PATTI SMITH: "M TRAIN"

"M TRAIN" (Ονομασία της αστικής γραμμής μετρό (M Subway Line) της Νέας Υόρκης, που συνδέει το Manhattan με το Queens)

ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ: Patti Smith

ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ: Αλέξης Καλοφωλιάς 

ΕΚΔΟΣΕΙΣ: «Κέδρος», Μάιος 2018, Σελ. 272
Αγόρασα το βιβλίο "M Train" για τις διακοπές μου, αλλά δεν θα καταφέρει να πάει, "Because the Night" (δυο, τρία ε!!!) μου 'κανε συντροφιά, ενταύθα!!!

Το "M Train" είναι το τελευταίο βιβλίο της ποιήτριας, τραγουδοποιού, εικαστικής καλλιτέχνιδας και ακτιβίστριας Patti Smith (Chicago, 1943) της "νονάς" του punk κινήματος της Νέας Υόρκης της δεκαετίας του '70, η οποία κατάφερε να ενσωματώσει στο έργο της, την rock μουσική & την ποίηση και κέρδισε επάξια τον τίτλο της "ποιήτριας της rock"

Η αγαπημένη Patti Smith, μπορεί να ξεκινάει το αυτοβιογραφικό της βιβλίο με τη φράση (την λέει στο όνειρό της ένας καουμπόης): "Δεν είναι τόσο εύκολο να γράφεις για το τίποτα", αλλά πως μπορεί να ισχυριστεί κάτι τέτοιο η θρυλική Τζι-Ελ-Οου-Αρ-Αϊ-Εϊ (G.L.O.R.I.A.) της μουσικής, όταν μας έχει χαρίσει απλόχερα την εξαιρετική σκέψη της, μέσα από τους στίχους της.

Αυτή που μας ανέβασε στα "Horses", χωρίς να θελήσει να μας ξεγελάσει ("April Fool"), που πέταξε τα παπούτσια της και "Dancing Barefoot" ανάμεσα σε "Wild Leaves", μαγάρισε το ποτάμι καθώς "Pissing in a River", προκειμένου αυτό να "Smells Like Teen Spirit", αλλά βροντοφώναξε πως "People have the power", λίγο πριν ζητήσει απεγνωσμένα "Gimme Shelter"!!!

Το βιβλίο, το αφιερώνει στον δικό της καουμπόη, τον αγαπημένο της Sam Shepard (1943) τον εμβληματικό αλλά αντιστάρ ηθοποιό, συγγραφέα βραβευμένο με Πούλιτζερ, σκηνοθέτη, ντράμερ, σεναριογράφο που έγραψε πάνω από 45 θεατρικά έργα και πέθανε πριν ένα χρόνο (27 Ιουλίου 2017).

----------------------------------------------------------

Δύο αποσπάσματα από το βιβλίο της "M Train", για το μικρό καφέ στο Γκρίνουιτς Βίλατζ, όπου έπαιρνε καθημερινά το πρωινό της (η Patti Smith είναι μια caffeine junkie) και το όνειρο να φτιάξει ένα δικό της, για τους ποιητές του κόσμου!

1. …Πάνω από το κεφάλι μου γυρίζουν τέσσερις ανεμιστήρες οροφής. Το καφέ Ino είναι άδειο, εκτός από τον Μεξικανό μάγειρα και ένα παιδί που το λένε Ζακ και μου φέρνει τη συνηθισμένη παραγγελία μου: φρυγανισμένο μαύρο ψωμί, ένα μικρό πιάτο με ελαιόλαδο και ένα φλιτζάνι σκέτο καφέ. 

Λουφάζω στη γωνιά μου χωρίς να βγάλω το παλτό μου και τον σκούφο μου. Η ώρα είναι εννιά το πρωί. Είμαι ο πρώτος πελάτης του μαγαζιού. 

Η οδός Μπέντφορντ την ώρα που η πόλη ξυπνάει. Το τραπέζι μου, στριμωγμένο ανάμεσα στη μηχανή του καφέ και στη βιτρίνα της πρόσοψης, μου εξασφαλίζει μια αίσθηση απομόνωσης και αποσύρομαι μέσα στη δική μου ατμόσφαιρα. 

Είναι τέλη Νοέμβρη. Στο μικρό καφέ κάνει παγωνιά. Τότε γιατί γυρίζουν οι ανεμιστήρες; Ίσως, αν συνεχίζω να τους κοιτάζω για αρκετή ώρα, το μυαλό μου να αρχίσει να στριφογυρίζει κι αυτό. Δεν είναι τόσο εύκολο να γράφεις για το τίποτα...

2. ….ονειρευόμουν να ανοίξω το δικό μου μαγαζί. Το σκεφτόμουν τόσο πολύ, που σχεδόν έμπαινα μέσα: το καφέ Nerval, ένα μικρό καταφύγιο όπου οι ποιητές και οι ταξιδευτές θα μπορούσαν να βρουν την απλότητα του ασύλου. 

Φανταζόμουν φθαρμένα περσικά χαλιά σε πατώματα από φαρδιές τάβλες, δύο μακρόστενα ξύλινα τραπέζια με πάγκους αντί για καρέκλες, λίγα μικρότερα τραπεζάκια και έναν φούρνο για το ψήσιμο του ψωμιού. 

Κάθε πρωί θα έπλενα τα τραπέζια με αρωματικό τσάι, όπως κάνουν στην Τσαϊνατάουν. 

Δεν θα είχε μουσική, ούτε καταλόγους. Μόνο σιωπή, σκέτο καφέ, λάδι ελιάς, φρέσκια μέντα και μαύρο ψωμί. Στους τοίχους θα κρέμονταν φωτογραφίες: ένα μελαγχολικό πορτρέτο του ανθρώπου από τον οποίο θα είχε πάρει το όνομά του το καφέ και μια μικρότερη εικόνα του βασανισμένου ποιητή Πολ Βερλέν με τη χλαίνη του, σκυμμένου μπροστά από ένα ποτήρι αψέντι.

1954: Σε ηλικία 8 ετών στην αυλή του σπιτιού της στην πόλη Germantown της Philadelphia, λίγο μετά την ανάρρωση της από οστρακιά.

Η πόλη ονομάστηκε έτσι επειδή ιδρύθηκε από Γερμανούς Quaker (Χριστιανικό μειονοτικό γκρουπ)

1975: 29 χρονών ποζάρει στο εξώφυλλο του εμβληματικού της δίσκου "Horses" 

Το άλμπουμ έχει ανακηρυχθεί ένα από αυτά με την μεγαλύτερη επιρροή στην ιστορία της rock & punk μουσικής σκηνής παγκόσμια και βρίσκεται στην 41 θέση στο Top 200, του πίνακα "Billboard"

2018: Η Patti Smith σήμερα σε ηλικία 72 ετών, εξακολουθεί να γράφει και να ερμηνεύει!!!


Δυο στιγμές σε μία φωτογραφία, με τον αγαπημένο της Sam Shepard, που ανέβασε στον λογαριασμό της στο Facebook, τον Ιούλιο του 2017, μετά τον θάνατό του!!!

Το 1970, όταν γνωρίστηκαν, εκείνος ήταν ήδη παντρεμένος, αλλά ουδέποτε έκρυψε την (παράνομη) ερωτική τους σχέση, η οποία ουσιαστικά κράτησε μόλις ένα χρόνο. Στη σκιά αυτού του έρωτα γεννήθηκε μια πραγματική φιλία που κράτησε μέχρι το τέλος. Γι' αυτήν ο Σαμ θα ήταν για πάντα το "φιλαράκι" της.

"Πριν από πολύ καιρό, μου είχε στείλει ένα μεγάλο γράμμα μ' ένα όνειρο που είχε την ελπίδα πως δεν θα τελειώσει ποτέ. Ονειρευόταν άλογα. Τώρα πια ο Σαμ δεν θα χρειαστεί σέλα, δεν θα χρειαστεί τίποτα. Προχώρησα στα γαλλικά σύνορα, ένα μισοφέγγαρο ανέβαινε στον μαύρο ουρανό. Είπα αντίο στον φιλαράκο μου, καλώντας τον, μέσα στη νέκρα της νύχτας. Ήξερα ότι θα έβλεπα ξανά τον Σαμ κάπου στο τοπίο του ονείρου!!!"

Κι έτσι αρχίζει το βιβλίο της "M Train"... να ονειρεύεται τον καουμπόη Σαμ!!!