Ο ΕΡΜΗΣ ΤΟΥ ΠΡΑΞΙΤΕΛΗ

Στις 26 Απριλίου 1877 Γερμανοί αρχαιολόγοι με τη καθοδήγηση του Ernst Curtius, βρίσκουν τυχαία στην Ολυμπία το περίφημο άγαλμα τον "Ερμή του Πραξιτέλη".
Το γλυπτό είναι το μοναδικό αυθεντικό έργο του Πραξιτέλη, που έχει διασωθεί και βρέθηκε αρκετά μέτρα κάτω από την επιφάνεια της γης. 

Το άγαλμα κατασκευασμένο από λευκό Παριανό μάρμαρο, χρονολογείται γύρω στο 340-330 π.Χ. (πιθανόν το 343 π.Χ.) κατά την ύστερη κλασική και πρώιμη ελληνιστική περίοδο. 
Ήταν αφιερωμένο από τους Ηλείους και Αρκάδες, για να γιορτάσουν μια συνθήκη ειρήνης και αρχικά είχε τοποθετηθεί στο ιερό της Άλτεως. 

Αργότερα μεταφέρθηκε στο ναό της Ήρας, όπου και βρέθηκε σχεδόν απείραχτο στο βάθρο του και έχει ύψος 2,13 m.

Το έργο "Το Διαμάντι της Ολυμπίας" (όπως επικράτησε να λέγεται) παριστάνει τον Ερμή - τον αγγελιοφόρο των Θεών - με τον μικρό Διόνυσο να προσπαθεί να πάρει κάτι από το χέρι του.

ΝΙΚΗΤΕΣ ΒΕΤΕΡΑΝΟΙ ΤΗΣ ΣΤΕΠΑΣ

Φέτος συμπληρώνονται 70 χρόνια από τη λήξη του Β' Παγκοσμίου Πολέμου και τη νίκη των συμμαχικών δυνάμεων εναντίον της ναζιστικής Γερμανίας.

Ο Grigory Dukor φωτογράφος του Reuters, στις αρχές του μήνα, προκειμένου να δημιουργήσει ένα φωτογραφικό αρχείο με πορτρέτα άγνωστων (τότε σοβιετικών) βετεράνων πολεμιστών, περιηγήθηκε και τις 15 περιοχές (Αζερμπαϊτζάν, Αρμενία, Γεωργία, Καζακστάν, Κιργιζία, Εσθονία, Λιθουανία, Λετονία, Λευκορωσία, Μολδαβία, Ουζμπεκιστάν, Ουκρανία, Ρωσία, Τατζικιστάν & Τουρκμενιστάν), που συγκροτούσαν την τότε Σοβιετική Ένωση, για να τους "ανακαλύψει".

ORIENT EXPRESS: ΕΝΑ ΤΡΑΙΝΟ, ΜΙΑ ΙΣΤΟΡΙΑ

ORIENT EXPRESS: Ο ΧΡΥΣΟΣ ΑΙΩΝΑΣ ΤΟΥ ΤΡΑΙΝΟΥ

PAWEL KUCZYNSKI: ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΚΡΙΤΙΚΗ ΜΕ ΚΑΡΤΟΥΝΙΣΤΙΚΗ ΑΠΟΤΥΠΩΣΗ

Ο Pawel Kuczynski γεννήθηκε το 1976 στο Szczecin (ελλ. Στετίνο) της Πολωνίας. Σπούδασε ζωγραφική, σχέδιο, γραφική & σκίτσο στο τμήμα γραφικών τεχνών της Ακαδημίας Καλών Τεχνών του Poznan (Πόζναν), με εξειδίκευση στο τομέα των γραφικών. 

Αποφοίτησε το 2002 και είναι μέλος του συνδέσμου των Πολωνών καλλιτεχνών. 

Το 2004 ξεκίνησε την επαγγελματική του καριέρα, έχει δημιουργήσει εκατοντάδες πίνακες ζωγραφικής και έχει κερδίσει περισσότερα από 100 βραβεία παγκοσμίως. 

Για τη δημιουργία των σκωπτικών έργων του χρησιμοποιεί παραδοσιακές τεχνικές ζωγραφικής δηλ. μολύβια, ακουαρέλες, βερνίκια & λάδια. 

Η τεχνική των έργων του είναι ιδιότροπη, το ύφος τους σατιρικό (πολλές φορές σουρεαλιστικό), τα οποία επικρίνουν το σύγχρονο κοινωνικό σύστημα, αποτυπωμένα με μια καρτουνίστικη διάθεση. 

Θέματα του είναι η παγκοσμιοποίηση, η πολιτική, η οικονομία, η ρύπανση, τα ανθρώπινα δικαιώματα, ο διεφθαρμένος τύπος και άλλες πτυχές της κοινωνίας. 

Η ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΗ ΣΥΛΛΟΓΗ ΑΤΜΑΜΑΞΩΝ ΣΤΟ ΚΟΣΜΟ

Η Κίνα έχει πλέον το μεγαλύτερο σιδηροδρομικό δίκτυο υψηλών ταχυτήτων στον κόσμο, το οποίο μάλιστα υπολογίζεται ότι θα διπλασιαστεί την επόμενη δεκαετία. 

Την ίδια στιγμή όμως είναι μια από τις λίγες χώρες που εξακολουθούν να κινούνται με ατμομηχανές, μεγάλος αριθμός αμαξοστοιχιών. 

Το 1985 κυκλοφορούσαν 10.000 ατμήλατες αμαξοστοιχίες καθημερινά. Σήμερα έχουν μείνει μόνο μερικές εκατοντάδες.

Ο περισσότερες αμαξοστοιχίες που κινούνται με ατμό, κυκλοφορούν στη περιοχή της επαρχίας Gansu στη βόρεια Κίνα, όπου υπάρχουν πολλά ορυχεία άνθρακα και δίκαια η περιοχή έχει χαρακτηριστεί σαν η τελευταία πατρίδα των "steam-powered trains".

Αυτό το τραίνο στη πόλη Baiyin της επαρχίας Gansu, είναι μια από τις τελευταίες τακτικές αμαξοστοιχίες στο κόσμο που κινούνται με ατμό.

11 ΘΕΑΜΑΤΙΚΑ ΣΙΔΗΡΟΔΡΟΜΙΚΑ ΤΑΞΙΔΙΑ

Όλοι έχουν φανταστεί ταξίδια με τα κλασικά θρυλικά τραίνα, όπως το "Orient Express" και το "Trans-Siberian", αλλά υπάρχουν μερικές εκατοντάδες θεαματικών σιδηροδρομικών διαδρόμων - λιγότερο γνωστών – οι οποίες είναι πιο προσιτές στο ευρύτερο κοινό και πρόκειται για πραγματικά εντυπωσιακές διαδρομές μέσα σε απίστευτα τοπία.

Otavalo - Ibarra & Salinas", Ecuador

Η σιδηροδρομική γραμμή "Tren de la Libertad" ενώνει τη πόλη Otavalo με την Ibarra & Salinas, που βρίσκονται στο βόρειο τμήμα του Ισημερινού. 

Η γραμμή έχει ανακαινιστεί πρόσφατα, περνά από την κοιλάδα Chota, ανάμεσα σε στενές ορεινές προεξοχές, ανατριχιαστικές γέφυρες, μεγάλες σήραγγες και προσφέρει μια όμορφη βόλτα μέσα από στο μοναδικό φυσικό περιβάλλον. 

Είναι χαρακτηρισμένη σαν ένα κομμάτι της πολιτιστικής κληρονομιάς του Ισημερινού και η σύνθεση της αμαξοστοιχίας αποτελείται από κόκκινα ξύλινα βαγόνια που τα έλκει μια ασημένια ντηζελάμαξα με ζωγραφισμένα κατά μήκος των πλευρών της, τα χρώματα του Ισημερινού.

ΑΝΤΙΟ ΚΥΡΙΕ ΠΡΟΕΔΡΕ

9 Δεκεμβρίου 2004, 6.50 μ.μ.

O φρουρός του Προεδρικού Μεγάρου κοιτάζει καχύποπτα πέντε άτομα με τζιν και αθλητικά. 

"Τι θέλετε;" 
"Έχουμε ραντεβού με τον Πρόεδρο". 
Ένας άντρας της ασφαλείας μας οδηγεί στην αίθουσα αναμονής. 

Πριν τέσσερα χρόνια είχαμε ξαναβρεθεί εδώ - με πολύ τρακ τότε - για μια συνέντευξη που, καθώς ο Πρόεδρος δεν δίνει συνεντεύξεις, είχε χαρακτηριστεί "αποκαλυπτική", "εξομολογητική" κλπ. Η αλήθεια είναι ότι ήταν απλώς χαριτωμένη: 

• "Κάνατε κοπάνες στο σχολείο;" ("Ποτέ!")
• "Έχετε σπάσει κανένα βάζο στο Προεδρικό Μέγαρο;" ("Όχι και ενοχλούμαι πολύ όταν κάνουν οι άλλοι ζημιές. Διότι δεν είναι δικό μας, είναι του κράτους")
• "Δεν βαριέστε ποτέ στις κοινωνικές εκδηλώσεις;» ("Καμιά φορά, ναι, βαριέμαι. Αλλά -τι να κάνω; - κάθομαι!")

Η πιο ουσιαστική κουβέντα που είχαμε κάνει τότε ήταν αυτή για τον Οδυσσέα Τσενάι, τον Αλβανό σημαιοφόρο: "Eτούτο το παιδί μας πείραξε μόνο και μόνο επειδή είναι Αλβανός. Εάν στη θέση του ήταν ο γιος του Αμερικανού πρέσβη, θα ενοχλείτο άραγε ο κόσμος; Δεν νομίζω!"

Το ρολόι του τοίχου χτυπάει 7. 
Η γραμματέας ζητά να την ακολουθήσουμε. 

"Κύριε Πρόεδρε ήρθαν οι Schooligans". 
"Χαίρω πολύ που σας ξαναβλέπω", λέει εκείνος και μας σφίγγει θερμά το χέρι. 

Πιάνουμε την κουβέντα -πάγος δεν υπάρχει για να σπάσει. Υπάρχει μόνο αγωνία να προλάβουμε (15 λεπτά καιρό μας έδωσε η γραμματέας) και να δεχτεί ο Πρόεδρος να μιλήσει χύμα για όλα.

KIPCHOGE (KIP) KEINO

ΑΝ ΘΕΣ ΝΑ ΒΓΕΙΣ ΠΡΩΤΟΣ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΤΡΕΞΕΙΣ ΑΠΟ ΤΟ ΟΛΥΜΠΙΑΚΟ ΧΩΡΙΟ ΜΕΧΡΙ ΤΟ ΣΤΑΔΙΟ

Ο Kipchoge (Kip) Keino όταν έφτασε το 1968 στη Πόλη του Μεξικού για να συμμετάσχει, για δεύτερη φορά σε Ολυμπιακούς Αγώνες σε ηλικία 28 ετών, ήταν ένα απλό αουτσάιντερ στη κούρσα των 1.500 μέτρων.

Φαβορί για τη νίκη στη κούρσα, ήταν ο κάτοχος του παγκόσμιου ρεκόρ εκείνη την εποχή (3:33:1) στην απόσταση και μεγάλο όνομα των αγώνων ο Αμερικάνος Jim Ryun. 

Επίσης σύμφωνα με τις επιδόσεις ακολουθούσαν οι Δυτικογερμανοί Bodo Tummler και Harald Norpoth.

Ο Kip Keino επίσης είχε δηλωθεί από την ομοσπονδία στίβου της χώρας του, για να λάβει μέρος και στις κούρσες των 10 & 5 χιλιομέτρων.

Όπως προέβλεπε το πρόγραμμα των αγώνων, ο Keino πρώτα θα ριχνόταν στους αγώνες στις 13 Οκτωβρίου στη τελική κούρσα των 10 χιλιομέτρων. 

Κατόπιν στις 15/10 στη προκριματική σειρά των 5.000 μέτρων, στο τελικό (εάν προκρινόταν) της ίδιας κούρσας στις 17/10 και τέλος στον αγώνα των 1.500 μέτρων (στις 18/10 οι προκριματικές σειρές και στις 20/10 ο μεγάλος τελικός) !!!

ΥΠΕΡΠΛΗΘΥΣΜΟΣ, ΥΠΕΡΑΝΑΠΤΥΞΗ, ΥΠΕΡΚΑΤΑΝΑΛΩΣΗ

Mexico City - ΜΕΞΙΚΟ

ΚΥΜΑΤΑ ΑΝΘΡΩΠΟΤΗΤΑΣ

Η πόλη του Μεξικού εκτείνεται στον ορίζοντα, εκτοπίζοντας κάθε "προσπάθεια" ανασύστασης του οικοσυστήματος.

ΣΩΚΡΑΤΗΣ ΣΙΝΟΠΟΥΛΟΣ: "NIHAVENT SEMAI"

Στις 28 Σεπτεμβρίου 2012 στα πλαίσια των παραστάσεων του "Les salons de musique/ARTE Concert" διοργανώθηκε ένα κοντσέρτο στην προτεσταντική εκκλησία "Eglise de Bon Secours" στο Παρίσι, με οικοδεσπότη τον Γάλλο τσελίστα Jean-Guihen Queyras και καλεσμένους τον Έλληνα Σωκράτη Σινόπουλο και τους Ιρανούς αδελφούς Bijan & Keyvan Chemirani.

Από αυτό το κοντσέρτο είναι και η σύνθεση του Σωκράτη Σινόπουλου το "Nihavent Semai" για λύρα.
"Semai" είναι οργανικές μελωδικές φόρμες της ανατολίκης κλασσικής μουσικής με ιστορία τουλάχιστον 4.000 χρόνων και βασίζονται πάνω σε αυτοσχέδιους μουσικούς δρόμους ή μακάμια (maqam ή maqamat), όπως ονομάζονται. 

Το δε "niahavent" είναι ένα μακάμ σε ρυθμό μινόρε. Τα μακάμια είναι ο παραδοσιακός μουσικός τρόπος -κυρίως- του Αραβικού κόσμου, αλλά και της ευρύτερης περιοχής (Τουρκία, Βαλκάνια, καθώς και των Ιρακινών πόλεων Baghdad, Mosul και Kerkuk). Η μουσική τεχνοτροπία των μακαμιών δεν στηρίζεται σε νότες όπως η Δυτική μουσική και επιτρέπει στον οργανοπαίκτη να φτάσει στον αυτοσχεδιασμό δηλ. στο ταξίμι (taqsim) δίνοντας του την ευκαιρία να δείξει τις ικανότητες του. 
Τα μακάμια "πέρασαν" στην άλλη πλευρά του Αιγαίου με τους Έλληνες της Μικράς Ασίας και μεγάλοι οργανοπαίκτες μπουζουκιού όπως,ο Μάρκος Βαμβακάρης, ο Γιάννης Παπαϊωάννου, ο Απόστολος Χατζηχρήστος, ο Βασίλης Τσιτσάνης, ο Μανώλης Χιώτης, ο Γιώργος Ζαμπέτας και τόσοι άλλοι, βασίστηκαν στους ίδιους μουσικούς δρόμους και εξέλιξαν τη ρεμπέτικη και τη λαϊκή μουσική. 

Επίσης οι ήχοι της Βυζαντινής μουσικής επηρεάστηκαν από τη τεχνοτροπία των μακαμιών.

Πάντως εκτός από το "Niahavent Semai" είναι εκπληκτική ολόκληρη η παράσταση "Les Salons De Musique (Opus 7) presentent: Jean-Guihen Queyras invite les freres Chemirani et Sokratis Sinopoulos" σε μία μυσταγωγική ατμόσφαιρα.

Στο κοντσέρτο ο Γάλλος Jean-Guihen Queyras, που ήταν και ο "οικοδεσπότης" έπαιξε τσέλο, ο Σωκράτης Σινόπουλος πολίτικη λύρα και τα αδέλφια Chemirani ο Bijan & ο Keyvan, συνόδεψαν παίζοντας ταμπούρο και zarb το Ιρανικό παραδοσιακό κρουστό όργανο.

Ο ΚΟΣΜΟΣ 30/03/2015 - 05/04/2015

GUATEMALA CITY, ΓΟΥΑΤΕΜΑΛΑ

Ένα νεαρό ζευγάρι αγκαλιάζεται, στα στασίδια του καθεδρικού ναού στη Πόλη της Γουατεμάλας.

Αρχείο: REUTERS

Photographer: Jorge Lopez

ο ΙΣΟΒΙΤΗΣ του Άρκά

Όλα τριγύρω αλλάζουνε

κι όλα τα ίδια μένουν

(Μεταλλάξεις: ΙΚΑ - ΕΣΥ - ΕΟΠΥΥ - ΠΕΔΥ ...)

Ο ΜΙΚΗΣ "ΤΑΞΙΔΕΥΕΙ" ΣΤΟ ΚΟΣΜΟ

Ο ΜΙΚΗΣ "ΤΑΞΙΔΕΥΕΙ" ΣΤΟ ΚΟΣΜΟ

Θεωρώ ότι είμαστε τυχεροί όσοι έχουμε ζήσει μια εποχή - όχι και πολύ μακρινή - όταν η ελληνική τέχνη (τραγούδι, σινεμά, θέατρο, λογοτεχνία και ζωγραφική) γνώριζε διεθνή απήχηση.

Καλλιτέχνες με ταλέντο όπως οι Σεφέρης, Ελύτης, Κακογιάννης, Πλέσσας, Φωτόπουλος, Κουν, Ειρήνη Παπά, Μερκούρη κ.ά, δίνοντας το καλλίτερο τους εαυτό, κατάφεραν τα έργα τους να αναγνωριστούν διεθνώς, φέρνοντας πολλά βραβεία και δίνοντας κύρος στη χώρα.

Φυσικά ο Μάνος Χατζιδάκις και ο Μίκης Θεοδωράκης, οι οποίοι με τη μουσική τους, έκαναν αναγνωρίσιμο τον ήχο της Ελλάδας παγκοσμίως.

ΕΔΩ μια μικρή συλλογή από 4 τραγούδια του Μίκη, που έπαιξαν αυτό το ρόλο, καθώς κάποια σημαντικά διεθνή ονόματα, "ανακάλυψαν" τα κομμάτια, που αποτελούν το θησαυρό της ελληνικής μουσικής και τα ερμήνευσαν με το δικό τους ξεχωριστό τρόπο: 

1963: EDITH PIAF - LES AMANTS DE TERUEL (ΟΜΟΡΦΗ ΠΟΛΗ)

1963: THE BEATLES - THE HONEYMOON SONG (ΑΝ ΘΥΜΗΘΕΙΣ Τ' ΟΝΕΙΡΟ ΜΟΥ)

1970: SHIRLEY BASSEY - LIFE GOES ON (ΤΟ ΓΕΛΑΣΤΟ ΠΑΙΔΙ)

2000: THE WALKABOUTS - THE TRAIN LEAVES AT 8 (ΤΟ ΤΡΑΙΝΟ ΦΕΥΓΕΙ ΣΤΙΣ ΟΚΤΩ).

Επίσης και 3 μουσικές (soundtrack) που έγραψε ο Θεοδωράκης για μεγάλα κινηματογραφικά έργα με διεθνή επιτυχία:

1964: ZORBA THE GREEK (Main Theme)

1969: "Ζ" - Ο ΑΝΤΩΝΗΣ (Theme)

1973: SERPICO (Theme)