Η ΚΛΗΡΟΝΟΜΙΑ ΤΟΥ "ΒΡΩΜΙΚΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ"

Η ειρήνη στο Βιετνάμ δεν ήρθε αυτόματα το 1976, όταν αποχώρησαν ηττημένα τα αμερικάνικα στρατεύματα, ενοποιήθηκε το Βόρειο με το Νότιο τμήμα της χώρας μετά από τρεις δεκαετίες πολέμου και δημιουργήθηκε ένα κομμουνιστικό κράτος.

Αλλά αμέσως μετά ο στρατός των Βιετκόνγκ επιτέθηκε στη γειτονική Καμπότζη, εναντίον του καθεστώτος των Ερυθρών Χμερ, που τρομοκρατούσαν την χώρα, που ολοκληρώθηκε τον Ιανουάριο του 1979 με τη κατάληψη της πρωτεύουσας Πνομ Πενχ.
Η εισβολή προκάλεσε μαζική μετανάστευση Καμποτζιανών, ενώ την ίδια στιγμή χιλιάδες Νοτιοβιετναμέζοι φοβούμενοι αντίποινα, με ξεχαρβαλωμένα σκάφη, άρχισαν να εγκαταλείπουν τη χώρα.
Πολλοί φωτορεπόρτερ για λογαριασμό μεγάλων ειδησιογραφικών πρακτορείων και περιοδικών, αποτύπωναν διαχρονικά τα δεινά των ανθρώπων που ζούσαν στις περιοχές της Νοτιανατολικής Ασίας και τις συνέπειες που είχε η αμερικάνικη επέμβαση στους κατοίκους αυτής της πολυπαθούς χώρας, αλλά και στους δικούς της πολίτες!!!

ΠΡΟΦΥΛΑΞΕΙΣ

"Προφυλάξεις"

Όταν βρέχει

δεν παίρνω ομπρέλα.

Το θεωρώ δειλία 

να προφυλάσσομαι από το ξεκάθαρο.

Όταν δε βρέχει,

όσο κι αν ευτυχεί ο ουρανός,

όσο κι αν το πιστεύω, 

ανοίγω την ομπρέλα μου!

Δεν είναι ξεκάθαρη 

καιρική συνθήκη, η ευτυχία!

Κική Δημουλά

Συλλογή: "Δημόσιος Καιρός"

Έτος: 2014

ΑΙ ΕΙΔΟΙ ΤΟΥ ΜΑΡΤΙΟΥ: Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ

ΑΙ ΕΙΔΟΙ ΤΟΥ ΜΑΡΤΙΟΥ





















Με τον όρο "ειδοί", από την λατινική λέξη idus που σημαίνει ήμισυ, οι Ρωμαίοι προσδιόριζαν την 15η ημέρα των μηνών Μαρτίου, Μαΐου, Ιουλίου και Οκτωβρίου, όπως επίσης την 13η ημέρα των υπολοίπων μηνών, πάντα κατά το ρωμαϊκό ημερολόγιο.

Η σπουδαιότερη από τις "ειδούς" (ο όρος έχει ακόμα μόνο την αιτιατική πληθυντικού) ήταν "Οι Ειδοί του Μαρτίου" (Λατ. "Idus Martiae") δηλ. η 15η Μαρτίου, που ήταν αφιερωμένη στο θεό του πολέμου Άρη, ήταν αργία για τους Ρωμαίους και γίνονταν στρατιωτικές παρελάσεις. Άλλωστε, ας μην ξεχνάμε ότι η λέξη "Μάρτιος" σημαίνει "Άρης" (Λατ. Mars, -tis) 

Η φράση “Αι ειδοί του Μαρτίου” χρησιμοποιείται επίσης για να προσδιορίσει μια αποφράδα ημέρα, επειδή την 15 Μαρτίου του 44 π.Χ. δολοφονήθηκε, ο Ιούλιος Καίσαρας, μέσα στη Ρωμαϊκή Σύγκλητο από συνωμότες, που αυτοαποκλήθηκαν "απελευθερωτές", για να γλυτώσουν από την perpetuo (δια βίου) τυραννία του Καίσαρα, καθώς στις αρχές του ίδιου έτους η Σύγκλητος τον είχε ανακηρύξει ισόβιο αρχηγό.

Η ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ ΤΟΥ ΙΟΥΛΙΟΥ ΚΑΙΣΑΡΑ

► Τις πρώτες μέρες του Μαρτίου του 44 π.Χ ο οιωνοσκόπος Σπουρίννας, είχε προειδοποιήσει τον δικτάτορα Γάιο Ιούλιο Καίσαρα, να φοβάται τις "Ειδούς του Μαρτίου"

► Το προηγούμενο βράδυ, στις 14 Μαρτίου ο Καίσαρας σε συζήτηση με φίλους του, καθόλου τυχαία, ρωτήθηκε: "Ποιός είναι ο καλύτερος τρόπος για να πεθάνει κανείς", και αυτός απάντησε: "Απροσδόκητα"

► Την επομένη 15 Μαρτίου, την στιγμή που ο Καίσαρας πήγαινε προς την Σύγκλητο, συνάντησε τον Σπουρίννα και του είπε με υπεροψία: "Έφθασαν οι ειδοί" εννοώντας ότι είχε προβλέψει λανθασμένα, μιας και δεν του είχε συμβεί τίποτα κακό. "Ναι, άλλα δεν πέρασαν" του απάντησε ο οιωνοσκόπος.

► Ο Έλληνας σοφιστής Αρτεμίδωρος, ο Κνίδιος, που είχε μάθει τι ετοιμαζόταν από το περιβάλλον του συνωμότη Βρούτου, ο οποίος αν και είχε πάντα την εύνοια του Καίσαρα (καθώς φημολογούνταν πως ήταν νόθος γιος του) κατάφερε και έβαλε στο χέρι του ένα σημείωμα, που τον προειδοποιούσε.

► Αλλά αυτός απασχολημένος με τις επευφημίες του πλήθους, δεν το διάβασε και έτσι σε λίγο θα έπεφτε νεκρός με 23 μαχαιριές (τον μαχαίρωσαν σχεδόν όλοι οι συνωμότες) μπροστά στη βάση του αγάλματος του Πομπήιου, αναφωνώντας την ιστορική φράση: "Κι εσύ, γιε μου" (οι γνώμες διίστανται εάν την είπε στα Ελληνικά ή στα Λατινικά "Tu quoque, fili") αναγνωρίζοντας ανάμεσα στους δολοφόνους του τον Βρούτο.

Η ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ: Ο πίνακας (λάδι) "La morte di Giulio Cesare" είναι δημιουργία του 1798, του Ιταλού ζωγράφου Vincenzo Camuccini (1771-1844) έχει διαστάσεις 400 x 207 cm και εκτίθεται στο "Museo Nazionale di Capodimonte" της Νάπολης