, γιά νά 'μπορῇ να γνωρίσῃ, τί πρᾶγμα εἶναι τό νά σκοτώσῃ κανείς τό ἴδιο τό παιδί του!

Οί όφθαλμοί της έπληρώθησαν δακρύων καί έγώ έσιώπησα.

*******************************************

Λίγα λόγια για την υπόθεση του βιβλίου (που ο Βιζυηνός γράφει άλλοτε με αρχαΐζουσα, άλλοτε με δημοτική, ενώ στους διαλόγους χρησιμοποιεί την ντοπιολαλιά της ιδιαίτερης πατρίδας του) για να καταλάβουμε το νόημα των γραφομένων του.

► Η μητέρα του Γιώργη (που αφηγείται σε πρώτο πρόσωπο) παραμελεί τα τρία αγόρια της και προσέχει περισσότερο την αδελφή τους την Αννιώ, η οποία όμως αρρωσταίνει και πεθαίνει. Αργότερα μεγαλώνει με υπερβολική στοργή και την παντρεύει μια ψυχοκόρη. Τα αγόρια αντιδρούν όταν η μάνα τους, υιοθετεί ένα ακόμα κοριτσάκι. Τότε αυτή τους αποκαλύπτει το μεγάλο της μυστικό. 

Είχε καταπλακώσει άθελά της στον ύπνο της το πρώτο της κοριτσάκι...

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΙΚΕΣ ΑΛΗΘΕΙΕΣ

Εξ αφορμής, της κάλυψης από τα κανάλια της επίσκεψης του κυβερνητικού κλιμακίου στα "κανάλια" της Καρδίτσας, αλλά και των διαφορετικών εικόνων που κυκλοφορούν στο διαδίκτυο, θυμήθηκα ένα ανέκδοτο που λέγονταν τις αρχές της δεκαετίας του '60, όταν ο "ψυχρός πόλεμος" ήταν στα ντουζένια του.

Οι επικεφαλής των πολιτικών γραφείων των ηγετών της ΕΣΣΔ και ΗΠΑ, κατάφεραν και κανόνισαν έναν αγώνα δρόμου μεταξύ των δύο ισχυρών ανδρών του Σοβιετικού Νικίτα Χρουστσόφ και του Τζον Κένεντι. Φυσικά, τον αγώνα κέρδισε χωρίς μεγάλη προσπάθεια ο πιο fit και νεότερος JFK. Την επομένη οι μεγάλες εφημερίδες και στις δύο πλευρές του Ατλαντικού περιέγραψαν το γεγονός, η κάθε μια με το δικό της τρόπο...

• Η αμερικάνικη "The Washington Post" έγραψε στο πρωτοσέλιδό της: «Στον μεγάλο αγώνα δρόμου μεταξύ των αρχηγών των δύο υπερδυνάμεων, ο ηγέτης του ελεύθερου κόσμου, ο 35ος εκλεγμένος Προέδρος των ΗΠΑ, John Fitzgerald "Jack" Kennedy, νίκησε εύκολα τον δικτάτορα του Σιδηρού Παραπετάσματος ο οποίος τερμάτισε στην τελευταία θέση»

• Η σοβιετική "Правда" όργανο του ΚΚΣΕ έγραψε: «Στο μεγάλο αγώνα δρόμου, ο μεγάλος ηγέτης των καταπιεσμένων και των προλετάριων όλου του κόσμου, ο Γ.Γ. του ΚΚΣΕ ο Σύντροφος Никита Хрущёв τερμάτισε στην αξιοπρεπή δεύτερη θέση, ενώ ο ιμπεριαλιστής και καπιταλιστής, ο αμερικάνος προστάτης όλων των δικτατόρων παγκοσμίως, τερμάτισε προτελευταίος»

ΤΡΥΠΕΣ...

 Όσο μεγάλη τρύπα κι αν ανοίξει, πάντα θα υπάρχει κάτι γύρω της!!!

ΦΟΒΟΥ ΤΟΥΣ ΔΑΝΑΟΥΣ...

"Equo ne credite, Teucri. 

Quidquid id est, timeo Danaos et dona ferentes"

Αυτά τα λόγια έβαζε να λέει τον 1ο αιώνα π.Χ. ο ιερέας Λαοκόων (ένας κομπάρσος της Ιλιάδας, σ' ένα μικρό ρόλο) ο Ρωμαίος ποιητής Publius Vergilius Maro (70 π.Χ.-19 π.Χ.) ο γνωστός μας Βιργίλιος, στην ξεπατικωτούρα έπος του, τήν "Αινειάδα" (λατ. Aenais)

Σήμερα, ποιος είναι ο Λαοκόοντας, ποιοι είναι οι Τρώες, ποιοι οι Δαναοί και τα δώρα που φέρνουν, ο καθένας μας έχει τη δική του εξήγηση 🙃

• ΜΤΦ: «Μην εμπιστεύεστε το άλογο, Τρώες. Οτιδήποτε κι αν είναι, φοβού τους Δαναούς, ακόμα κι όταν φέρνουν δώρα»
• Το σκίτσο είναι του Παλαιστίνιου καρτουνίστα Emad Hajjaj

DAS LEBEN IST PROSTITUIERTE

Είναι γνωστό το ναζιστικό πρόγραμμα ευγονικής, με την κωδική ονομασία "𝐋𝐞𝐛𝐞𝐧𝐬𝐛𝐨𝐫𝐧" (Πηγή της ζωής) που ξεκίνησε το 1934 προκειμένου να εξασφαλιστεί η φυλετική κληρονομιά της Άριας Φυλής και η συνέχιση του Γ' Ράιχ. Ναζιστές αξιωματικοί των 𝐒𝐒, ζευγάρωναν ελεύθερα με γυναίκες με άρια χαρακτηριστικά (ξανθιές, ανοιχτό χρώμα δέρματος, γαλανά μάτια κλπ) και οι καρποί τους μεγάλωναν με τη φροντίδα του καθεστώτος σε "εργοστάσια μωρών". Το πρόγραμμα με έδρα το Μόναχο που ήταν υπό την εποπτεία του 𝐃𝐫. 𝐉𝐨𝐬𝐞𝐩𝐡 𝐆𝐨𝐞𝐛𝐛𝐞𝐥𝐬, επεκτάθηκε και σε κατακτημένες χώρες που είχαν αυτά τα χαρακτηριστικά, όπως: Νορβηγία, Πολωνία,  Αυστρία, Δανία κ.α.

Για να διαφημιστεί το "𝐋𝐞𝐛𝐞𝐧𝐬𝐛𝐨𝐫𝐧" ο Υπουργός Προπαγάνδας 𝐆𝐨𝐞𝐛𝐛𝐞𝐥𝐬, σκέφτηκε να κάνει ένα διαγωνισμό του πιο όμορφου μωρού. Ειδοποίησε όλα τα φωτογραφεία να στείλουν τα μωρά που είχαν φωτογραφήσει, προκειμένου να επιλεχτεί το απόλυτο δείγμα της Άριας Φυλής. Πράγματι, τον Ιανουάριο του 1935, στο πρωτοσέλιδο του ναζιστικού περιοδικού "𝐒𝐨𝐧𝐧𝐞 𝐢𝐧𝐬 𝐇𝐚𝐮𝐬" (Ήλιος στο σπίτι) ποζάρει ένα πολύ γλυκό κοριτσάκι, με φουσκωτά μάγουλα και μεγάλα μάτια, αντιπροσωπευτική τελειότητα της Άριας Φυλής. Τη φωτογραφία της 6 μηνών 𝐇𝐞𝐬𝐬𝐲 𝐋𝐞𝐯𝐢𝐧𝐬𝐨𝐧𝐬, που είχε τραβήξει ο διάσημος φωτογράφος του Βερολίνου 𝐇𝐚𝐧𝐬 𝐁𝐚𝐥𝐥𝐢𝐧, την επέλεξε ο ίδιος ο 𝐆𝐨𝐞𝐛𝐛𝐞𝐥𝐬!!!

Μόνο που η μικρούλα 𝐇𝐞𝐬𝐬𝐲 ήταν μια Εβραιοπούλα, κόρη των Λετονών μουσικών εμιγκρέδων 𝐉𝐚𝐜𝐨𝐧 & 𝐏𝐚𝐮𝐥𝐢𝐧𝐞 𝐋𝐞𝐯𝐢𝐧𝐬𝐨𝐧𝐬, που είχαν μετακομίσει στο Βερολίνο, από το 1928.

Η εβραϊκή καταγωγή του μωρού προτύπου της Άριας Φυλής δεν μαθεύτηκε ποτέ, ενώ όταν ο φωτογράφος 𝐇𝐚𝐧𝐬 𝐁𝐚𝐥𝐥𝐢𝐧, ρωτήθηκε από τους γονείς της μικρούλας γιατί έδωσε τη φωτογραφία της, είπε: «Για να αποδείξω την ηλιθιότητα των κρατούντων»

Η 𝐇𝐞𝐬𝐬𝐲 𝐋𝐞𝐯𝐢𝐧𝐬𝐨𝐧𝐬-𝐓𝐚𝐟𝐭, 87 𝐲𝐨 σήμερα, ζει στις ΗΠΑ όπου κατέφυγε με την οικογένεια της το 1938 (μέσω Λετονίας, Παρισιού και Κούβας) όταν ξεκίνησε το πογκρόμ κατά των Εβραίων. Το εξώφυλλο του περιοδικού "𝐒𝐨𝐧𝐧𝐞 𝐢𝐧𝐬 𝐇𝐚𝐮𝐬" με την Hessy, εκτίθεται στο Μουσείο Εβραϊκού Ολοκαυτώματος της Νέας Υόρκης.