Μπορεί να βιώνουμε τη περίοδο που εξελίσσονται ιστορικά γεγονότα, αλλά λίγοι μαθαίνουμε την πλήρη και αντικειμενική αλήθεια για τα τεκταινόμενα.
Η γνώση μας "κατευθύνεται" και γνωρίζουμε μόνο την πληροφόρηση που ηθελημένα μας "δίνεται", από τους διαμορφωτές της κοινής γνώμης.
Ένα από τα πιο ειδεχθή εγκλήματα πολέμου που έχουν γίνει στην σύγχρονη (πολύ πρόσφατη μάλιστα) ιστορία, είναι από το πρώτο πόλεμο του Κόλπου (η εισβολή του Ιράκ στο Κουβέιτ) το 1991 και αμφιβάλλω εάν το γνωρίζουν οι περισσότεροι, αλλά και πόσοι από αυτούς που το είχαν πληροφορηθεί τότε το θυμούνται, μετά απο τον συνεχή καταιγισμό νέων σημαντικών γεγονότων επί 25 χρόνια.
Πρόκειται για τη σφαγή δεκάδων χιλιάδων Ιρακινών στρατιωτών, τη στιγμή που αποσύρονταν από το Κουβέιτ, εφαρμόζοντας το ψήφισμα 660 ου ΟΗΕ.
25 ΧΡΟΝΙΑ ΠΡΙΝ
Στις 25 Φεβρουαρίου 1991, τοπική ώρα 17:35 ο Ταρίκ Αζίζ (υπουργός Εξωτερικών του Ιράκ) ανακοινώνει ότι, η Βαγδάτη είχε αποδεχθεί την σοβιετική πρόταση κατάπαυσης του πυρός και είχε εκδώσει διαταγή να αποσυρθούν όλα τα ιρακινά στρατεύματα στις θέσεις που κατείχαν πριν από τις 2 Αυγούστου 1990, όπως προέβλεπε το υπ' αριθμ. 660 ψήφισμα του ΟΗΕ.
Την επομένη μέρα 26 Φεβρουαρίου, η Βαγδάτη ανακοινώνει ότι, είχε αρχίσει η πλήρης αποχώρηση των Ιρακινών στρατευμάτων και θα ολοκληρωνόταν στις 27 Φεβρουαρίου 1991.
Ο Λευκός Οίκος, μέσω της εκπρόσωπου του Marlin Fitzwater, δηλώνει ότι δεν υπήρχαν επαρκή αποδεικτικά στοιχεία για την πλήρη απόσυρση του Ιρακινού στρατού, ότι μάλλον πρόκειται για μια ακόμα "φάρσα" του Σαντάμ Χουσεΐν (όπως είπε) και ότι για τις ΗΠΑ ο πόλεμος συνεχίζεται.
Έτσι τα μεσάνυχτα της 26ης Φεβρουαρίου δίνεται η διαταγή να απονήωθουν βομβαρδιστικα από το κατάστρωμα του αεροπλανοφόρου "USS Ranger" που έπλεε στο Περσικό Κόλπο και να βομβαρδίσουν τη πομπή του Ιρακινού στρατού, που αποσυρόταν από το Κουβέιτ.
Οι δυνάμεις του Χουσείν ακολουθώντας τον "αυτοκινητόδρομο 80" (Highway 80) που ενώνει την πρωτεύουσα του Κουβέιτ με τη Ιρακινή πόλη Βασόρα και ενώ βρισκόντουσαν ήδη 60 μίλια μέσα στο Ιρακινό έδαφος, δέχθηκαν ανηλεή βομβαρδισμό των Αμερικάνικων και Καναδικών βομβαρδιστικών, με αποτέλεσμα να αφήσουν πίσω τους τη καταστροφή.
Οι βόμβες διασποράς των 500 pounds (227 κιλά η μια) που έριχναν, διαμέλισαν και απανθράκωσαν δεκάδες χιλιάδες Ιρακινούς στρατιώτες και πάνω απο 2.000 στρατιωτικά οχήματα παντός τύπου (τανκς, φορτηγά μεταφοράς προσωπικού, αυτοκινούμενα κανόνια, κοντεινερ με στρατιωτικά υλικά κα) μεταμορφώθηκαν σε άμορφη μάζα.
Τα αμερικάνικα αεροπλάνα ξεκίνησαν τον βομβαρδισμό στην αρχή και στο τέλος της πομπής, με αποτέλεσμα οι Ιρακινοί που βρισκόταν ανάμεσα να εγκλωβιστούν χωρίς να έχουν καμια δυνατότητα διαφυγής.
"Ήταν φρίκη, ήταν σαν σημαδεύεις ένα ψάρι μέσα σε ένα βαρέλι" είχε δηλώσει πιλότος.
