WHOLE LOTTA LOVE

WHOLE LOTTA LOVE: Όταν οι μεγάλοι έρωτες καταλήγουν στα δικαστήρια 

LOVE #1: Το 1954, ο μπλουζίστας μουσικός, συνθέτης και τραγουδιστής Willie Dixon (1915-1992) που έπαιζε (μπάσο) μαζί με τον Muddy Waters, γράφει το blues τραγούδι "I Just Want to Make Love to You". 

Τον Απρίλιο του ίδιου χρόνου ο Muddy Waters το πρωτοηχογραφεί (στη μπάντα παίζει και ο Dixon) και το κυκλοφορεί σ' ένα 45αρι single βινύλιο (με B-side το "Oh Yeh" μια σύνθεση του Waters)

LOVE #2: Το 1969, η Εγγλέζικη hard rock μπάντα των "Led Zeppelin" (John Bonham, John Paul Jones, Jimmy Page & Robert Plant) γράφει το κομμάτι-ύμνο "Whole Lotta Love" που είναι το εναρκτήριο κομμάτι στο δεύτερο άλμπουμ τους "Led Zeppelin II" και έγινε τεράστια επιτυχία (σαν single έγινε χρυσό πουλώντας πάνω από ένα εκατομμύριο αντίτυπα!!!)

HATE: Το 1985, ο μάνατζερ του Willie Dixon, ανακαλύπτοντας ότι η τεράστια επιτυχία των Zeppelin, περιείχε τμήματα του τραγουδιού του πελάτη του, κατέθεσε αγωγή την οποία κέρδισε. Έτσι οι "Led Zeppelin" υποχρεώθηκαν να δώσουν χρηματική αποζημίωση στον Willie Dixon και να αναφέρουν έκτοτε και το όνομα του Dixon, ως συνδημιουργού του "Whole Lotta Love"

WHOLE LOTTA LOVE vs I JUST WANT TO MAKE LOVE TO YOU

Τον Οκτώβριο του 2016, ο Robert Plant μαζί με το συγκρότημα του "The Sensational Space Shifters" που δημιούργησε το 2012 από φίλους του, αυθεντίες μουσικούς, δίνουν live μια παράσταση στο τηλεοπτικό πρόγραμμα "Austin City Limits" (που είναι το μακροβιότερο μουσικό project στην ιστορία της παγκόσμιας τηλεόρασης) μια εκπομπή του αμερικάνικου δημόσιου τηλεοπτικού σταθμού "KLRU" που έχει έδρα το Austin του Texas.

Ανάμεσα στα τραγούδια που έπαιξαν, όλοι αυτοί οι σπουδαίοι μουσικοί, ήταν και μια μοναδική μίξη των δύο κομματιών (του Dixon & των Zepellin) συνδυάζοντας τις μουσικές των Zeppelin με τα blues του αμερικάνικου νότου και τους ήχους της Δυτ. Αφρικής με αυτούς της Μέσης Ανατολής.

ΔΥΣΤΟΠΙΑ ή ΟΥΤΟΠΙΑ

"Δυστοπικό μέλλον, ουτοπικό μέλλον, δυστοπικό μέλλον, ουτοπικό μέλλον, δυστοπικό μέλλον, ουτοπικό μέλλον..."

ΟΚ, να μαδήσουμε όσες μαργαρίτες θέλουμε, αλλά ας σταυρώσουμε και τα δάχτυλα μας πίσω απ' τη πλάτη για νά 'μαστε σίγουροι...

"I can't breathe"

George Floyd (1974-2020)

Minneapolis, Minnesota, USA

ΚΑΤΑΠΙΕΣΤΗΣ & ΚΑΤΑΠΙΕΖΟΜΕΝΟΣ

"Οι άνθρωποι είναι έτσι φτιαγμένοι ώστε αυτοί που καταπιέζουν να μην αισθάνονται τίποτα. Αυτός που νοιώθει τι συμβαίνει είναι ο καταπιεζόμενος... γι' αυτό κανείς δεν καταλαβαίνει την καταπίεση αν δεν είναι στη θέση του. Και ο πραγματικός κίνδυνος δεν είναι μήπως η ψυχή του αμφιβάλει αν υπάρχει ψωμί, αλλά μήπως -μ’ ένα ψέμα- πείσει τον εαυτό του ότι δεν πεινάει!!!” Simon Weil

FULL OF BALLS

- Τρεις μπάλες παγωτό παρακαλώ...

- Θέλετε να βάλω κάτι από πάνω, είναι δωρεάν?

- Ααα, ωραία... βάλε μια τετάρτη μπάλα...

Λιγότεροι περιορισμοί, αλλά full of... μπάλες

ΤΟΙΧΟΣ ή WALL ή DUVAR

H δουλειά να τελειώνει, τα υπόλοιπα θα τα καλύψει ο σοβάς...

Υπάρχουν δυο καλλιτεχνικοί "Τοίχοι"

• Ο ΜΟΥΣΙΚΟΣ: Το επικό έργο "The Wall" των Pink Floyd, μια σύνθεση του Roger Waters‎, που κυκλοφόρησε το 1979, και
• Ο ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΙΚΟΣ: Το αριστούργημα του κορυφαίου Κούρδου σκηνοθέτη, σεναριογράφου και ηθοποιού Yılmaz Güney (1937-1984) το δραματικό "Duvar" που γύρισε εξόριστος στο Παρίσι, το 1982 και ήταν και το κύκνειο φιλμ του (Nominee Palme d'Or, Cannes Film Festival 1983)

ΚΑΝΕ ΟΤΙ ΚΑΝΩ

Κάτι παραπάνω θα ξέρει ο τυπάκος, φαίνεται ότι έχει άριστη γνώση του αντικειμένου!!!

ΑΝΑΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΕΡΓΩΝ ΤΕΧΝΗΣ

Skrik (Edvard Munch)

Το καιρό της "πανδημίας" διοργανώθηκε διαδικτυακά (μέσω Instagram) από την Ολλανδία ένας δημιουργικός, "We Stay Home" συναγωνισμός όπου κλήθηκαν, όσοι το επιθυμούσαν, να επιλέξουν ένα κλασικό έργο τέχνης, ένα πόστερ, ένα επιδραστικό εξώφυλλο περιοδικού και να το ξαναδημιουργήσουν με αντικείμενα που είχαν στο σπίτι, αλλά και επίκαιρα υλικά που χρησιμοποιούνται για την αντιμετώπιση του Covid-19, όπως γάντια, μάσκες και φυσικά το απαραίτητο χαρτί υγείας!!!

Μερικές μάλιστα δημιουργίες (όπως το ώριμο αβοκάντο που αναπαριστά την "Κραυγή" του Μουνκ ή "Το Αψέντι" του Ντεγκά) ήταν τόσο ευφυέστατες και πετυχημένες που τράβηξαν την προσοχή του Getty Museum!!!

Ο ΣΚΟΤΑΔΟΨΥΧΟΣ

"Allons enfants de la patrie..." είναι το mood μετά την χτεσινή δημοσιοποίηση των "πόθεν έσχες" των ηγητόρων του κράτους δικαίου -του δικού μας βρε "μεσαίοι"- που όσο τα μελετάς επιβεβαιώνεται κείνος κει ο Πλάτωνας (που όλως τυχαίως συμποσιάζονταν κι αυτός) για το ποιος πελάζει ποιόν 😉

«Σκοτάδι πίνω για πιοτό,

και το μυαλό μου είναι θολό...

Πω, πω, πω, πω,

πω, πω, πω, πω»

Το απόσπασμα είναι από το αριστούργημα "Ο Σκοταδόψυχος" του διανοουμένου & ποιητού Τιμολέοντος Φανφάρα, που δημοσιεύτηκε το 1969 στην ποιητική του συλλογή, με τον επίκαιρο τίτλο "Οι Λαίλαπες" 🤓

ΣΤΡΑΤΕΥΜΕΝΗ ΕΠΙΣΤΗΜΗ

Υπόθεση εργασίας: Αν εισβάλει ξαφνικά στο σπίτι μας ένα τυχαίο άτομο, μ' ένα δοκιμαστικό σωλήνα στο χέρι που βγάζει ατμούς και μπουρμπουλήθρες και μας φωνάξει αυστηρά: «Πιες γρήγορα αυτό»... στη καλύτερη περίπτωση θα καλέσουμε την αστυνομία.

Αν όμως το άτομο αυτό φοράει λευκή ιατρική στολή, τότε η αντίδραση μας θα ήταν διαφορετική. Θα αποδεχόμασταν τη διαταγή του, θα κατεβάζαμε "άσπρο πάτο" το μυστηριώδες σκεύασμα και μάλιστα θα τον ευχαριστούσαμε που μας... έσωσε, δρώντας το φαινόμενο της αυθυποβολής (Placebo).
Ο κόσμος εμπιστεύεται τους επιστήμονες, οι οποίοι (θεωρητικά) με την νοημοσύνη τους, την επιστημονική περιέργεια, έρευνα, σκέψη και κατάρτιση τους, αντιπροσωπεύουν το καλύτερο κομμάτι της ανθρωπότητας, αλλά τίποτα δεν τους νομιμοποιεί να κάνουν πράγματα που θα προδίνουν αυτή την εμπιστοσύνη των απλών ανθρώπων.

Όμως πόσες φορές δεν έχουν καταγραφεί (λέμε τώρα σε παρατατικό χρόνο) στην σύγχρονη ιστορία του ανθρώπινου είδους, "επιστήμονες" να καταχρώνται αυτής της εμπιστοσύνης και να προχωρούν σε "επιστημονικές" ενέργειες που δεν μπορεί να διανοηθεί ο ανθρώπινος νους!

Φυσικά winners ανακηρύσσονται οι Nazis, αλλά και οι υπόλοιπες επιστημονικές κοινότητες από ολοκληρωτικές διακυβερνήσεις μέχρι -τάχα μ', τάχα μ'- φιλελεύθερων κοινωνιών δεν πάνε πίσω και τους ακολουθούν βραχεία κεφαλή.

Αυτή η χρησιμοποίηση και χειραγώγηση της Επιστήμης από την Πολιτική, αποδίδεται παγκοσμίως με τον όρο "Λυσενκοϊσμός", από τον Σοβιετικό επιστήμονα Trofim Denisovich Lysenko (υπάρχει σχετική αναφορά)
Τέσσερις (μόνο) αναφορές στις χειρότερες, διαχρονικά, "επιστημονικές παρεμβάσεις" με πολύ άσχημα αποτελέσματα εις βάρος ανύποπτων και κυρίως άμαχων ανθρώπων, αν και η λίστα αυτή θα μπορούσε να είναι ατελείωτη και πρόσφατη!!!

Γι' αυτό, οποιαδήποτε ομοιότητα με πρόσωπα ή καταστάσεις που μας έρχονται στο μυαλό, δεν είναι καθόλου συμπτωματική και έχει άμεση σχέση με την πραγματικότητα (που ζούμε).

Είμαι επισκέπτης...

Το κάθε τι που αγγίζω με πονάει πραγματικά,

κι έπειτα δεν μου ανήκει.

Όλο και κάποιος βρίσκεται να πει «δικό μου είναι»

Εγώ δεν έχω τίποτε δικό μου είχα πει κάποτε με υπεροψία...

Τώρα καταλαβαίνω πως το τίποτε είναι τίποτε...

Ότι δεν έχω καν όνομα

Και πρέπει να γυρεύω ένα κάθε τόσο,

δώστε μου ένα μέρος να κοιτάω

ξεχάστε με στη θάλασσα.

Σας εύχομαι υγεία και ευτυχία, 

αλλά δεν μπορώ να κάνω το ταξίδι σας.

Ανέκδοτο ποίημα, που γράφτηκε το 1982 από τον σκηνοθέτη Θόδωρο Αγγελόπουλο

ΛΑΒΥΡΙΝΘΟΣ

Αυτοσχεδιασμός όταν χάνεις τον μίτο...

Ο Ubiratan Nazareno Borges Porto (1950, Belém do Pará, Brasil) είναι ο φημισμένος (και συνειδητοποιημένος) βραζιλιάνος γελοιογράφος-σκιτσογράφος "Biratan Porto". 

Σπούδασε διαφήμιση στο Universidade Federal do Pará, έχει εκδώσει 8 βιβλία με έργα του, ενώ έχει κερδίσει πολλά εθνικά και διεθνή βραβεία για το 35χρονο γραφικό χιούμορ του. Τον ελεύθερο χρόνο του παίζει μαντολίνο!

ΦΟΒΟΣ

• Φοβάμαι, είπε ο λαγός...
• Τι φοβάσαι, ρώτησε η αρκούδα!
• Δεν ξέρω, απάντησε, απλά έτσι είμαι
• Εεε, τότε θα καθίσω μαζί σου, μέχρι να μη φοβάσαι, του είπε η αρκούδα, θα το αντιμετωπίσουμε μαζί!

BROTHER DEGE

Ο Dege Legg, μουσικός και συγγραφέας που κάνει καριέρα ως "Brother Dege" (προφέρεται deej) γεννήθηκε και μεγάλωσε στο Νότο (Lafayette & New Orleans, Louisiana) έχει Cajun (έτσι ονόμασαν οι Άγγλοι, τους Γάλλους εποικιστές των νότιων Πολιτειών) και Ιρλανδική καταγωγή, είναι ένας που μεταφέρει στον 21ο αιώνα τα καλύτερα διατηρημένα μυστικά του βαθέως νότου.

Παίζει την κιθάρα του με τον παλιό παραδοσιακό τρόπο του κορυφαίου μπλουζίστα του Δέλτα Son House, ενώ σαν συγγραφέας μοιάζει να είναι συνεχιστής του σημαντικού λογοτέχνη του αμερικάνικου Νότου, William Faulkner.

Ο Brother Dege, για το κομμάτι του "Too Old to Die Young" που ακούστηκε στο φιλμ "Django Unchained" του Quentin Tarantino, ήταν υποψήφιος στα Grammy Awards 2013.

Εδώ, στις 6 Μαρτίου 2020 παίζει live στον ραδιοφωνικό σταθμό "WWOZ New Orleans 90.7 FM" παρέα με την Dobro* κιθάρα και την λούπα του, δυο κομμάτια από το τελευταίο του LP "Farmer's Almanac" (2018)

* Οι πρώτες ακουστικές αλουμινένιες κιθάρες "Dobro" (σλαβικά добро σημαίνει καλό) φτιάχτηκαν το 1928, στο εργοστάσιο "Dobro Manufacturing Company" των Σλοβάκων μεταναστών αδελφών Dopyera, σε συνεργασία με τον Αμερικάνο μουσικό και οργανοποιό George Beauchamp.

ΚΑΤΑΙΓΙΔΑ

Αλληλεγγύη στους σύμβιους... τώρα 

ΧΩΡΙΣ ΛΟΓΙΑ...

Ο ΓΑΔΟΣ ΚΑΙ Ο ΚΑΔΟΣ

Το τελευταίο καιρό παράγεται τόσο μεγάλη βρώμα, που δεν την αντέχουν ούτε οι εθισμένοι 😶

Το σκίτσο με τον γάδο (μπακαλιάρος) στον κάδο είναι του Βαγγέλη Παυλίδη (1944-2018) που συνοδεύεται από ένα δικό του λίμερικ.

Ενός τύπου που ζούσε σ' έναν κάδο

Του πέταξαν μια μέρα έναν σάπιο γάδο

Ήταν μεγάλη η βρόμα

Κι αυτός χώθηκε στο χώμα

να γλυτώσει από τον σάπιο γάδο

"Limerick" είναι ένα είδος σύντομης, χιουμοριστικής ποίησης μίας στροφής πέντε στίχων, με ομοιοκαταληξία aabba που ξεκίνησαν να "απαγγέλλονται" πειραχτικά (με απάντηση φυσικά) γύρω στα 1850, στις παμπ της ομώνυμης ιρλανδικής πόλης (κάτι σαν τις κρητικές μαντινάδες)

ΡΩΜΑΙΟΣ & ΙΟΥΛΙΕΤΑ

Meanwhile κάπου στη μπλε πόλη Chefchaouen: "Ω, Ρωμαίο, Ρωμαίο, γιατί να είσαι ο Ρωμαίος..."

ΡΩΜΑΙΟΣ

«Ιουλιέτα μου γλυκιά, που όλας τας εσπέρας,

εις το μπαλκόνι κάθεσαι και βλέπεις τους αστέρας.

Κι αναστενάζεις ελαφρώς, κοιτάζων την Σελήνη,

προέβαλλε εις το παράθυρον και σήκω απ' την κλίνη»

ΙΟΥΛΙΕΤΑ

«Αν παύσω να σε αγαπώ, ορκίζομαι 'δω πέρα,

κακιά αρρώστια να με βρει, να πάω από χολέρα.

Να πάθω ηπατίτιδα, να έχω κυτταρίτιδα,

και να γυρίζω με καλσόν, πάσχων από φλεβίτιδα»

Ο διάλογος είναι από το θεατρικό έργο "Ρωμαίος και Ιουλιέτα" που έγραψε (με τον αγαπημένο του δεκαπεντασύλλαβο) το 1995, ο πολυτάλαντος (σκιτσογράφος, γελοιογράφος, θεατρικός συγγραφέας, στιχουργός και ζωγράφος) ο ευφυής ΜΠΟΣΤ (Μέντης Μποσταντζόγλου, 1918-1995). 

Μια εναλλακτική προσέγγιση της σαιξπηρικής τραγωδίας για τον ανεκπλήρωτο νεανικό έρωτα, που ο ανατρεπτικός Μποστ σατιρίζει με τη γνωστή του ανορθόγραφη, ανατρεπτική και καυστική γραφή, τις κοινωνικές διαφορές.