ΡΩΜΑΙΟΣ & ΙΟΥΛΙΕΤΑ

Meanwhile κάπου στη μπλε πόλη Chefchaouen: "Ω, Ρωμαίο, Ρωμαίο, γιατί να είσαι ο Ρωμαίος..."

ΡΩΜΑΙΟΣ

«Ιουλιέτα μου γλυκιά, που όλας τας εσπέρας,

εις το μπαλκόνι κάθεσαι και βλέπεις τους αστέρας.

Κι αναστενάζεις ελαφρώς, κοιτάζων την Σελήνη,

προέβαλλε εις το παράθυρον και σήκω απ' την κλίνη»

ΙΟΥΛΙΕΤΑ

«Αν παύσω να σε αγαπώ, ορκίζομαι 'δω πέρα,

κακιά αρρώστια να με βρει, να πάω από χολέρα.

Να πάθω ηπατίτιδα, να έχω κυτταρίτιδα,

και να γυρίζω με καλσόν, πάσχων από φλεβίτιδα»

Ο διάλογος είναι από το θεατρικό έργο "Ρωμαίος και Ιουλιέτα" που έγραψε (με τον αγαπημένο του δεκαπεντασύλλαβο) το 1995, ο πολυτάλαντος (σκιτσογράφος, γελοιογράφος, θεατρικός συγγραφέας, στιχουργός και ζωγράφος) ο ευφυής ΜΠΟΣΤ (Μέντης Μποσταντζόγλου, 1918-1995). 

Μια εναλλακτική προσέγγιση της σαιξπηρικής τραγωδίας για τον ανεκπλήρωτο νεανικό έρωτα, που ο ανατρεπτικός Μποστ σατιρίζει με τη γνωστή του ανορθόγραφη, ανατρεπτική και καυστική γραφή, τις κοινωνικές διαφορές.