Ο καπνός από τα καιόμενα οχήματα δημιούργησε ένα τόσο μεγάλο σύννεφο που οι ελεγκτές κυκλοφορίας του "USS Ranger", φοβήθηκαν ότι θα υπάρξουν εναέριες συγκρούσεις αεροπλάνων.
Οι στρατιώτες των αμερικάνικων χερσαίων δυνάμεων του Norman Schwarzkopt, που πήγαν στη περιοχή της "σφαγής" την επόμενη μέρα, σοκαρίστηκαν από το θέαμα που αντίκρισαν και οι μαρτυρίες τους ήταν συγκλονιστικές.
Στρατιώτες καμένοι μέσα στα πολεμικά οχήματα, άλλοι ακρωτηριασμένοι να είναι πεσμένοι έξω από τα τανκς προκειμένου να σωθούν και άλλοι στα αντιαεροπορικά σε μια προσπάθεια να αμυνθούν.
Τεράστια όρνια και σκυλιά είχαν ήδη αναλάβει δράση στη περιοχή του μακελειού.
Όλα τα στρατιωτικά οχήματα είχαν καταστραφεί και είχαν βομβαρδιστεί τόσο πολύ που πολλά είχαν χωθεί μέσα στο έδαφος.
Οι λαμαρίνες τους είχαν λιώσει και ήταν αδύνατον να καταλάβει κανείς εάν υπήρχε ανθρώπινος σωρός μέσα σε αυτά.
Τα τεράστια (36 tonnes) σοβιετικά τανκς T-54 & T-55 του Ιρακινού στρατού, είχαν μετατραπεί σε μικρά κομμάτια.
"Ούτε στο Βιετνάμ δεν είδα κάτι τέτοιο, ήταν σοκαριστικό" είχε πει ο Ταγματάρχης αντικατασκοπείας Bob Nugent.
Ο Donald Rumsfeld Υπουργός Άμυνας του Bush έκανε την δημόσια διαβεβαίωση: "Γνωρίζουμε καλά ότι το 99,9 % των δυνάμεων μας, που επιχειρούν στη περιοχή συμπεριφέρονται με υποδειγματικό τρόπο, αλλά γνωρίζουμε επίσης ότι στις πολεμικές συγκρούσεις συμβαίνουν πράγματα που δεν έπρεπε να συμβούν".
(Ο "υποδειγματικός τρόπος" που επικαλέστηκε ο Rumsfeld, ήταν η ρίψη βομβών απεμπλουτισμένου ουρανίου, ναπάλμ και λευκού φωσφόρου!!!)
Το ειδεχθές έγκλημα πολέμου που διέπραξαν οι Αμερικανοί, γίνεται ακόμα ειδεχθέστερο, αν αναλογιστούμε ότι ανάμεσα στο στρατιωτικό κομβόι των Ιρακινών, επέστρεφαν με λεωφορεία και οικογένειες αμάχων Παλαιστίνιων, Σουδανών, Αιγυπτίων και άλλων εθνικοτήτων που εργάζονταν στο Κουβέιτ και φοβούμενοι για τις εξελίξεις, επέλεξαν να επιστρέψουν στο Ιράκ.
Σύμφωνα με μαρτυρίες ακτιβιστών που έσπευσαν στη περιοχή της "σφαγής", στα συντρίμμια και στα βομβαρδισμένα λεωφορεία βρέθηκαν σωροί παιδιών και γυναικών, μαζί με τα υπάρχοντα τους.
Η όλη "επιχείρηση" εκτός από το ψήφισμα 660 του ΟΗΕ και τη συμφωνία κατάπαυσης πυρός που αποδέχτηκαν οι Ιρακινοί καταπάτησε ακόμα:
1ο: Το άρθρο ΙΙΙ της Σύμβασης της Γενεύης του 1949, η οποία απαγορεύει τη θανάτωση στρατιωτών, που είναι εκτός μάχης και επιστρέφουν στα πάτρια εδάφη.
2ο: Την εδαφική ακεραιότητα του Ιράκ, γιατί η επίθεση έγινε 60 μίλια μέσα στο έδαφος τους, και
3ο: Η όλη εκστρατεία παραπληροφόρησης από τις Αμερικάνικες Υπηρεσίες, που ακολούθησαν τη σφαγή, ήταν σαφής παραβίαση της 1ης τροπολογίας του Συντάγματος των ΗΠΑ, "περί του δικαιώματος των πολιτών, να γνωρίζουν την αλήθεια"
Φυσικά, όπως θυμάμαι, δεν υπήρξε καμια φωνή διαμαρτυρίας π.χ. "Je suis Irakien" γιαυτό το ειδεχθές έγκλημα πολέμου.
Ο "Highway 80" μετά από αυτή τη θηριωδία των Αμερικανών, αποκαλείται πλέον σαν "The Highway of Death"
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου