LOST IN SPACE (παίζει αρκετά αυτό το καιρό)

Ο Σοβιετικός κατάσκοπος Shtirlitz, ξυπνάει το πρωί σ' ένα κελί της φυλακής και δεν θυμάται τίποτα, ούτε πως βρέθηκε εκεί, τι ημερομηνία είναι, ποιοι βρίσκονται στην εξουσία. Σκέφτεται για πολλή ώρα και αποφασίζει... όταν έρθει η Γκεστάπο θα πει: "Heil Hitler, I am SS-Standartenführer Otto von Shtirlitz" ενώ όταν έρθουν οι Σοβιετικοί θα συστηθεί: "I'm a Soviet intelligence Colonel Maxim Isaev". Εκείνη τη στιγμή μπαίνει ένας αστυνομικός και του λέει: "Damn! Που χαθήκατε χτες το βράδυ ξανά Κύριε Tikhonov!"

✔ Το σκετς είναι από την τηλεοπτική, κωμική σειρά κατασκοπίας "17 Στιγμές της Άνοιξης" (17 мгновений весны) σε σενάριο του Yulian Semyenov (τον αποκαλούσαν ο Σοβιετικός Ian Fleming) βασισμένο στην ομώνυμη νουβέλα του. Η mini σειρά 12 επεισοδίων γυρίστηκε στα περίφημα "Gorky Film Studios" της Μόσχας και παίχτηκε το 1973 στην Σοβιετική TV, με πρωταγωνιστές τους Vyacheslav Tikhonov, Oleg Tabakov, Rotoslav Plyatt & Yekterina Gradova.

✔ Το σκίτσο είναι του Αμερικάνου ζωγράφου, εικονογράφου και γελοιογράφου Dan Piraro (1958, Kansas City) γνωστός για το πάνελ "Bizarro" που δημιούργησε το 1985.

133α ΓΕΝΕΘΛΙΑ ΤΟΥ Nat Geo

Το "National Geographic Magazine" με την συμπλήρωση των 133ων γενεθλίων του (από το 1888!!!) δημοσίευσε μερικές αξιοσημείωτες φωτογραφίες από τα αρχεία του, που έχουν προσδιορίσει το ύφος του.

SNOW MONKEYS (2010)

Στο εθνικό πάρκο πιθήκων Jigokudani, που βρίσκεται στο Nagano της Ιαπωνίας πίθηκοι χιονιού, οι γνωστοί και ως ιαπωνικοί μακάκοι (Japanese macaque: Macaca fuscata) απολαμβάνουν την βουτιά τους σε μια καυτή πηγή. Μετά το ειδικό τρίχωμα τους, τούς διατηρεί ζεστούς σε θερμοκρασίες κάτω του μηδενός.

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ: Timothy G. Laman (1961, Tokyo, Japan)

🠟  🠟  🠟  🠟  🠟  🠟  🠟  🠟  🠟  🠟  🠟  🠟  🠟  🠟  🠟  🠟  🠟  🠟  🠟  🠟

ΟΤΑΝ ΔΟΥΛΕΥΕΙΣ (αμισθί) ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΑΛΛΟΥΣ

Radio Days, Woody Allen, 1987

Η εναρκτήρια σκηνή από την «νοσταλγική» ταινία "Radio Days" (Μέρες ραδιοφώνου) που έγραψε και σκηνοθέτησε ο Woody Allen το 1987, μια συναισθηματική ανάμνηση του Woody (δεν το αναφέρει, αλλά σίγουρα είναι αυτοβιογραφική) για τη χρυσή εποχή του ραδιοφώνου και την μαγεία του.

Η ταινία εξελίσσεται μέσα από μια σειρά εύθυμων χρονογραφημάτων με προσωπικότητες του ραδιοφώνου, που είναι συνυφασμένη η ζωή μιας οικογένειας εργατικής τάξης, η οποία ζει σ' ένα προάστειο της Νέας Υόρκης στα τέλη του '30, με αρχές '40 και τα εξιστορεί (με την φωνή τού Woody) ο μικρός γιος της οικογένειας ο Joe, μια φατσούλα (κόκκινα μαλλιά, υπερκινητικός, σπιρτόζος, ζιζάνιο) που παραπέμπει απευθείας στον σημαντικό, σύγχρονο δημιουργό.

➨ Ο Woody Allen «σκιαγραφεί με κάθε ζωντανή λεπτομέρεια την εποχή» γράφουν οι "New York Times", ενώ στην κριτική του το "LA Weekly" έγραψε ότι «το "Radio Days" αποτελεί μια από τις πιο όμορφες κινηματογραφικές αναπαραστάσεις του μακρινού παρελθόντος» 

➨ Πρωταγωνιστούν, η (τότε) αγαπημένη του Mia Farrow, η προηγούμενη Diane Keaton, ο Danny Aiello, ο Jeff Daniels κ.α.

ΣΥΝΥΠΑΡΞΕΙΣ

 

PART I: Το 1868, ο Γάλλος γλύπτης και ζωγράφος Jean-Baptiste Carpeaux (1827-1875) φτιάχνει από μάρμαρο το περίφημο πολυμορφικό γλυπτό του "La Danse" -αναπαριστώντας τον χορό του θεού Διόνυσου, με τις Βάκχες- κι ένα χρόνο αργότερα τοποθετείται στην πρόσοψη της Opera Garnier, στο Παρίσι. Το έργο επικρίθηκε ευρέως ως άσεμνο και τον Αύγουστο του 1869 δέχτηκε επίθεση αγνώστου και βανδαλίστηκε με μαύρο χρώμα. Κατόπιν αυτού η Όπερα το μετακίνησε στο εσωτερικό της, αλλά και πάλι υπήρχαν αντιδράσεις από τους σεμνότυφους της εποχής που έλεγαν: "Πως είναι δυνατόν να έρθουν στην Όπερα αξιοσέβαστες κυρίες και να αντικρίζουν γυμνά κορίτσια!" Το 1964, το γλυπτό του Carpeaux, για να προστατευτεί από την ρύπανση, μεταφέρθηκε στο Μουσείο του Λούβρου και στην θέση του, στην πρόσοψη της Όπερας Garnier, τοποθετήθηκε ένα αντίγραφο του Jean Juge. Το πρωτότυπο μεταφέρθηκε το 1986 στο Musée d'Orsay του Παρισιού, όπου και εκτίθεται.

PART II: Το 2005, ο διακεκριμένος Αμερικάνος γλύπτης Joel Shapiro (1941, New York City) γνωστός δυναμικό του έργο που αποτελείται από απλά ορθογώνια σχήματα, προσκλήθηκε από το Musée d'Orsay να συμμετάσχει μ' ένα έργο του στο project με τίτλο "Correspondences" σχετικά με την πολυπλοκότητα της τέχνης. Ο Joel Shapiro επέλεξε να αντιπαραθέσει το έργο του -που το ονόμασε "20 Elements"- με τον "Χορό" του Jean Baptiste Carpeaux, συναρμολογώντας 20 ξύλινα στοιχεία, τοποθετώντας τα στο σωστό σημείο (σε σχέση με το "La Danse")

NOT WHAT YOY LOOK BUT WHAT YOU SEE

"The question is not what you look at, but what you see" (Henry David Thoreau)

(Το καθοριστικό δεν είναι τι κοιτάς, αλλά τι βλέπεις)

ΜΟΝΤΕΛΙΣΜΟΣ ΓΙΑ ΒΡΑΒΕΙΟ

Λίγο πριν ξεκινήσει το "AFCON 2019" (Africa Cup of Nations) στην Αίγυπτο, και συναντηθεί η Λ.Δ. Κονγκό με το Κονγκό για το "Group G", ο Youcef Touaitia ένας 14χρονος οπαδός των "Leopards" (DR Congo) ποζάρισε με καμάρι μαζί με την όμορφη (πολύ πειστική) μακέτα του, τού "Stade des Martyrs de la Pentecôte" (Στάδιο Μαρτύρων της Πεντηκοστής) χωρητικότητας 80.000 θεατών, που βρίσκεται στην πρωτεύουσα της χώρας του, την Κινσάσα, την οποία είχε κατασκευάσει από χαρτόνι!!!
✔ Για την υπέροχη αυτή κατασκευή, πήρε αμέτρητα συγχαρητήρια και έγινε viral απ' όλους, σχεδόν, τους χρήστες του διαδικτύου.
✔ Πάντως ο μικρός κατασκευαστής Youcef θα αποζημιώθηκε, αρκούντως, από το αποτέλεσμα του αγώνα αφού οι αγαπημένοι του "Leopards" νίκησαν 3-1 τους ομόφυλους τους Κονγκολέζους!

ΜΙΑ ΖΩΗ ΤΗΝ ΕΧΟΥΜΕ

Όταν το 1958, ο Γιώργος Τζαβέλλας ξεκίνησε το γύρισμα -για λογαριασμό της ΦΙΝΟΣ ΦΙΛΜ- της ταινίας του "Μια ζωή την έχουμε" μια από τις εμβληματικότερες του ελληνικού κινηματογράφου με πρωταγωνιστή τον Δημήτρη Χορν, ανάθεσε στον φωτογράφο Ντίνο Κατσουρίδη να βρει τους χώρους που θα διαδραματίζονταν η ιστορία. 

Πολλοί πίστευαν ότι οι σκηνές της Τράπεζας είχαν γυριστεί στο επιβλητικό κτίριο επί της πλατείας Κοτζιά όπου στεγάζεται από το 1840, η Εθνική Τράπεζα.

Αλλά ο Ντίνος Κατσουρίδης αιφνιδίασε και μετέτρεψε το Μετσόβιο Πολυτεχνείο σε "ΕΜΠΟΡΟΠΙΣΤΩΤΙΚΗ ΤΡΑΠΕΖΑ". 

Στουρνάρη 32

Ειδικότερα το εμβληματικό "Κτίριο Γκίνη" (Καθηγητής και Διευθυντής Άγγελος Γκίνης ο διαμορφωτής του ελληνικού σύγχρονου Πολυτεχνείου, μετά τον Α' ΠΠ) που οικοδομήθηκε την δεκαετία του 1920, σε σχέδια του αρχιτέκτονα Κώστα Κιτσίκη, και στέγαζε το Παράρτημα Σχολής Πολιτικών Μηχανικών του ΕΜΠ, με την μνημειώδη είσοδο επί της οδού Στουρνάρη 32.

Το "Κτίριο Γκίνη" (με 5 αμφιθέατρα των 250 θέσεων) αν και έχει παρακμάσει και φθαρεί (όπως εξάλλου όλα του συγκροτήματος) είναι μια στιβαρή κατασκευή οπλισμένου σκυροδέματος, η Σύγκλητος του ΕΜΠ αποφάσισε ομόφωνα, στις 29 Μαΐου 2020, την αποκατάσταση και επαναλειτουργία του, στο πλαίσιο της γενικότερης ανάδειξης του διατηρητέου (για κοινωνικούς, αρχιτεκτονικούς, τεχνικούς, ιστορικούς και επιστημονικούς λόγους) μνημείου του συγκροτήματος του ΕΜΠ της Πατησίων.

"Κτίριο Γκίνη"

➡️ Όσο για την σκηνή που ο Κλέων (Δημήτρης Χορν) βλέπει για πρώτη φορά την Ευλαμπία "Μπιμπή" Κουμουνδρουπούλου (Υβόν Σανσόν) την "πέτρα του σκανδάλου" να περιμένει στη κούρσα, απέναντι από την "Εμποροπιστωτική Τράπεζα" τον Διευθυντή (Χρήστος Τσαγανέας) δεν έχει καμία σχέση με την Στουρνάρη, αφού γυρίστηκε στην γωνία των οδών Μαυροματαίων και Χέϋδεν, μπροστά από το θρυλικό "Green Park" στο Πεδίον του Άρεως.

Μαυροματαίων και Χέϋδεν

ΗΣΥΧΙΑ, ΤΑΞΙΣ & ΑΣΦΑΛΕΙΑ

Οι απείθαρχοι, ούτοι δεν εμφορούνται από το αρμόζον με το κοινωνικό καθεστώς πνεύμα και τα εθνικά ιδεώδη, ήτοι οι γνωστοί αναρχικοί... εν πολλοίς θα συλλαμβάνονται από την police 😗 

Σκίτσο του φημισμένου Αργεντίνου καρτουνίστα Γκιγιέρμο Μορντίγιο (1932-2019) του αγαπημένου "Mordillo"

Save the rich & famous first!!!

Σημερινό cartoon της Vilma Vargas, πολιτικής σκιτσογράφου από τον Ισημερινό, η οποία έχει επιστρέψει και εργάζεται στη χώρα της μετά την πτώση του Rafael Correa...

«ΟΣΟ ΥΠΑΡΧΟΥΝΕ ΑΧΑΙΟΙ ΘΑ ΥΠΑΡΧΕΙ ΜΙΑ ΩΡΑΙΑ ΕΛΕΝΗ»

[...] Μέχρι που βρέθηκε εκείνο το παλληκαράκι ο Φιλοκτήτης και τον στρίμωξε τον Πάρι και τον καθάρισε. H Ελένη έκλαψε για τα μάτια, αλλά τάφτιαξε με τον κουνιάδο της τον Δηίφοβο να μη μένη κι’ απότιστη. Δια πυρός και σιδήρου, που λένε, η Λενιώ. Όταν οι Έλληνες πήρανε την Τροία, ο Μενέλαος βγήκε έξω θηρίο.

- Πού είναι ο Δηίφοβος;

- Κάπου έχει πάει, έρχεται.

Τον περίμενε, λοιπόν, και μόλις ήρθε τον έβαλε στο κοντό με τον κοντό του.

Η ΚΑΛΥΤΕΡΗ ΕΠΙΘΕΣΗ ΕΙΝΑΙ Η ΑΜΥΝΑ

Τη δεκαετία του ’60, ο προπονητής Helenio Herrera (αντιστρέφει την ρήση του Otto von Bismarck) εφαρμόζει στην Ιντερνατσιονάλε του Μιλάνου το ποδοσφαιρικό σύστημα "catenaccio" (ιταλ. σημαίνει η αμπάρα) δίνοντας έμφαση στην άμυνα, με κύριο μέλημα του η ομάδα του να μην δέχεται (εύκολα) γκολ.

Το "σύστημα κατενάτσιο" του Ελένιο Ερέρα ("αντιποδόσφαιρο" το είπαν οι περισσότεροι) αποδίδει και έτσι οι "Nerazzurri" με τους Ιταλούς: Φακέτι, Μπούρνιτς, Ντομενγκίνι, τον αρχηγό Πίκι, Κόρσο, Ζά(γκ)λιο, τον Ισπανό από την Μπαρτσελόνα Luis Suárez, τον Βραζιλιάνο Jair da Costa και superstar τον Alessandro "Sandro" Mazzola, δημιουργούν την "Grande Inter".

✔ Οι "μαυρομπλέ" θα κατακτήσουν 3 φορές ('63, '65 & '66) το scudetto (τον τίτλο) και 3 φορές ('62, 64 & 67) θα τερματίσουν στη 2η θέση. Επίσης η "Μεγάλη Ίντερ" του Herrera κατέκτησε δύο Κύπελλα Πρωταθλητριών ('64, Ρεάλ 3-1 και το '65, Μπενφίκα 1-0) και δύο διηπειρωτικά Κύπελλα ('64 & '65) νικώντας (και τις δυο φορές) την αργεντίνικη Independiente.