[...] Τώρα, ύστερα από όσα διαδραματίστηκαν, αναρωτιέμαι αν θα έπρεπε άραγε να είχα δει τίποτα ανησυχητικό. Φαντάζομαι πως ναι, αλλά όταν βγαίνεις με αυτή την ονειρώδη γυναίκα, ακόμα κι αν διακρίνεις κάτι ανησυχητικό, κάνεις ότι δεν το βλέπεις. Και μην ξεχνάτε, δεν είμαι και ο πιο διορατικός άνθρωπος στα πέριξ, ιδίως σε ζητήματα που έχουν να κάνουν με τον Φτερωτό Θεό της Αγάπης. Τώρα, ύστερα από όσα διαδραματίστηκαν, τα ανησυχητικά σημεία υπήρχαν σε απόσταση αναπνοής και συνεχώς, αλλά η φύση μάς προικίζει με έναν μηχανισμό άρνησης, αλλιώς δε θα την βγάζαμε καθαρή, όπως μας διδάσκει ο Νίτσε, όπως μας διδάσκει ο Ο'Νηλ, όπως μας διδάσκει ο Τ.Σ. Έλιοτ. Δυστυχώς, δεν ήμουν ποτέ καλός μαθητής.
Εξάλλου αυτή (Μία Φάροου) ήταν ηθοποιός και η δουλειά της είχε να κάνει με το να παίζει ρόλους [...]
► Αυτό το απόσπασμα από την αυτοβιογραφία του Woody Allen (που διαβάζω) μου ήρθε στο νου, καθώς διαβάζω την ζοφερή επικαιρότητα και τις δηλώσεις περί της "τέχνης" της εξαπάτησης από ειδικούς του είδους!
► Κατά πως φαίνεται πριν την συνέντευξη τύπου η "εξαπατημένη" είχε διαβάσει, και αυτή, πρόσφατα το "Σχετικά με το Τίποτα", όμως σε κάποιους δεν επιτρέπεται το "δεν γνώριζα, δεν ήξερα" αλλά το "όφειλα να ξέρω"
► Ο τίτλος, είναι στίχος από το κλασικό κομμάτι Hey Hey, My My (Into the Black) του Neil Young (1979)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου