Παλιά μου τέχνη κόσκινο

Ευτυχώς που έφυγε ο παλιο-Tump... O Biden διέταξε τα πρώτα αεροπορικά χτυπήματα κατά "στόχων" (κάπου εκεί κάτω υπάρχουν άνθρωποι) στη Συρία;

Το σκίτσο είναι σημερινό του Μεξικάνου Dario Castillejos

THE ISOLATOR

Όχι, δεν πρόκειται για κάποια anti-covid μάσκα, ούτε για κράνος στολής καταδύτη ή αστροναύτη. Είναι το "Isolator" (Απομονωτής) μια πρωτοποριακή "εφεύρεση" προκειμένου να μην διασπάται η προσοχή των εργαζομένων γραφείου και να συγκεντρώνονται απρόσκοπτα στην εργασία τους. 

Το gadget αυτό συμβάλει αποτελεσματικά στην αύξηση της παραγωγικότητας, αφού εξαλείφει κάθε ηχητικό και οπτικό αντιπερισπασμό. Τέλος στα σορολόπ, τα κουτσομπολιά, στις κλεφτές ματιές στον διάδρομο και στα διπλανά γραφεία.

Πάντως ο σχεδιασμός της συσκευής έχει γίνει με ανθρωπιστικές προδιαγραφές, καθώς συμπεριλαμβάνεται και μία φιάλη οξυγόνου, για να μην τυχόν χαθεί κανένας εργαζόμενος από ασφυξία. 

★ ★ ★ ★ ★ ★ ★ ★ ★ ★ ★ ★ ★ ★ ★ ★ ★ ★ ★ ★ ★ ★

➡️ Το τρομακτικό αυτό gadget, παρουσίασε ο εφευρέτης, εκδότης & επιχειρηματίας Hugo Gernsback, στις 3 Ιουλίου 1925 στο περιοδικό "Science and Invention"

Ο επιχειρηματίας, εφευρέτης, εκδότης Hugo Gernsback (1884, Λουξεμβούργο, πολιτογραφήθηκε Αμερικάνος το 1904) ίδρυσε τον ραδιοφωνικό σταθμό WRNY, συνέβαλε σημαντικά στην ανάπτυξη των πρώτων ραδιοτηλεοπτικών εκπομπών, εξέδωσε το περιοδικό "Radio News" για ερασιτέχνες λάτρεις του ραδιοφώνου και το 1926 το πρώτο περιοδικό επιστημονικής φαντασίας "Amazing Stories" με το οποίο καθιερώθηκε η επιστημονική φαντασία (science fiction ή sci-fi) ως ανεξάρτητη μορφή λογοτεχνίας. Πέθανε το 1967 στο Μανχάταν της Νέας Υόρκης. 

➨ Προς τιμήν του δίνονται τα "Hugo Awards" ένα ετήσιο λογοτεχνικό βραβείο για τα καλύτερα έργα επιστημονικής φαντασίας.

ΒΛΗΜΑΤΑ!

 Μιλάμε για πολύ μεγάλα βλήματα 🙃 🙃 🙃

Η ΔΟΞΑ ΦΥΛΛΟΒΟΛΕΙ

«Σκοπός της εφήμερης ζωής είναι η αθανασία» λέει ο Νίκος Καζαντζάκης (χτες ήταν η γενέθλια του μέρα) στην "Ασκητική" του, που έγραψε το 1922.

Αλλά το κλέος είναι πρόσκαιρο, παροδικό, προσωρινό, με ημερομηνία λήξης, ή όπως ωραία αποδίδει το συγγενικό λήμμα ἐφήμερος (ἐπί+ἡμέρα) που χρησιμοποιείται για τον προσδιορισμό της διάρκειας "ζωής" των εντόμων ή των φυτών, η οποία διαρκεί μία μέρα και, άντε με ζόρι, να επεκταθεί λίγες ώρες έως ολίγες ημέρες. 

Έτερον ουδέν!!!

ROSS DALY QUINTET

Δύο κομμάτια από την συναυλία που έδωσε το Ross Daly Quintet, στον μοναδικό κήπο του Μουσικού εργαστήριου "Λαβύρινθος" στο Χουδέτσι, το καλοκαίρι το 2018 όταν όλα ήταν κανονικά (όχι σε "κανονικότητα" 😉) 

1️⃣ Ο ΚΑΥΚΟΣ: Το πρώτο κομμάτι, είναι το σπάνιο ριζίτικο τραγούδι "Ο καύκος" (εραστής στα κρητικά) και αναφέρεται στο όνειρο που είδε μια κοπελιά όπου ο κυνηγός (ο καύκος) σκοτώνει το αγρίμι (τον άντρα της) και εκφράζει την επιθυμία της (παρακαλεί τον Χριστό) το όνειρό της να να βγει πραγματικό (να ξεδίλιενε)

ΣΤΙΧΟΙ

• Χριστέ και να ξεδίλιενε τ'όνειρο που δ'απόψε,

τον καύκο μου δα κυνηγό τον άντρα μου δ'αγρίμι.

• Χριστέ και να το σκότωνε ο κυνηγός τ'αγρίμι

να το φέρνε στο σπίτι μας στο στύλο να το κρέμα.

• Ν'ανοίξω το στηθούρι του να βγάλω την καρδιά του,

και με το αίμα τσι καρδιάς να βάψω τα μαλλιά μου.

2️⃣ ΟΠΟΙΟΣ ΚΑΕΙ: Συρτός, με την μαντινάδα "Όποιος καεί με τη φωτιά" που έγραψε το 2015 ο Μήτσος Σταυρακάκης και την μουσική ο Ross Daly.

ΣΤΙΧΟΙ

• Όποιος καεί με τη φωθιά, που διάλεξε να παίξει,

κι άθος να γίνει δε θα πει, πως άλλος του 'χει φταίξει.

• Το κόσμο κάνω σόπατο, στη θάλασσα βαδίζω,

όταν μου λες πως μ’ αγαπάς, ζουμπούλι μου κερμίζω.

➨ Άθος: Στάχτη. Γράφει ο Κορνάρος στον "Ερωτόκριτο": «Eίχεν εκείνο το πουλί που στη φωτιά σιμώνει, καίγεται, κι άθος γίνεται, και πάλιν ξανανιώνει»

➨ Σόπατο: Ίσος+πάτος = ίσιο έδαφος, πλάτωμα, οικόπεδο 

➨ Κερμίζω: Από το ρήμα κείρω (παθ. κείρομαι) = κερματίζω, γίνομαι κομμάτια, τεμαχίζομαι. Συν. Κουρεύω, κουρά, κέρμα, άκαρι (ακάρεα μικροσκοπικά ζωύφια)

➡️ ROSS DALY QUINTET 

Ross Daly: Λύρα

Κέλλυ Θωμά: Λύρα

Γιώργος Μανωλάκης: Λαούτο, Τραγούδι

Παύλος Σπυρόπουλος: Μπάσο και ο 

Zohar Fresco: Ο Ισραηλινός συνθέτης και κορυφαίος περκασιονίστας με ειδίκευση στο frame drum

"IT'S BETTER TO BURN OUT, THAN TO FADE AWAY"

[...] Τώρα, ύστερα από όσα διαδραματίστηκαν, αναρωτιέμαι αν θα έπρεπε άραγε να είχα δει τίποτα ανησυχητικό. Φαντάζομαι πως ναι, αλλά όταν βγαίνεις με αυτή την ονειρώδη γυναίκα, ακόμα κι αν διακρίνεις κάτι ανησυχητικό, κάνεις ότι δεν το βλέπεις. Και μην ξεχνάτε, δεν είμαι και ο πιο διορατικός άνθρωπος στα πέριξ, ιδίως σε ζητήματα που έχουν να κάνουν με τον Φτερωτό Θεό της Αγάπης. Τώρα, ύστερα από όσα διαδραματίστηκαν, τα ανησυχητικά σημεία υπήρχαν σε απόσταση αναπνοής και συνεχώς, αλλά η φύση μάς προικίζει με έναν μηχανισμό άρνησης, αλλιώς δε θα την βγάζαμε καθαρή, όπως μας διδάσκει ο Νίτσε, όπως μας διδάσκει ο Ο'Νηλ, όπως μας διδάσκει ο Τ.Σ. Έλιοτ. Δυστυχώς, δεν ήμουν ποτέ καλός μαθητής. 

Εξάλλου αυτή (Μία Φάροου) ήταν ηθοποιός και η δουλειά της είχε να κάνει με το να παίζει ρόλους [...]

► Αυτό το απόσπασμα από την αυτοβιογραφία του Woody Allen (που διαβάζω) μου ήρθε στο νου, καθώς διαβάζω την ζοφερή επικαιρότητα και τις δηλώσεις περί της "τέχνης" της εξαπάτησης από ειδικούς του είδους! 

► Κατά πως φαίνεται πριν την συνέντευξη τύπου η "εξαπατημένη" είχε διαβάσει, και αυτή, πρόσφατα το "Σχετικά με το Τίποτα", όμως σε κάποιους δεν επιτρέπεται το "δεν γνώριζα, δεν ήξερα" αλλά το "όφειλα να ξέρω" 

► Ο τίτλος, είναι στίχος από το κλασικό κομμάτι Hey Hey, My My (Into the Black) του Neil Young (1979) 

Ενός Κακού... μύριοι έπονται!!!

Παραφράζοντας (λίγο) τον Σοφοκλή, με την κεντρική ιδέα να παραμένει η ίδια 😶

40 ΧΡΟΝΙΑ!!!

Συναντηθήκαμε πρώτη φορά στο μαγαζί ενός κοινού μας φίλου, τέλη Γενάρη του '81, και κανονίζουμε να βρεθούμε το Σάββατο.

Έλα μ' όμως που μιά "σειρά" απ' το στρατό (καθώς άρτι αποστρατευθείς) Νικαιώτης μου λέει: «Ρε φίλε έχω για το Σάββατο δυο εισιτήρια για έναν αγώνα μπάσκετ στο κλειστό του "Πλάτωνα" της Νίκαιας, είσαι να πάμε; Παίζει ο Ιωνικός με τον Άρη». Δεν χάνω την ευκαιρία, αφήνω το ραντεβού (κοιν. "στήνω") και βρίσκομαι στριμωγμένος στο ντουμανιασμένο (ναι, ναι κάπνιζαν όλοι) κλειστό της Κοκκινιάς. Καλά τι ματσάρα ήταν αυτή!!! Ιστορική... Ο Γιαννάκης έβαλε 72 πόντους και ο Γκάλης 63!!! Τελικό (στην παράταση) 113-114 νίκησε ο Γκάλης (sorry) ο Άρης.

Μετά από λίγες μέρες ξανατηλεφωνώ (σε σταθερό ΟΤΕ ε!!!) και ευτυχώς δεν μου το κλείνει στα μούτρα. Της λέω θα έρθω να σε πάρω (είχα ένα Cooperάκι σαν του Mr. Bean) ένα βράδυ από τη δουλειά. Πράγματι την Τρίτη 24 Φεβρουαρίου γύρω στις 10 το βράδυ, βρισκόμαστε (επιτέλους) και νά'μαστε στη Φωκίωνος, να τα πούμε. Παρκάρω με δυσκολία (Κυψέλη γαρ) σε μια πάροδο και μόλις πατάμε το πόδι μας στην ελληνική "Las Ramblas" γίνεται σεισμός... 

Πραγματικός όμως, όχι παραμύθια! 6,7 Ρίχτερ στις Αλκυονίδες!

Βρε τι θυμάται κανείς, 40 χρόνια μετά για ένα βράδυ που κουνήθηκε η γης 😂

ΕΠΙΛΟΓΕΣ

Μια ερευνητική ομάδα από το Τμήμα Ψυχολογίας του "Michigan State University" έκανε ένα "πείραμα" μέσω σύγχρονης τεχνολογίας, για να διαπιστώσει πως θα ανταποκρίνονταν οι συμμετέχοντες (φορούσαν συσκευές εικονικής πραγματικότητας και έβλεπαν και άκουγαν τα πάντα σε ψηφιακή μορφή) αν αντιμετώπιζαν το παρακάτω (εικονικό) δίλημμα.

✔ Είστε ένας τηλεχειριστής, που ρυθμίζει τις αλλαγές στις σιδηροτροχιές των τραίνων. Κάποια στιγμη αντιλαμβάνεστε ότι ένα (κομμένο) βαγόνι εκτός ελέγχου, κατευθύνεται σε πέντε εργάτες που εργάζονται αμέριμνοι στη γραμμή, χωρίς να μπορούν να αποφύγουν το μοιραίο. Η μόνη λύση, για να σωθούν, είναι να πατήσετε τον τηλεδιακόπτη ώστε να αλλάξει γραμμή το βαγόνι. Όμως, στην παρακαμπτήριο γραμμή που θα οδηγήσετε το βαγόνι εργάζεται ένας μόνος άνθρωπος και έχετε ελάχιστα δευτερόλεπτα να αποφασίσετε. 

Τι θα κάνετε; Θα αφήσετε τους πέντε εργάτες να σκοτωθούν ή θα αποφασίσετε με την ενέργεια σας να τους σώσετε, σκοτώνοντας τον έναν!

✔ Από τους 147 συμμετέχοντες στο "πείραμα" οι 133 (ποσοστό 90%) θα γύριζαν το κλειδί και έσωσαν τους πέντε, θυσιάζοντας τον έναν, ως Ιφιγένεια εν Αυλίδι...

✔ Τα ποσοστά όμως άλλαζαν δραματικά όταν στο δίλλημα έμπαινε η παράμετρος ότι το άτομο (που θα κατηύθυναν επάνω του το βαγόνι) ήταν ένα αγαπημένο τους πρόσωπο (παιδί, γονέας ή αδελφός) καθώς μόνο το ένα τρίτο των ερωτηθέντων θα επέλεγε να σώσει τους πέντε!!!

➡️ Η φωτό είναι χτεσινή από κάποιον, κάπου (ενταύθα πάντως) καταυλισμό, χωρίς να ενδιαφέρει αν αυτοί που "μένουν" στις καλοκαιρινές σκηνές είναι πρόσφυγες ή μετανάστες, οποιουδήποτε δόγματος, αφού είναι απλά Άνθρωποι...

Holy Ice Skating

Και εδώ ο ντελιβεράς (και στραβάδι) πλήρωσε τις κρυφές επιθυμίες των "άγιων πατέρων" 😉 

O συγγραφέας Νίκος Δήμου και μεγάλος διαφημιστής έλεγε: "Η ίδια η διαφήμιση είναι ένα δημιουργικό παιχνίδι και μία σκληρή άσκηση ύφους. Το να συμπυκνώσεις ένα μήνυμα σε δευτερόλεπτα, να επικοινωνήσεις και να πείσεις, είναι μία πρόκληση για κάθε δημιουργό"

ΠΕΡΙΜΕΝΟΝΤΑΣ ΤΑ ΟΝΕΙΡΑ ΝΑ ΓΥΡΙΣΟΥΝ!!!

«Έχω δει πράγματα που εσείς οι άνθρωποι δεν θα πιστεύατε. Διαστημόπλοια να φλέγονται στις παρυφές του Ωρίωνα. Είδα Ακτίνες Γάμα να λάμπουν στο σκοτάδι κοντά στην Πύλη Tannhäuser. Όλες εκείνες οι στιγμές θα χαθούν για πάντα στο χρόνο, σαν δάκρυα στη βροχή. Καιρός να πεθάνω»

✔ Λέει στον μονόλογο του (με μουσική υπόκρουση την σύνθεση του Vangelis) το ανθρωποειδές Roy Batty (ο ατυχής Rutger Hauer) προς το τέλος του φιλμ "Final Cut of Blade Runner" που σκηνοθέτησε το 2007 ο Ridley Scott, όταν ο ντετέκτιβ Rick Deckard (Harrison Ford) παίρνει εντολή να εξολοθρεύσει την βιομηχανική ρεπλίκα του ανθρώπου, κοιτάζοντας στο κενό και αντιλαμβανόμενος ότι σε λίγο η μηχανική του καρδιά θα σταματήσει να πάλλεται...

✔ Το σκίτσο είναι του κορυφαίου Ιταλού Milo Manara, διάσημος παγκόσμια για τον ερωτισμό των έργων του.

¿𝗧𝗘 𝗩𝗔𝗦?

¿𝗧𝗘 𝗩𝗔𝗦? 𝗏𝗌 𝗠𝗢𝗢𝗗 𝗢𝗙 𝗧𝗛𝗘 𝗗𝗔𝗬!

Μια φορά κι έναν καιρό, μια "Πριγκίπισσα" η Σύλβια που βρίσκεται παγιδευμένη στον "Πύργο" ενός "Δράκου" παίρνει την απόφαση ότι θα αλλάξει τη ζωή της και ζητάει την βοήθεια κάποιου "Πρίγκιπα".

Ίσως να είναι η τελευταία ευκαιρία της "Πριγκίπισσας" να ξεφύγει από τον "Πύργο" όμως μπροστά της ξεπροβάλει μια νέα πραγματικότητα, αφού όλα μπορεί να αρχίζουν ωραία, αλλά το τέλος... άδηλον!

Το μικρότατο (5 min) φιλμ με τίτλο "¿Te Vas?" (Φεύγεις;) είναι το πρώτο της Ισπανίδας κινηματογραφίστριας και σκηνοθέτριας Cristina Molino (1985, Madrid) που γύρισε το 2010 και έχει βραβευτεί σε 15 φεστιβάλ κινηματογράφου, συμπεριλαμβανομένου του International Film Festival of Locarno. 

Η Cristina Molino έγραψε και σκηνοθέτησε το εξαιρετικής σύλληψης και δημιουργίας φιλμ μικρού μήκους, με τις πολύ αργές (μέχρι ακούνητες) λήψεις τής Steadicam της, που μοιάζει να κινείται σε ένα 3D περιβάλλον και να απελευθερώνει τις κινήσεις των ηρώων, κατά το δοκούν. 

Στο ταινιάκι εμφανίζονται: Laura de la Isla (Πριγκίπισσα Silvia) Pablo Castañón (Πρίγκηπας) & Jon Valdivia (Δράκος)

ΠΤΗΣΗ ΣΤΟ ΚΕΝΟ!!!

1️⃣ 𝗠𝗢𝗠𝗘𝗡𝗧 𝗜𝗡 𝗧𝗜𝗠𝗘: 23 Φεβρουαρίου 1970, ο ανήσυχος και απείθαρχος 14χρονος Αυστραλός Keith Sapsford που αγαπούσε τα ταξίδια (μόλις είχε γυρίσει από ένα ταξίδι στην Ισπανία με τους γονείς του) το σκάει από το Ρωμαιοκαθολικό Ίδρυμα "Boys Town" που τον είχε βάλει ο πατέρας του Charles Sapsford, Καθηγητής Μηχανικής στο Πανεπιστήμιο του Sydney, προκειμένου να τον προσέχουν και να τον ηρεμήσουν, και γλιστράει μέσα στη πίστα του αεροδρομίου του Σίδνεϋ. 

Χωρίς να τον πάρει κανείς χαμπάρι (τότε δεν υπήρχε η σημερινή αυστηρή αστυνόμευση) φθάνει σ' ένα DC-8 της Japan Airlines που είχε προορισμό το Τόκιο και πατώντας στον τροχό, σκαρφαλώνει και τρυπώνει στο άνοιγμα της ατράκτου (στην κοιλιά) όπου "αποθηκεύονται" οι ανασυρόμενοι τροχοί των αεροσκαφών, μετά την απογείωση. 

Όταν το γιαπωνέζικο αεροπλάνο τροχοδρόμησε και ξεκόλλησε από τη γη, φθάνοντας σε ύψος 200 ποδιών (60.96 m) ο πιλότος πάτησε το κουμπί να ανασυρθούν οι τροχοί και να κουμπώσουν στη θέση τους, τότε ο νεαρός Keith βρέθηκε στο κενό...

2️⃣ 𝗖𝗔𝗧𝗖𝗛 𝗧𝗛𝗘 𝗠𝗢𝗠𝗘𝗡𝗧: Ο ερασιτέχνης φωτογράφος John Gilpin, που έχει πάει στο αεροδρόμιο προκειμένου να δοκιμάσει το νέο φακό της κάμερας του, έκανε συνεχόμενες λήψεις από τις προσγειώσεις και απογειώσεις των αεροσκαφών.

Μετά από 3 ημέρες, όταν εμφάνισε τις φωτογραφίες στο σκοτεινό θάλαμο του σπιτιού του, παρατηρεί έκπληκτος ότι είχε πιάσει τον άτυχο νεαρό Keith... στον αέρα!!!

✔ Πάντως (όπως είπαν οι τεχνικοί) ο νεαρός Keith και να μην έπεφτε, από τη στιγμή που μπήκε στο χώρο αυτό ή θα συνθλίβονταν από τον τροχό ή θα πέθαινε από το ψύχος κατά τη διάρκεια της πτήσης.

✔ Ο πατέρας του Charles Sapsford είχε δηλώσει στο "Associated Press": «Το μόνο που ήθελε ο γιος μου ήταν να γνωρίσει πως ζει ο υπόλοιπος κόσμος. Αυτό του στοίχισε τη ζωή του»

✔ Και ένα θετικό: Στους επόμενους σχεδιασμούς αεροσκαφών λήφθηκε μέριμνα για την ηλεκτρονική κατόπτευση αυτών των χώρων, ειδοποιώντας έγκαιρα το πλήρωμα.

«ΒΟΥΣ ΕΠΙ ΓΛΩΣΣΗ ΜΕΓΑΣ ΒΕΒΗΚΕΝ»

Στην εισαγωγή της Α' τραγωδίας «Αγαμέμνων» απ' την τριλογία του Αισχύλου «Ορέστεια», ο Φύλακας βλέποντας τις φρυκτωρίες ότι επιστρέφει νικητής ο κύρης του, αναγγέλλει χαρούμενος το γεγονός στην Κλυταιμνήστρα και κλείνει τον μονόλογο του: «... τὰ δ' ἄλλα σιγῶ, βοῦς ἐπὶ γλώσσῃ μέγας βέβηκεν... » (όσο για τ' άλλα τσιμουδιά, μεγάλο βόδι μου πατάει τη γλώσσα) αφού γνωρίζει καλά τα καθέκαστα στον Οίκο των Ατρειδών, με τον Αίγισθο να έχει πάρει τη θέση του στο θρόνο και στο κρεββάτι του.

➨ Αργότερα η παροιμιώδης αυτή έκφραση θα χρησιμοποιηθεί για όσους ενεργώντας ιδιοτελώς και επί χρήμασι, αναλαμβάνουν να κρατήσουν στην αφάνεια ένα συγκεκριμένο γεγονός. 

• Να κάνουν δηλ. αυτό που σήμερα επιτελεί -με στοχοπροσήλωση- το σύγχρονο σύστημα των ΜΜΕ, είτε καλύπτοντας με σιωπή ένα γεγονός, ωσάν να μην έχει συμβεί ποτέ, εξαφανίζοντας το απ' το προσκήνιο της καθημερινής ζωής, είτε "αντικαθιστώντας" το με ένα πλέγμα εικόνων, λέξεων, προσομοιώσεων και ομοιωμάτων. 

• Και «το βόδι που τους πατάει τη γλώσσα» που χρησιμοποιείται πλέον για τους αργυρώνητους λειτουργούς της ενημέρωσης, που δεν τα μολογάνε όλα ή τα λένε όπως τα θέλουν, είναι ο "βοῦς" η πρώτη μονάδα συναλλαγής του ανταλλακτικού εμπορίου (clearing) στην αρχαιότητα. Ο γεωργός, αφού κρατούσε όση απ' την παραγωγή χρειάζονταν για την οικογένεια του, την υπόλοιπη την αντάλλασσε με ζώα. 

• Ο Όμηρος αναφέρει ότι στον Τρωικό Πόλεμο τα χρυσά όπλα του Γλαύκου (εγγονός του Βελλεροφόντη) είχαν αξία εκατό βοδιών, ενώ ο Ησίοδος χρησιμοποιεί τις λέξεις: Πολυβούτης=ο έχων πολλά βόδια (ο πλούσιος) και Αβούτης=αυτός που δεν έχει βόδια (ο φτωχός). 

✔ Ο πλούτος ενός ανθρώπου υπολογίζονταν με τον αριθμό των βοσκημάτων του, δηλ. τον αριθμό των κεφαλιών που κατέχει. 

• Εξού και ο σύγχρονος όρος Καπιταλισμός, από το λατινικό Capital (περιουσία, κεφάλαιο) που προέρχεται από την επίσης λατινική λέξη capita=κεφάλι!!!

Stealth training

Βλέπει ένας την πομπή του επιτάφιου, να μεταφέρουν όλα τα εξαπτέρυγα έξω απ' την εκκλησία τρέχει μπαίνει μέσα βουτάει την κολυμπήθρα και μπαίνει στην σειρά...

- Τι κάνεις εκεί βρε! του λέει ένας...

- Να μωρέ βοηθάω στην μετακόμιση 🙃

Mafalda by Quino

Είπα και 'γω!!!
 

Where's Wally?

ΨΑΧΝΟΝΤΑΣ ΤΟΝ ΓΟΥΟΛΙ

Το 1986, ο καλλιτεχνικός διευθυντής του βρετανικού εκδοτικού οίκου παιδικών βιβλίων "Walker Books" έχοντας κατά νου το project μυθοπλασίας για παιδιά "Busy Places" του Ελβετού σκιτσογράφου, που σχεδίαζε με αναλυτικές σκηνές πλήθους, προτείνει στον δικό τους σκιτσογράφο Martin Handford (1956, London) να σκεφτεί κάτι παρόμοιο. Ο Handford αποδέχτηκε την πρόκληση και ξεκινάει τον σχεδιασμό μιας εικόνας, διπλής σελίδας, όπου θα απεικονίζονται με λεπτομέρεια δεκάδες ή περισσότερα άτομα να κάνουν μια ποικιλία διασκεδαστικών πραγμάτων, σε μια δεδομένη τοποθεσία. 

⮟ ⮟ ⮟ ⮟ ⮟ ⮟ ⮟ ⮟ ⮟ ⮟ ⮟ ⮟ ⮟ ⮟ ⮟ ⮟ ⮟ ⮟

ΦΑΒΟΡΙΤΙΣΜΟΣ

Φαβοριτισμός, ο: Η ευνοιοκρατία, η χαριστική μεταχείριση, η εύνοια σε επαγγελματικούς χώρους και κυρίως στο δημόσιο τομέα

Πχ: Στις προσλήψεις του δημοσίου επικράτησε ο ~ σε βάρος της αξιοκρατίας.

[λόγ. < γαλλ. favoritisme (-isme = -ισμός)]

Συν: Νεποτισμός, μεροληψία

ONLY LOVERS LEFT ALIVE (τελικά!!!)

Ξημερώματα, οι ερωτευμένοι Εύα (Tilda Swinton) και Αδάμ (Tom Hiddleston) αφού συνομολόγησαν ξανά τον αιώνιο (πρόκειται για βαμπίρ) περιδιαβαίνοντας τα σοκάκια της Ταγγέρης στο Μαρόκο, φθάνουν σ' ένα τοπικό μπαρ. Η Εύα αφήνει για λίγο μόνο τον Αδάμ, αυτός ακούει μουσική από το μπαρ, πλησιάζει και απολαμβάνει την τραγουδίστρια να λέει ένα στοιχειωμένο τραγούδι. Όταν επιστρέφει η Εύα, εκστασιασμένος ο Αδάμ της λέει:

• Adam: Eve, this bird is fantastic!
• Eve: Yasmine. She’s Lebanese. I’m sure she'll be very famous...
• Adam: God, I hope not. She’s way too good for that (to be famous)

♫ Το κομμάτι (έβαλα και ολίγη από ταινία) που ερμηνεύει και μαγεύει τον Adam, στο μπαρ της Ταγγέρης, η Λιβανέζα τραγουδίστρια, τραγουδοποιός και ηθοποιός Yasmine Hamdan (1976, Beirut) η οποία ζει και δημιουργεί από το 2000 στο Παρίσι, είναι το "Hal" (Εσύ) από το debut solo album της "Ya Nass" (Ω! Άνθρωποι) που κυκλοφόρησε το 2013.

🎥 Το όλο σκηνικό, το έχει στήσει ο "ψαγμένος" Αμερικανός σκηνοθέτης Jim Jarmusch (1953, Ohio) στην ερωτική, ρομαντική, τρόμου (όλα μαζί) ταινία του "Only Lovers Left Alive" (Μόνο οι εραστές μένουν ζωντανοί) υποψήφια για Palme d'Or στο Φεστιβάλ των Καννών του 2013.

«ΣΤΑ ΕΞΗΓΩ ΩΡΑΙΑ; ΜΑΘΕ ΜΠΑΛΙΤΣΑ ΛΟΙΠΟΝ ΑΠ' ΤΟΝ ΑΡΧΟΝΤΑ»

Προσμένοντας (γράφει 3-5 μέρες) να παραλάβω το νέο βιβλίο  «Σχετικά με το Τίποτα» την αυτοβιογραφία ενός από τους σημαντικότερους, σύγχρονους, δημιουργούς ο πολυτάλαντος Woody Allen (το "Apropos of Nothing" είναι ήδη best seller στις ΗΠΑ) ας δούμε μία σκηνή από το κλασικό φιλμ "Play It Again, Sam" (Ωραίος και σέξι) που γύρισε το 1972, αλλά δεν την σκηνοθέτησε ο ίδιος, με βάση το ομώνυμο θεατρικό που είχε γράψει το 1969, για το Broadway. 

✔ Ο Allan Felix (Woody Allen) ένας νευρωτικός κριτικός κινηματογράφου, ο οποίος μόλις είχε χωρίσει, στην προσπάθεια του να ξεπεράσει την πρώην σύζυγο του, το φιλικό του ζευγάρι η Linda (Diane Keaton που τότε ήταν ζευγάρι) και ο Dick Christie (Tony Roberts) του κλείνουν blind dates. Στα ραντεβού του πάντα παραβρίσκεται (αλλά τον βλέπει μόνο αυτός) και τον καθοδηγεί ο ήρωας του Rick Blaine, ο θρυλικός πρωταγωνιστής του αγαπημένου του φιλμ "Casablanca". O Allan τελικά αποφασίζει ότι η γυναίκα που τον συναρπάζει είναι η Linda, η γυναίκα του φίλου του. Έτσι όταν ο Dick λείπει ταξίδι, την προσκαλεί στο σπίτι του για γεύμα και εκεί με τις οδηγίες του "άρχοντα" προσπαθεί να πραγματοποιήσει το όνειρο του...

✔ Τον τίτλο του έργου του, τον εμπνεύστηκε από την προτροπή που κάνει η Ilsa Lund (Ingrid Bergman) στον πιανίστα Sam (Dooley Wilson) λέγοντας του "Play it one, Sam... Play it Sam" να παίξει το κομμάτι "As Time Goes By" (1931, Herman Hupfeld) που της θυμίζει τον Rick Blaine (Humphrey Bogart) στο κλασικό φιλμ του 1942 "Casablanca"